Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οι Έμποροι των Εθνών Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης σημαντικά σημεία του Βιβλίου.



«Οι έμποροι των εθνών» (1882) είναι το δεύτερο από τα τρία μυθιστορήματα του συγγραφέα. Η δράση του τοποθετείται μεταξύ του 1199 και 1207, δηλαδή λίγο πριν και λίγο μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους της τέταρτης Σταυροφορίας. Πρόκειται άραγε για ιστορικό μυθιστόρημα, με θέμα τη σύγκρουση Βενετών και Ελλήνων στο Αιγαίο; Ή μήπως για ένα μυθιστόρημα «με θέση», το οποίο υπερασπίζεται την Ελληνορθόδοξη Ανατολή κατά της Ρωμαιοκαθολικής Δύσης; Ο Παπαδιαμάντης πάντα περνάει μέσα απο τα βιβλία της δικές του θέσεις επάνω στα ζητήματα που τον απασχολούν. Πρόκειται κυριώτατα για οξυδερκή και διεισδυτική μελέτη του ερωτικού πάθους, της σαρκικής επιθυμίας και του πόθου. Η Αυγούστα εγκαταλείπει τον σύζυγό της Ιωάννη Μούχτρα και ακολουθεί τον Βενετό Μάρκο Σανούτο, όχι επειδή δυστυχεί με τον πρώτο και θέλει να ευτυχήσει με τον δεύτερο, αλλά γιατί είναι αιχμάλωτη μιας ακατανίκητης, κυριολεκτικά θανάσιμης ερωτικής επιθυμίας. Σε πλήρη ψυχική αδυναμία για να κάνει οτιδήποτε άλλο, η Αυγούστα θα τραβήξει το δρόμο του πάθους της μέχρι τέλους, μέχρι θανάτου, του δικού της ασφαλώς θανάτου: Καίγεται ζωντανή, μόνη πάνω στη ναυαρχίδα του εραστή της.

-«Εν έτει σωτηρίω 1199 ουδείς καθ΄όλον το Αιγαίον πέλαγος είχεν ωραιοτέραν σύζυγον της του Ιωάννου Μούχρα, πλουσίου ευπατρίδου, κατοικούντος εν Νάξω. Αλλά τούτο δεν εκώλυε αυτόν του να εκτελή παραβόλους εκδρομάς κατά των Γενουαίων Πειρατών, των ενοχλούντων αδιαλείπτως τους Βενετούς επιδρομείς και τους φιλησύχους νησιώτας.»


Περνάει ο Παπαδιαμάντης στους «Εμπόρους των Εθνών» την πάντα ζωντανή διαμάχη μεταξύ ελληνορθόδοξης Ανατολής και ρωμαιοκαθολική Δύσης; Εμμέσως. Αναγνωρίζει στους Βενετούς τυχοδιώκτες, «εμπόρους» της δικής του εποχής; Μπορεί. Τα πολιτικά σχόλια, ωστόσο, που υπάρχουν, ωχριούν μπροστά στο ερωτικό δράμα των τριών προσώπων. Κυρίως του τυχοδιώκτη, γόη, άθεου και μηδενιστή Βενετού, και της Αυγούστας. Ο Σανούτος, καταχρώμενος τη φιλοξενία του Μούχρα, την κλέβει και την οδηγεί στη Βενετία. Οκτώ χρόνια μετά, ωστόσο, η Αυγούστα τον έχει εγκαταλείψει από ζήλια (για τις ελευθέριες σχέσεις του και τη φιλήδονη ζωή του) κι έχει κλειστεί σε μοναστήρι. Η στιγμή της εξομολόγησης του άσβεστου πάθους της στον πνευματικό της είναι συγκλονιστική (θυμίζει το γράμμα της Ελοΐζας στον Αβελάρδο) και προκαλεί εύλογα ερωτήματα για το πώς μπόρεσε να αποδώσει τόσο σφοδρά αισθήματα ένας «κοσμοκαλόγερος»:

Η Αρχή του Βιβλίου

   «[...] Ως κατάδικος δεμένος εις τον σκόλοπα, δι' ου μέλλει να εκτελεσθή η ποινή του, είναι και η ψυχή μου δεμένη εις τον έρωτα τούτον, όστις είναι η ποινή μου εις τον νυν αιώνα και εις τον μέλλοντα. Αγαπώ εκείνον όστις κατέστρεψε την οικιακήν μου ευδαιμονίαν και κατεσπάραξε την καρδίαν του συζύγου μου, τον αγαπώ τοσούτον εμμανώς, ώστε ο έρως ούτος είναι δαιμόνιον κατοικούν εις την σάρκα μου, είναι λεγεών όλη δαιμόνων εξηπλωμένη, ως πολύπους με τους πλοκάμους του, εις τας φλέβας μου, εκμυζώσα το αίμα μου και απορροφώσα την πνοήν μου. Ουδέποτε μετενόησα διά το έγκλημά μου τούτο, πάτερ, ουδέ πιστεύω ότι είναι δυνατόν να μετανοήσω. Απορώ, πάτερ μου, πώς ο Θεός επιτρέπει να υπάρχη εν τη υπ' αυτού δημιουργηθείση φύσει αίσθημα ισχυρότερον της εις αυτόν πίστεως και θεός ανώτερος πάσης θείας παντοδυναμίας. Εις μάτην, πάτερ μου, εκτελώ παρατεταμένας νηστείας, εις μάτην κάμνω καθ' εκάστην χιλίας γονυκλισίας. Η σαρξ δεν δύναται να καταβληθή, ο έρως δεν δύναται να υποχωρήση. Τα μεν χείλη μου ψιθυρίζουσι μηχανικώς τας τυπικάς προσευχάς, ας παιδιόθεν απεστήθισα, η δε καρδία μου αντηχεί το όνομα εκείνου...»  


"Οι Έμποροι των Εθνών" ήταν η πρώτη μεταφορά λογοτεχνικού έργου στην Ελληνική τηλεόραση.


 Οι έμποροι των Εθνών (1973) 
Τηλεοπτική σειρά, 52 επεισοδίων. Ημέρα προβολής: Τετάρτη.

Διάρκεια επεισοδίου: 45'

Ημερομηνία προβολής πρώτου επεισοδίου: Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 1973

Ημερομηνία προβολής τελευταίου επεισοδίου: Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 1974

Είδος: Ιστορική, Κανάλι: ΕΙΡΤ

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Ποντίκας, Κώστας Φέρρης

Σενάριο: Γιώργος Μπαλλής, Κώστας Δαρλάσης

Συγγραφέας: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Μουσική σύνθεση: Σταύρος Ξαρχάκος

Σκηνικά: Μανώλης Μαριδάκις, Τάσος Ζωγράφος

Παραγωγός: Δημήτρης Ποντίκας



Ηθοποιοί: Νίκος Τζόγιας (Ιωάννης Μούχρας), Κατερίνα Αποστόλου (Αυγούστα), Ανδρέας Μπάρκουλης (Μάρκος Σανούτος 1, 1973-1974), Στάθης Ψάλτης (γελωτοποιός), Μαρία Αλκαίου (καλόγρια, 1973-1974), Γιώργος Μπέλλος (Μάρκος Σανούτος 2, 1974), Ελένη Χαλκούση (παραμάνα), Αντώνης Αντωνίου (Μιρχάν), Θόδωρος Μορίδης (Μέγας Δόγης), Νίκος Λυκομήτρος (Σκιάχτης), Λάζος Τερζάς (Μηνάς), Ειρήνη Κουμαριανού (Μάγισσα), Ακτή Δρίνη (Ζηνοβία), Γιώργος Καραφάς (Ευτύχιος), Σταύρος Αβδούλος (Κορτάτσης), Νίκος Παγκράτης (Κόμης Γύζης), Γιώργος Παγκός (Κόμης Κουϊρίνης), Κυριάκος Κατριβάνος, Μαίρη Σολωμού, Νικήτας Τσακίρογλου.

Η σειρά ήταν ασπρόμαυρη.
Η σειρά δεν προβλήθηκε ποτέ σε επανάληψη από την ΕΡΤ.
Η σειρά προβλήθηκε το 1973 στην Κύπρο από το ΡΙΚ. Συγκεκριμένα, η σειρά ξεκίνησε στα τέλη του 1973.
Η σειρά ΔΕΝ σώζεται στο Αρχείο της ΕΡΤ.





Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκεν την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου…

Διαβάστε εδώ το ΒΙΒΛΙΟ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ