Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου για το "Όταν σωπαίνει το φως" Δήμητρα Παπαναστασοπούλου



Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

Μέσα σε ένα κλίμα έκρυθμο και  σκοτεινό που κρύβει απροσδιόριστους κινδύνους, μεταφερόμαστε σε μια εποχή που είναι σχετικά άγνωστη στο Ελληνικό Αναγνωστικό κοινό. Την εποχή της Βενετοκρατούμενης Κρήτης, τον 16ο αιώνα και πιο συγκεκριμένα τοποθετούμαστε στο Ενετοκρατούμενο Ρέθυμνο.

Μια σειρά ανατριχιαστικών φόνων αναταράζει την ζωή των κατοίκων του Αμαρίου. Ένας άγνωστος δολοφόνος και η Τούρκικη απειλή που πλημμυρίζει στο αίμα το πολιορκούμενο Ρέθυμνο. Οι συχνές ναυτικές επιδρομές, τα προσωπικά μίση και οι βεντέτες. Οι πολιτικές έριδες και ένας σκληρόκαρδος τοπικός άρχοντας που θα δολοφονηθεί. Όλα τα γεγονότα σημαντικά αναμεταξύ τους και αλληλένδετα δεμένα με έναν αόρατο κρίκο. Θα πυροδοτήσουν μια μοιραία αλυσίδα γεγονότων που θα μπλέξει τους ήρωες σε έναν τραγικό χορό εκούσιων ή ακούσιων πράξεων. Σε μια δίνη που τους τραβάει με δύναμη και τους στροβιλίζει στον βωμό μιας θείας εκδίκησης ή μιας νοερής αυτοδικίας.

Η Αρσινόη είναι σύζυγος του Μανούσου Δράκου Μεγαλοφεουδάρχη του Ρεθύμνου, ο οποίος θα βρεθεί κατακρεουργημένος. Θύμα των Τούρκων επιδρομέων ή θύμα του άγνωστου στυγερού δολοφόνου;  Η Αρσινόη ξαλαφρωμένη απο την απώλεια του σκληρού συζύγου της. Απαλλαγμένη πια από την βία και την καταπίεση του θα συναντήσει -σχεδόν δυο χρόνια μετά- τον νεαρό Βενετό διοικητή του Ρεθύμνου Φερδινάνδο Σοράνζο ο οποίος θα την ερωτευτεί και θα την παντρευτεί.  Μια ευτυχισμένη περίοδος θα ξεκινήσει για την ζωή της βαμμένη με ελπίδα και αισιοδοξία. Θα ταξιδεύσουν μαζί στην Βενετία ζώντας έντονες στιγμές έρωτα και ατμοσφαιρικής προσδοκίας.

Το πέρασμα μας απο τις τόσο μεστές και γεμάτες εικόνες του Ρεθύμνου, στην Ομιχλώδη και σκοτεινή ατμόσφαιρα της Βενετίας γίνεται η γέφυρα που θα απελευθερώσει τα συναισθήματα και θα μας δώσει ένα γερό ταξίδι γνώσης μέσα από μια εξαιρετικά όμορφη και καταρτισμένη ξενάγηση της Γαληνοτάτης. Θα βιώσουμε μια εξιστόρηση που θα αποτελέσει την ανάπαυλα ,που θα μας χαλαρώσει απο τις προηγούμενες σκληρές περιγραφές και από την επόμενη ραγδαία και συγκλονιστική εξέλιξη των γεγονότων που θα τροφοδοτήσει μια θανάσιμη πλάνη.

 Ένα απο τα σημεία που μου άρεσαν στο βιβλίο ήταν οι δυνατές και έντονες περιγραφές για τις πόλεις σταθμούς του υπέροχου αλλά σκληρού και αναπάντεχου αυτού ταξιδιού των ηρώων προς αναζήτηση της μοίρας τους. Το Ρέθυμνο απο την μια με τις πολιτικές αναταράξεις του. Οι πειρατές που καιροφυλακτούν. Οι Τούρκοι που πυρπολούν προσπαθώντας να κάμψουν την αντίσταση των κατοίκων. Οι Ενετοί που έχουν επαναπαυθεί στην δύναμη τους και υποβιβάζουν τους κινδύνους που είναι πλέον ορατά υπαρκτοί. Οι βεντέτες που ξεκληρίζουν ζωές και ορίζουν καθοριστικά το μέλλον όσων έχουν την τύχη να βρεθούν στο διάβα τους. Από την άλλη πλευρά η Βενετία, η επιπλέουσα πόλη που σαγηνεύει και γοητεύει τον αναγνώστη, ειδικά μέσα από τις ολοκληρωμένες περιγραφές της συγγραφέως. Οι γέφυρες, τα πλωτά στενά περάσματα, τα παλάτια των δόγηδων. Η βενετσιάνικη Αριστοκρατία και το ξακουστό Βενετσιάνικο καρναβάλι. Και ανάμεσα τους ένα μικρό, αλλά εξίσου σημαντικό πέρασμα απο την Κέρκυρα με την φινέτσα της και τους φιλόξενους κατοίκους της.

Ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία που δείχνουν το ύφος της εποχής. Ηθογραφία των ηρώων που συμπλέει με τα τεκταινόμενα της Ενετοκρατούμενης Κρήτης και τα ήθη που είχε δημιουργήσει η κατοχή από τους Ενετούς. Ο Φόβος της Οθωμανικής απειλής, αλλά και τα ντόπια μίση που διατηρούσε η Βεντέτα και άλλες πολιτικές ή οικονομικές διαφορές.
Μια πηγαία έκφραση της Τέχνης. Μια ρεαλιστική περιγραφή των τοπίων και της ιστορίας τους δοσμένη με τον πλέον εκφραστικό τρόπο.

Τα πάντα εικόνες και συναισθήματα είναι τόσο όμορφα δοσμένα. Τόσο άψογα τοποθετημένα που οδηγούν νομοτελειακά και ανεπαίσθητα στην ανατρεπτική εξέλιξη της υπόθεσης που βαδίζει στα χνάρια Αρχαίας Τραγωδίας. Η ανεξέλεγκτη δύναμη της πλάνης. Η βαθιά οδύνη από την γνώση μιας νοσηρής αλήθειας. Το φαινομενικά αναπότρεπτο σκηνικό γίνεται η μέγγενη μέσα στην οποία θα συνθλίβουν οι ήρωες της ιστορίας μας για να αποδώσουν τα βαθύτερα νοήματα μιας εκδίκησης που διαιωνίζεται. Τις συνέπειες που μπορεί να έχει η αναβλητικότητα ή ο υπερβολικός θυμός που θολώνει τον νου.

Ένα Καθαρόαιμο Ιστορικό μυθιστόρημα που μας ταξιδεύει με εικόνες και αρώματα στο Βενετοκρατούμενο Ρέθυμνο, και την Μαγική Βενετία. Με ήρωες σκοτεινούς και φωτεινούς που χάνονται ή αναδύονται σε μια εποχή γεμάτη έριδες, βεντέτες και απροσδιόριστους κινδύνους. Μυστήριο, αγωνία και μια ισορροπία που ακροβατεί ανάμεσα στην ζωή και στον θάνατο. Ανάμεσα στην ευτυχία και την δυστυχία. Η συγγραφέας κατάφερε να μας δώσει μια ιστορία δυνατή και γεμάτη χωρίς να πλατειάζει με ασήμαντες λεπτομέρειες. Να σκιαγραφήσει καταπληκτικά τους χαρακτήρες της. Και να μας αποδώσει αυτό που τα περισσότερα βιβλία σήμερα δεν αποδίδουν. Το σκληρό πρόσωπο της ίδιας της ζωής. Το σκληρό αντίτιμο που πληρώνουμε κάποιες φορές με τις πράξεις μας έστω και αν αυτές πολλές φορές πηγάζουν από λάθη άλλων.

Το Βιβλίο Κυκλοφορεί απο την ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και...

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α...

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ...