«…και κανείς δεν μπορεί να πει πώς θα ήταν ο σημερινός κόσμος εάν, τότε, επικρατούσε ο περσικός ιμπεριαλισμός, με τα άπειρα πλούτη και το φρόνημα του δούλου. Ήταν η σύγκρουση δύο διαφορετικών πολιτισμών, δύο διαφορετικών κόσμων, και επεκράτησαν οι ολίγοι ελεύθεροι.»
«Μόνο το ξύλινο τείχος θα σώσει εσάς και τα παιδιά σας…»
Είναι ο χρησμός που έδωσε το μαντείο των Δελφών στους Αθηναίους
πριν από τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, το 480 π.Χ.
Μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, που το πήραν αιχμάλωτο από τη Λήμνο, ξετυλίγεται το έπος του αρχαίου κόσμου. Ο Αλκαμένης κατόρθωσε να φτάσει στη Σπάρτη, να γνωρίσει από κοντά το αίνιγμα της κλειστής αυτής ανίκητης πόλης, αλλά και να γίνει ο μάρτυρας των γεγονότων στις μεγαλύτερες πολεμικές συγκρούσεις της Ιστορίας. Ως είλωτας, ως μελλοθάνατος, ως παρατηρητής, γίνεται ο μυθικός άξονας που φέρει όλη τη σκληρότητα αλλά και τη σαγήνη ενός κόσμου που θα μπορούσε κανείς να τον πει σημερινό.
Το Ξύλινο Τείχος, πάνω απ’ όλα, είναι η ανθρώπινη περιπέτεια, ο άνθρωπος. Η εποποιία των αγώνων του, αλλά και η αντίληψή του για τη ζωή και τη μοίρα, για τη Νέκυια, για την ψυχή. Και μόνον η απόφαση εκείνων των «ολίγων» να αντικρούσουν την ύβρι του περσικού ιμπεριαλισμού δίνει το μέτρο της εποχής.
Με λόγο ζωντανό και διορατικό, με τα γεγονότα να εκτυλίσσονται στην αρχετυπική τους ποίηση, το μυθιστόρημα ακυρώνει το χρόνο, γίνεται μια περιπέτεια του σημερινού ανθρώπου πάνω στην ίδια γη. Ένα μυθιστόρημα που ανιχνεύει, στα βάθη της ψυχής, τη συλλογική μνήμη και τη χαμένη αυτογνωσία.
«Προσπάθησα να δώσω την ανθρώπινη πλευρά, να βρω την καθημερινή τελετουργία του αρχαίου κόσμου, έτσι που τα γεγονότα να ξετυλίγονται σε έναν χρόνο καταργημένο αλλά και μαγικά παρόντα, σε έναν χρόνο ζωντανό.Πιστεύω πως το Το Ξύλινο Τείχος είναι ένα μυθιστόρημα σύγχρονο. Όχι τόσο γιατί φέρνει στις μέρες μας τη μακρινή εκείνη εποχή, αλλά γιατί αυτή εμπεριέχει, προφητικά, όλα όσα μεγαλύνουν ή μαστίζουν τον σύγχρονο κόσμο.Αν και ιστορικό μυθιστόρημα, λέω πως το έγραψα μυητικά. Και κάθε μυητική περιπλάνηση είναι ταυτόχρονα και αναγωγή της ψυχής στον εαυτό της, στην πολλαπλότητα της αυτογνωσίας της.»
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου