Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Book Zoom στο βιβλίο "Ανταλέτ Τα δάκρυα της πέτρας" Κατερίνα Κονίτσα-Σωπύλη Εκδόσεις Λυκόφως


Ανταλέτ για όσους δεν γνωρίζουν σημαίνει δικαιοσύνη. Μια δικαιοσύνη που όλοι αναζητάμε μέσα στις άδικες καταστάσεις που έχουμε ζήσει εμείς ή οι πρόγονοι μας. Με φόντο την Καταστροφή της Σμύρνης και τις επιπτώσεις της, κρατάμε στα χέρια μας ένα βιβλίο που έχει να μας προσφέρει το συναίσθημα της δικαίωσης με έναν ετεροχρονισμένο και ανατρεπτικό τρόπο. Μαζί μας σήμερα στο Book Zoom η συγγραφέας των Βιβλίων Ανταλέτ Η πυξίδα της αλήθειας και Ανταλέτ Τα δάκρυα της πέτρας που κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Λυκόφως.
 
Η ζωή είναι μικρή και πρέπει να την ζούμε στο έπακρο μέσα από την απλότητά της.


Περιγράψτε το βιβλίο σας μέσα από μια φράση ή μια μικρή παράγραφο.


Μια άλλη οπτική της καταστροφής της Σμύρνης και οι επιπτώσεις της…

Υπήρξε κάποιο πρόσωπο ή κάποιο γεγονός που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το συγκεκριμένο βιβλίο σας; 


Πάντα κυνηγούσα αναγνώσματα για την καταστροφή της Σμύρνης αλλά και τον τελευταίο μεγάλο διωγμό των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης το 1964. Οι άνθρωποι αυτοί είχαν δημιουργήσει έναν ολόκληρο πολιτισμό στις περιοχές αυτές που μύριζε Ελληνισμό από την εποχή τους Βυζαντίου.
Διαβάζοντας όλα αυτά τα βιβλία για την καταστροφή της Σμύρνης και όχι μόνο όπως προ είπα έχω καταλήξει ότι η αδικία που διαπράχθηκε κατά των Ελλήνων ήταν τεράστια. Έτσι μου γεννήθηκε η ανάγκη στην δική μου ψυχή να δώσω μια άλλη όψη, μια όψη που θα αποδώσει δικαιοσύνη στους ανθρώπους αυτούς. Για αυτό και το πρώτο βιβλίο της σειράς ονομάστηκε Ανταλετ (Η ΠΥΞΙΔΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ)που σημαίνει στην τουρκική γλώσσα δικαιοσύνη . 

Τι θα θέλατε να ανακαλύψει ο αναγνώστης μέσα από αυτό το βιβλίο σας;


Την δική του αλήθεια, μέσα από τα πρόσωπα που έχω εφεύρει. Την αλήθεια που θα τον οδηγήσει σε μια νέα ζωή, σε ένα νέο τρόπο σκέψης.

Όταν ολοκληρώσατε την συγγραφή του βιβλίου σας, εσείς τι ανακαλύψατε μέσα από αυτό για τον εαυτό σας; Τι αποκομίσατε από την συγγραφική διαδικασία και το τελικό αποτέλεσμα;

Η συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου και του προηγουμένου της σειράς ήταν κάτι δύσκολο, αφενός γιατί έπρεπε να χρησιμοποιήσω μυθοπλασία που στην πραγματικότητα δεν ‘’έστεκε’’. Ωστόσο στην μυθοπλασία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε πολλά μέσα και περιγραφές ώστε να φτάσουμε στον στόχο μας. Όταν ολοκλήρωσα αυτό το βιβλίο ένιωσα ότι οι ήρωες πια, ηρέμησαν, δεν είχαν κάποιο άλλο αγκάθι να τους ταλανίζει την ψυχή.
Πάλεψαν πολύ και μέσα από αυτή την διαδικασία διδάχθηκα την δύναμη του ανθρώπου που ψάχνει να βρει την αλήθεια που θα τον φέρει στο φως. Την αλήθεια που θα εξομαλύνει κάθε συγκυρία που τον έφτασε σε ένα τέλμα γεμάτο θλίψη και ερωτήματα. Η κεντρική μου ηρωίδα η Ισμήνη πολλές φορές με κοιτάζει ακόμα και τώρα στα μάτια λέγοντας μου, θα περάσει μην απελπίζεσαι. Το τελικό αποτέλεσμα μετά από αυτό το υπέροχο ταξίδι μαζί με τους χαρακτήρες που γεννήθηκαν μέσα στο χαρτί ήταν για εμένα η θεία δίκη που περίμεναν τρεις γενιές να έρθει. Λάτρεψα αυτή μου την δουλειά και θεωρώ ότι και εγώ μαζί τους γεννήθηκα ξανά.

Ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των ηρώων σας; Υπήρξε κάποιος που είναι ο αγαπημένος σας;

Αγαπημένοι μου ήρωες είναι ο Λευτέρης και η Ισμήνη. Ο Λευτέρης είναι η συνέχεια της Ισμήνης και ας μην το γνωρίζει. Τους δένει ο μεγαλειώδης δεσμός του DNA. Πρόκειται για δυο ανθρώπους που το ένστικτο τους είναι πολύ δυνατό. Ψυχανεμίζονται τις αλλαγές που πρόκειται να γίνουν που συνήθως δεν είναι για καλό. Είναι δυο φάροι φωτεινοί όπου θα οδηγήσουν τους αγαπημένους τους έξω από το τούνελ της κακίας και της απελπισίας.

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που συναντήσατε κατά την διάρκεια συγγραφής του βιβλίου σας;

Η πρώτη και μεγαλύτερη δυσκολία ήταν ο χρόνος (το ότι δεν είχα χρόνο) και ότι πολλές φορές για πρακτικούς λόγους δεν μπορούσα να αγγίξω το πληκτρολόγιο.
Την υπόθεση ήταν σαν να μου την υπαγόρευαν οι ήρωες. Εκείνοι με καθοδηγούσαν ψιθυρίζοντάς μου την συνέχεια. Χάρηκα μαζί τους, έκλαψα, τους μίλησα να μάθω τι ήταν αυτό που ζητούσαν και η απάντησή τους ερχόταν πάντα εκεί που δεν το περίμενα, Έκαναν υπομονή μαζί με εμένα να συνέλθω μετά από δυσκολίες που πέρασα, ήταν σαν να τις περάσαμε μαζί. Και σαν έφτασε το πολυπόθητο τέλος λυπήθηκα που τους άφηνα.

Υπάρχει κάποιο αγαπημένο απόσπασμα από το βιβλίο να το μοιραστείτε μαζί μας;

Είναι πολλά τα αποσπάσματα που λάτρεψα και θα ήθελα να ζήσω αυτές τις καταστάσεις στην πραγματικότητα, αλλά θα σας παραθέσω ένα απόσπασμα από το ημερολόγιο της Ισμήνης. Θα ήθελα να σας παραθέσω ένα απόσπασμα από το ημερολόγιο της Ισμήνης που παίζει καθοριστικό ρόλο στο μυθιστόρημα:
 
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Εχθές κατέβηκα στην αγορά με τη μητέρα και σε βρήκα παλαιωμένο σε ένα ράφι του βιβλιοπωλείου. Μου άρεσε το χρώμα σου. Γήινο, καφέ, όπως εκείνο των κορμών των δέντρων που μας χαρίζουν το οξυγόνο, το πολύτιμο για να ζήσουμε.
Σε άγγιξα και φαντάστηκα την πένα μου να ταξιδεύει πάνω στις άδειες σου σελίδες, να γράφω όλα εκείνα που με κάνουν να χαμογελώ καθημερινά. Έχω τόσο πολλά να μοιραστώ μαζί σου. Δεν ξέρω από πού ν’ αρχίσω. Αχ, Θεέ μου, πόσο πολλά έχω να πω.
Άγγιξα την πένα που βρισκόταν στο διπλανό ράφι. Υπέροχη, λεπτή, γεμάτη με μελάνι, που σαν άλλο αίμα θα χυθεί στις σελίδες σου, θα τις χαράξει καθώς θα μιλάει για εμένα.
Όλη τη νύχτα σκεφτόμουν να ξυπνήσω πριν από όλους, να αρχίσω να γράφω. Τα νέα μου αποκτήματα άρεσαν πολύ στον Διονύση που θεώρησε πολύ όμορφο το να γράφω.
Πόσο αγαπώ τον Διονύση, πόσο με φροντίζει, δεν θα μπορούσα να φανταστώ κάποιον καλύτερο. Είναι η πιο σοφή απόφαση που πήρα στη ζωή μου. Ο χρόνος που έχω περάσει δίπλα του είναι σαν όνειρο, τόσο όμορφο που δεν θα ήθελα να ξυπνήσω ποτέ από αυτό!



 Συνήθως σε κάθε βιβλίο συναντάμε βιώματα και μηνύματα του ίδιου του συγγραφέα. Υπάρχει κάποιο βιωματικό στοιχείο που διέπει το βιβλίο σας; Και ποιο ή ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε μέσα από τις σελίδες του;  


Ναι, ο χαρακτήρας της Ισμήνης. Όταν οι δικοί μου διάβασαν και το πρώτο και το δεύτερο βιβλίο αυτό που μου είπαν ήταν ότι γράφω για τον εαυτό μου. Συνεσταλμένη, σκεπτική και σε πολλές περιπτώσεις ντόμπρα, λέει τα πράγματα όπως είναι και δεν τα καλύπτει με χρυσόσκονη.
Το μήνυμα που θα ήθελα να περάσω με το βιβλίο μου είναι ότι, ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει να παραιτούμαστε. Η ζωή είναι συνεχής αγώνας και δεν χωράνε μυστικά και κακίες.

Ανταλέτ σημαίνει δικαίωση και δικαιοσύνη, Που αποσκοπεί η δικαιοσύνη των χαρακτήρων της ιστορίας σας; Εσείς πιστεύετε πως αργά ή γρήγορα τελικά οι άνθρωποι δικαιώνονται ή τιμωρούνται για τις πράξεις τους ακόμα και αργά δηλαδή  ακόμα και μετά το φευγιό τους από αυτή την ζωή;

Όλοι οι χαρακτήρες αυτού του βιβλίου έχουν τα δικά τους δαιμόνια ο κάθε ένας ξεχωριστά. Όλοι ζητούν μια δικαίωση άλλοι νομίζοντας ότι μέσα από αυτή θα αποκτήσουν δόξα και πλούτη και άλλοι διότι έχουν πραγματικά να δώσουν λύσεις μέσα από τον αγώνα τους για το πολυπόθητο. Ο τίτλος γεννήθηκε στο μυαλό μου από όλη την καταστροφή και εξευτελισμό που υπέστησαν όλοι οι Έλληνες των περιοχών αυτών από τους Τούρκους και όχι μόνο για να είμαστε δίκαιοι. Διότι ακόμα και σήμερα τα νήματα τα κουνάν άλλοι, δυτικοί λαοί με θύματα χιλιάδες ανθρώπους της ανατολής… 
Όσον αφορά την τιμωρία έρχεται όταν δεν την περιμένεις, και πάντα έρχεται όταν τα πνευμόνια σου είναι ακόμα γεμάτα οξυγόνο. Πιστεύω ότι η κόλαση του καθενός μας είναι αυτό που τον κάνει δυστυχισμένο, ως εκ τούτου, αν δεν κάνεις κάτι να αλλάξεις την ζωή σου, να δώσεις εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου μια ευκαιρία αυτή η δυστυχία συνεχίζεται και στην άλλη ζωή. 
Εγώ προσωπικά υποστηρίζω την φράση όλα εδώ πληρώνονται. Περνά στάδια ο άνθρωπος πριν ταξιδέψει προς το αιώνιο ταξίδι ή τον αλλάζουν αυτά τα στάδια ή ο ΘΕΟΣ του δίνει την εξιλέωσει που χρειάζεται ώστε να πάει κοντά του καθαρός… Το χειρότερο όμως όλων, είναι αυτό που ανέφερα παραπάνω, εγωισμός σημαίνει όχι λύτρωση από την ζωή που μας κάνει δυστυχισμένους.  

Και στα δυο βιβλία, που μπορούν να διαβαστούν και αυτόνομα, Έχουμε έντονο μυστήριο και διάχυτο το μεταφυσικό στοιχείο. Τί θεωρείτε πως έχει προσδώσει στο σύνολο των μυθιστορημάτων σας η χρήση του μεταφυσικού στοιχείου; Γενικότερα εσείς σαν Κατερίνα πιστεύετε στην ύπαρξη του μεταφυσικού στοιχείου στην πραγματική ζωή; 

Πολύ καλή ερώτηση. Έχοντας δουλέψει πολλά χρόνια σε έναν κλάδο αυτόν της υγείας έχω δει πολύ πόνο και έχω δει ανθρώπους να ξεψυχούν με πολύ άσχημο ας μου επιτραπεί η λέξη τρόπο. Οι πονεμένες ψυχές ψάχνουν την δική τους δικαίωση. Έχω δει με τα μάτια μου πολλά περίεργα πράγματα να συμβαίνουν στους διαδρόμους του νοσοκομείου. Έχω πολύ σοβαρές μαρτυρίες ασθενών που βίωσαν μακροχρόνιες νοσηλείες και ένιωσαν αλλά και είδαν διάφορα. Κάποτε, κάποιος ασθενής που επιβίωσε μετά από μια μακροχρόνια νοσηλεία στην ΜΕΘ γύρισε και μας είπε: Δεν ξέρετε τι κυκλοφορεί γύρω σας.
Ανατριχιαστικό δεν είναι; Και όμως, κάτι υπάρχει που θα το μάθουμε σαν έρθει η ώρα μας. Πιστεύω στο μεταφυσικό, πιστεύω στην καλή και την κακή ενέργεια και πιστεύω στον Θεό και πλάστη μας που μας δίνει πολλές φορές την δυνατότητα να ζήσουμε τέτοιες εμπειρίες που συχνά μας αλλάζουν την ζωή.
Όσον αφορά τα βιβλία μου, δεν θα μπορούσε να λείπει από μέσα αυτό το μυστήριο, κάθε τι που συνδέει το μέλλον και το παρελθόν περιέχει μέσα του μυστήριο. Για εμένα προσωπικά, κάτι που χρησιμοποιούσε κάποιος άνθρωπος μιας άλλης εποχής και τώρα έχει βρεθεί στην κατοχή μου αποτελεί από μόνο του κάτι που με εξιτάρει να μάθω παραπάνω πράγματα και για το άτομο αλλά και για το αντικείμενο.. 

Με ποιο τραγούδι θα επενδύατε μουσικά αυτό το βιβλίο σας;

Για τα βιβλία αυτά έχουν γραφτεί τραγούδια από τον συνθέτη και τραγουδιστή Νάσο Κονίτσα. Είναι καταπληκτικά ακούσματα που αναφέρονται στις καταστάσεις των βιβλίων και μπορεί όποιος θέλει να τα βρει στο youtube. Εμένα προσωπικά με συγκίνησε τόσο πολύ η δημιουργία τους αλλά και το πόσο έχουν αγγίξει τους ήρωες μου τον κάθε ένα ξεχωριστά. 



Φτιάξτε μας ένα απόφθεγμα που προκύπτει από το σύνολο του βιβλίου σας.

Η ζωή είναι μικρή και πρέπει να την ζούμε στο έπακρο μέσα από την απλότητά της.



Αν υπάρχει κάτι που θέλετε να ειπωθεί για το βιβλίο και δεν έχει προκύψει από τις ερωτήσεις μπορείτε να τι εκφράσετε εδώ.


Πρωτίστως να σας ευχαριστήσω, κάθε συνέντευξη την θεωρώ μια ευκαιρία.  
Το βιβλίο για το οποίο μιλήσαμε μπορούν οι αναγνώστες να το βρουν σε όλα τα βιβλιοπωλεία. Για εμάς τους συγγραφείς που έχουμε αποφασίσει να μοιράσουμε κομμάτια της ψυχής μας μέσα από τα πονήματά μας είναι η αγάπη του κόσμου πολύ σημαντική. 
Σας ευχαριστώ πολύ.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λυκόφως



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ

Η Κονίτσα – Σωπύλη Κατερίνα κατάγεται από το Γύθειο, έναν τόπο που τόσο αγαπά. Όμως, μεγάλωσε και ζει στην Αθήνα. Από μικρή κιόλας ηλικία άρχισε να δημιουργεί χαρακτήρες, αρχικά την ώρα του παιχνιδιού και μετά στο χαρτί. Η συγγραφική της πορεία αρχίζει με το βιβλίο «Όνειρα δίχως ουρανό» (εκδόσεις Αναζητήσεις). Η αγάπη της για τη γραφή οδηγεί το χέρι της. Έτσι, το 2013 έρχεται το δεύτερο βιβλίο της με τίτλο «Ανταλέτ» που κυκλοφορεί για πρώτη φορά από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία. Την επόμενη χρονιά, από τις εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ έρχεται το τρίτο της βιβλίο με τίτλο «Στα μονοπάτια της καρδιάς». Το 2015 πάλι από τις εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ, κυκλοφορεί το τέταρτο βιβλίο της με τίτλο «Κρυφές ανάσες». Η ίδια δηλώνει ότι η συγγραφή είναι ένα ταξίδι ατελείωτων αναζητήσεων που ποτέ δεν σταματά και που ποτέ δεν ξέρεις σε τι προορισμό θα σε κατευθύνει, και αυτή ακριβώς είναι η γοητεία της.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ