Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η λίμνη των λύκων John Verdon


Θα μπορούσε ένας εφιάλτης να χρησιμοποιηθεί ως φονικό όπλο;
Αυτό είναι το παράξενο ερώτημα που αντιμετωπίζει ο Ντέιβ Γκάρνεϊ στο νέο best seller του John Verdon. Ο κορυφαίος ντετέκτιβ του τμήματος ανθρωποκτονιών της Αστυνομίας της Νέας Υόρκης, που έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση, καλείται να λύσει έναν ακατανόητο γρίφο: τέσσερα άτομα που ζουν σε διαφορετικά μέρη της χώρας, χωρίς φαινομενικά να τους συνδέει τίποτα μεταξύ τους, βλέπουν το ίδιο όνειρο – έναν τρομακτικό εφιάλτη με ένα ματωμένο στιλέτο με λαβή σε σχήμα κεφαλιού λύκου. Και οι τέσσερις βρίσκονται με κομμένες τις φλέβες –κάτι που δείχνει πως έχουν αυτοκτονήσει– και το όπλο που έχουν χρησιμοποιήσει όλοι τους είναι ένα στιλέτο με λαβή σε σχήμα κεφαλιού λύκου.
Οι υποψίες της αστυνομίας εστιάζουν αμέσως στον Ρίτσαρντ Χάμοντ, έναν αμφιλεγόμενο ψυχολόγο που κάνει συνεδρίες υπνοθεραπείας στο Σαλέ Γουλφ Λέικ, ένα παμπάλαιο, τρομακτικό πανδοχείο στα βουνά Αντιρόντακ – το μέρος όπου τα τέσσερα θύματα είχαν επισκεφθεί τον Χάμοντ λίγο πριν πεθάνουν.
Προβληματισμένος από τα παράξενα κενά της επίσημης εξήγησης, ο Γκάρνεϊ αποφασίζει να κάνει τη δική του έρευνα – κάτι που τον βάζει στο στόχαστρο όχι μόνο ενός ψυχρού δολοφόνου και της τοπικής αστυνομίας, αλλά και των μυστικών υπηρεσιών. Οι εχθροί του Γκάρνεϊ, ανελέητοι σαν τη χιονοθύελλα που τον έχει αποκλείσει στο ανατριχιαστικό περιβάλλον της Λίμνης των Λύκων, προσπαθούν με κάθε τρόπο να τον κρατήσουν μακριά από την αλήθεια, φτάνοντας στο σημείο να βυθίσουν στην παράνοια την αγαπημένη του γυναίκα, τη Μάντλιν.
Με τα ψυχικά του αποθέματα εξαντλημένα, ο Γκάρνεϊ είναι τώρα αναγκασμένος να ριχτεί σε μια θανάσιμη μάχη ενάντια στον πιο τρομακτικό αντίπαλο που έχει ποτέ αντιμετωπίσει.

Η Λίμνη των Λύκων είναι το νέο συναρπαστικό θρίλερ αγωνίας του Verdon που οι New York Times έχουν χαρακτηρίσει αριστοτέχνη, και εξιστορεί τις περιπέτειες του Ντέιβ Γκάρνεϊ που οι κριτικοί έχουν παρομοιάσει με τον Σέρλοκ Χολμς.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ