Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου για το " Το παραθυράκι του Ιούδα " Carr John Dickson


Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου


Πολλές φορές έχουμε στην βιβλιοθήκη μας για καιρό βιβλία αδιάβαστα, που μπαίνουν στην άκρη μιας και οι νέες κυκλοφορίες είναι αυτές που πάντα μας τραβούν και μας κερδίζουν. Φέτος το Καλοκαίρι είπα λοιπόν να διαβάσω κάποια πιο παλιά βιβλία που είχα αδιάβαστα και έτσι έπεσα επάνω σε αυτό το διαμαντάκι της παλιά καλής Αστυνομικής Λογοτεχνίας.

Το Παραθυράκι του Ιούδα του Τζον Ντίξον Καρ είναι ένα απο εκείνα τα βιβλία που σε μπλέκουν χωρίς να το καταλάβεις σε ένα παιχνίδι γρίφων, ανατροπών και αναπάντεχων εξελίξεων. Ένα βιβλίο αντιπροσωπευτικό για όσους θέλουν να παίξουν με την λογική τους και να ελέγξουν το μέγεθος της φαντασίας τους.

Ο Έιβορι Χιουμ βρίσκεται νεκρός μέσα στο γραφείο του. Ένα Βέλος του έχει αφαιρέσει την ζωή. Στο  κλειδαμπαρωμένο και ασφαλισμένο απο παντού δωμάτιο μαζί του βρίσκεται ο μοναδικός μάρτυρας ο νεαρός Τζέιμς Κάπλον Άνσγουελ, ο μέλλον γαμπρός του. Ισχυρίζεται  πως δεν θυμάται τίποτα. Είχε βρεθεί λιπόθυμος και όταν ξύπνησε είδε τον Έιβορι νεκρό. Όμως επάνω στο φονικό όπλο θα βρεθούν τα αποτυπώματα του.

Ο Τζέιμς αρνείται τις κατηγορίες και την υπεράσπιση του αναλαμβάνει ο Σέρ Χένρι Μεριβέιλ, δικηγόρος και ερασιτέχνης ντέντεκτιβ. Το έργο του δύσκολο σχεδόν ακατόρθωτο. Πώς να αποδείξει πως ο πελάτης του είναι αθώος όταν τα δακτυλικά αποτυπώματα επάνω στο φονικό όπλο, ανήκουν σε εκείνον;  Ποιος άλλος μπορεί να μπήκε μέσα στο δωμάτιο, να σκότωσε και να κλείδωσε ξανά από μέσα; Ποιο είναι εκείνο το διαχωριστικό στοιχείο που κρύβεται πίσω από αυτή την περίτεχνη οφθαλμαπάτη η την καλοστημένη παγίδα; Ποιο μυστικό πέρασμα μπορεί να φέρει στην επιφάνεια τα πραγματικά γεγονότα από αυτά που θέλουν να παρουσιάσουν τα δήθεν αδιάσειστα στοιχεία του γενικού εισαγγελέα;

Στην δικαστική διαμάχη που θα παρακολουθήσουμε με μεγάλη αγωνία και κομμένη ανάσα. Θα περάσουν απο μπροστά μας όλες οι πιθανές επιλογές και οι περιορισμένες εναλλακτικές εξηγήσεις.
Ο συγγραφέας μας αναγκάζει να προσέξουμε εξονυχιστικά όλες τις καταθέσεις και να μελετήσουμε με μια άλλη οπτική τα στοιχεία που υπάρχουν και αυτά που παρουσιάζονται σταδιακά, ύστερα από την έξυπνη και πρωτότυπη τακτική του δαιμόνιου δικηγόρου.  Ο δολοφόνος έχει ακολουθήσει έναν δρόμο που έχει ελαχιστοποιήσει σε τεράστιο βαθμό τις εκδοχές που φανερώνουν τόσο το κίνητρο του όσο και τον εξαιρετικά σχεδιασμένο τρόπο δράσης του. Υπάρχει μόνο ένα παράθυρο. Ένα μικρό παραθυράκι. Το παραθυράκι του Ιούδα που με τόσο περίτεχνο τρόπο το χρησιμοποίησε ο δολοφόνος ώστε να τελειοποιήσει το σχέδιο του. Ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά και η εύρεση του είναι επιτακτική για να μην την πληρώσει ένας αθώος.

Με κέντρισε απόλυτα με τις ανατροπές του, την ατμόσφαιρα του, τις ατάκες του και γενικότερα με το στήσιμο του. Που σχοινοβατούσε απο την αρχή ως το τέλος επάνω σε μια αόρατη αλήθεια που είναι μπροστά στα μάτια σου αλλά δεν μπορείς να την δεις παρά μόνο όταν θα μπορέσεις να μπεις στο μυαλό και στην σκέψη του απίστευτου συνήγορου υπεράσπισης. Δυνατοί διάλογοι και σωστά γυρίσματα της δράσης. Καλοσχηματισμένοι χαρακτήρες που κρύβουν ή φανερώνουν σε σωστό χρονικό σημείο το βάθος της υπόστασης τους.

Κινηματογραφική πλοκή και εξαιρετικά διαφορετική προσέγγιση των γεγονότων από άλλα αντίστοιχα μυθιστορήματα. Σου βάζει σιγά σιγά, σχεδόν βασανιστικά τον σπόρο της αμφιβολίας. Σου παραθέτει στοιχεία που αλλάζουν την ροή των γεγονότων, αλλά ταυτόχρονα κτίζει την πραγματική εκδοχή που φανερώνεται μπροστά μας εκπληκτικά, έξυπνα και ανατρεπτικά. Τόσο όμως εναρμονισμένα και στοιχειοθετημένα που αναρωτιέσαι πόσο μεγάλη μπορεί να είναι η φαντασία του συγγραφέα και με πόσο ιδανικό τρόπο μπόρεσε να σφιχτοδέσει την υπόθεση του με τα λιτά και καθόλου υπερβολικά στοιχεία που μας παρέδωσε.




Σίγουρα θα αναζητήσω και άλλα βιβλία του συγγραφέα που όπως διάβασα κάπου είναι ο μετρ της Λογοτεχνίας του Κλειστού δωματίου.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και...

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α...

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ...