Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου για το " Συμβίωση " Ρίντιαν Μπρούκ






Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

   Βιβλία για τον Β Παγκόσμιο πόλεμο έχουν γραφτεί πολλά. Όμως τα περισσότερα εστιάζουν στα γεγονότα και στις μάχες που λαμβάνουν χώρα κατά την διάρκεια του πολέμου. Λίγα βιβλία έχουν τολμήσει να αγγίξουν το μετά ενός καταστροφικού πολέμου και να επικεντρωθούν στις επιπτώσεις που προκάλεσε στις ψυχές των ανθρώπων που θεωρητικά βγήκαν ζωντανοί και αλώβητοι από τις φλόγες του. Τα βιβλία που έχουν γραφεί έχουν ασχοληθεί περισσότερο με τους νικητές του πολέμου και σχεδόν καθόλου με τους ηττημένους. Το βιβλίο αυτό καταγράφει τις ζωές και των νικητών και των ηττημένων. Καταγράψει την ψυχολογία και των δυο πλευρών και κατορθώνει με αδιαμφισβήτητο τρόπο να αποδείξει πως σε ένα πόλεμο τελικά δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι παρά μόνο θύματα πολιτικών αποφάσεων και εγωιστικά παράλογων  συμβάσεων. Σε έναν πόλεμο υπάρχουν μόνο απώλειες και ένας άλογος κατακερματισμός της ανθρώπινης αξίας.  
   Η Συμβίωση του Ρίντιαν Μπρούκ αποτελεί έναν ύμνο στην διατήρηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Στην διατήρηση και στην εξύψωση των ιδανικών και των αξιών ,που αν και κάποιοι ποδοπάτησαν βάναυσα. Η ίδια η ψυχή βρήκε την δύναμη και την δίοδο να αναστήσει ξανά την Ελπίδα διατηρώντας τις εύθραυστες ισορροπίες για να έρθει επιτέλους η πολυπόθητη ειρήνη σε αυτόν τον κόσμο. Ένα βιβλίο που σε τραβάει με την καταπληκτική αποτύπωση της τραγικότητας των στιγμών. Σκληρό, στυγνό και απροκάλυπτα κυνικό. Περιγράφει με ξεκάθαρη ειρωνεία τον ακρωτηριασμό κυριολεκτικά και μεταφορικά μιας χώρας μιας πόλης και ενός λαού που έχει χάσει τον πόλεμο. Λέξεις που μετουσιώνουν σε εικόνα συγκλονιστικά την σκληρή πραγματικότητα που έχουν βιώσει και οι νικητές και οι ηττημένοι ενός παράλογου πολέμου.
   Αμβούργο 1946 ο Βρετανός Συνταγματάρχης Λιούις Μόργκαν που συμμετέχει στην ανοικοδόμηση της ρημαγμένης πόλης, επιτάσσει (όπως απαιτούν οι κανόνες και οι συνθήκες των ανωτέρων εντολών) την έπαυλη ενός Γερμανού Αρχιτέκτονα. Ο Συνταγματάρχης όμως κάνει κάτι που δεν έχει κάνει κανείς ως τώρα συνάδερφος του. Παίρνει την τολμηρή απόφαση να μην διώξει απο την έπαυλη τον ιδιοκτήτη της και να δεχτεί την συγκατοίκηση τους. Ο Γερμανός Αρχιτέκτονας Στέφαν Λούμπερτ ζει στην έπαυλη μαζί με την δύστροπη κόρη του Φρίντα. Βιώνει την θλίψη από τον θάνατο της γυναίκας του και έχει να αντιμετωπίσει την άσχημη συμπεριφορά της κόρης του που δεν είναι σε θέση ακόμα να αποδεχτεί την ήττα. Όταν στην έπαυλη θα έρθει απο το Λονδίνο η Ρειτσελ η σύζυγος του Λιούις μαζί με τον γιο τους τον Έντμουντ μια περίεργη και προκλητική συμβίωση θα ξεκινήσει βγάζοντας στην επιφάνεια όλες τις απώλειες. Τον πόνο, την φρίκη, την θλίψη και την στέρηση όλων αυτών που χάθηκαν στην στάχτη και στα ερείπια. Ο Λιούις και η Ρέιτσελ έχουν χάσει τον πρωτότοκο γιό τους σε έναν βομβαρδισμό. Ο Στέφαν Λούμπερτ έχασε την γυναίκα του και η Φρίντα αντίστοιχα την μητέρα της σε έναν ανάλογο βομβαρδισμό. 
   Μια καταιγιστική αναμέτρηση συναισθημάτων και αντικρουόμενων αξιών ψάχνουν σημεία σύγκλησης και αποδοχής. Μια διαρκής μονομαχία βλεμμάτων και λέξεων. Εμφατικών διαλόγων και έντονων λεκτικών διενέξεων, προσπαθώντας να κρατήσουν την πραγματικότητα σε απόσταση. Οι ήρωες προσπαθούν να ζήσουν άλλοτε μια ειδυλλιακή φαντασίωση και άλλοτε προσπαθούν να προσγειωθούν στο οδυνηρό καθήκον. Μια ισορροπία δύναμης που μετακινείτε  διαρκώς ανάμεσα στις δυο πλευρές προκαλώντας διαδοχικές εκρήξεις συναισθημάτων στους αναγνώστες. 
   Λίγες λακωνικές φράσεις. Μικρές αλλά περιεκτικές προτάσεις που περικλείουν εμφατικά όλα τα μεγαλειώδη συναισθήματα. Που καταγράφουν αποστομωτικά όλες τις εικόνες καταστροφής, αλλά και βροντοφωνάζουν την ανάγκη για ελπίδα και μια καλύτερη ζωή χωρίς φλόγες και πόνο. Μέσα απο τους πρωταγωνιστές της ιστορίας μας παρακολουθούμε ανθρώπους που τους έχει χωρίσει ο πόλεμος και τους έχει ενώσει ο θάνατος. Μαγκωμένοι μέσα στην αβεβαιότητα. Μουδιασμένοι στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Καχύποπτοι και φοβισμένοι προσπαθούν να οριοθετήσουν και να αποχαρακτηρίσουν τα νέα δεδομένα που έφερε σε όλους η λήξη του πολέμου. Προσπαθούν να προσαρμοστούν στις δυσκολίες και να επαναπροσδιορίσουν τις προσδοκίες τους. Κατακτητές και κατακτημένοι αλλάξουν ρόλους σε μια παρτίδα πόκερ που τα ανεξέλεγκτα συναισθήματα παγώνουν για να μην προδώσουν ή για να μην προδοθούν. Όλοι περπατούν σε ένα ατελείωτο αχαρτογράφητο ναρκοπέδιο με μόνο όπλο την εσωτερική τους πυξίδα. Και οι αναγνώστες παρακολουθούν με ασφυκτικά κομμένη την ανάσα ένα κινηματογραφικό σκηνικό που εκφράζει εικόνες ξεχασμένες. Ένα ζωντανό, οργανικό σκηνικό δράματος που ανιχνεύει την ψυχή των πρωταγωνιστών μιας ανείπωτης ανθρώπινης τραγωδίας. 
   

   Με αδιόρατα ύπουλους ελιγμούς. Με έντονους και εύστοχους συμβολισμούς. Με ελεγχόμενες εκρήξεις αξιών και ιδανικών της ίδιας της ανθρώπινης υπόστασης. Πως μπορεί να αντιδράσει κάποιος όταν βλέπει μπροστά στα μάτια του να υποσκελίζεται η ίδια η προσωπικότητα του από κεκαλυμμένους εκβιασμούς σε μια αρένα πολιτικών συμφερόντων; Σε μια περίοδο που υποτίθεται πως υπάρχει ειρήνη; 
   Γεμάτο πλοκές και υποπλοκές εστιάζει βαθιά στις αγωνίες των ηρώων ακτινογραφώντας τα ίχνη της ψυχολογικής κατάπτωσης τους. Φοβισμένες κινήσεις. Αμήχανες προσεγγίσεις. Αποφυγή της οικειότητας υπό τον φόβο της λανθασμένης εντύπωσης. Υπερβολικά αντίθετες πράξεις από αυτό που πραγματικά κρύβεται στο εσωτερικό μιας ψυχής. Μέχρι την στιγμή που οι αντιθέσεις θα βρουν την χαραμάδα της συνεννόησης και το ποτάμι της απελπισμένης ανάγκης για ζωή τους δείξει τον μοναδικό δρόμο που υπάρχει ώστε να σταθούν όρθιοι πατώντας σταθερά στα συντρίμμια.  Και ξεκινώντας μια νέα ζωή μέσα από την στάχτη της παλιάς κατεστραμμένης ζωής τους θα δώσουν το περήφανο μήνυμα της ελευθερίας αλλά και της πανανθρώπινης αξιοπρέπειας.
   Μέσα απο την τεταμένη και ψυχολογικά φορτισμένη συνύπαρξη νικητών και ηττημένων θα βιώσουμε μια αλησμόνητη σύγκρουση συναισθημάτων και ιδεών  που θα ρίξει τελικά τα τείχη μιας υποτιθέμενης διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα σε αυτούς που νίκησαν και σε αυτούς που έχασαν. Γιατί στον Πόλεμο όλοι είναι χαμένοι και το μόνο που μπορεί να δώσει συνέχεια στην ζωή είναι η προσδοκία για έναν κόσμο που θα επικρατεί μόνο η ειρήνη και η δικαιοσύνη.
   Ένα βιβλίο που αποτύπωσε με απόλυτη ειλικρίνεια και χειρουργική ακρίβεια τις λεπτές διαχωριστικές γραμμές που έβαλε στις ανθρώπινες σχέσεις ο πόλεμος. Διαβάστε το γιατί και θα σας ταρακουνήσει και θα σας συγκλονίσει αλλά κυρίως θα σας υπενθυμίσει την αξία της ίδιας της ζωής.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ









Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ