Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Book Zoom στο Βιβλίο "Όσα χρόνια κι αν περάσουν" Άνδρεα Αρβανιτίδου Εκδόσεις Διάνοια

 


Σε μια σειρά παρουσίασης νέων συγγραφέων, σήμερα έχουμε την τιμή να σας παρουσιάσουμε στην συνέντευξη μας στο Book Zoom την Άνδρεα Αρβανιτίδου και το βιβλίο της "Όσα χρόνια κι αν περάσουν" που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Διάνοια

 

Ζήσε στο κόκκινο χωρίς απωθημένα και ΑΝ. Η ζωή είναι στιγμές και η αγάπη είναι η δύναμη για να ξεπερνάς τα πάντα.


Περιγράψτε το βιβλίο σας μέσα από μια φράση ή μια μικρή παράγραφο

Μια ιστορία αγάπης, ένας παιδικός έρωτας που αφήνει απωθημένα. Όσα δεν τόλμησαν η Άννα και ο Νίκος. Η ζωή θα τους δώσει μια δεύτερη ευκαιρία, θα μπορέσουν να ξεπεράσουν κάθε εμπόδιο για να αγαπηθούν όπως τους αξίζει;


Υπήρξε κάποιο πρόσωπο ή κάποιο γεγονός που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το συγκεκριμένο βιβλίο σας; 

Αυτό που αποτέλεσε έμπνευση είναι τα δικά μου βιώματα σαν μικρό κορίτσι και αυτό το αγκάθι του ανεκπλήρωτου.


Τι θα θέλατε να ανακαλύψει ο αναγνώστης μέσα από αυτό το βιβλίο σας;

Δεν μου αρέσει να κατευθύνω τον αναγνώστη από πριν, θέλω όλοι διαβάζοντας το να πάρουν τα δικά τους μηνύματα, αυτό που θα κάνει την ψυχή τους να δει στην τελευταία σελίδα τι πραγματικά έχει νόημα.


Όταν ολοκληρώσατε την συγγραφή του βιβλίου σας, εσείς τι ανακαλύψατε μέσα από αυτό για τον εαυτό σας; Τι αποκομίσατε από την συγγραφική διαδικασία και το τελικό αποτέλεσμα;

Εγώ έβγαλα την ψυχή μου και μια ιστορία που είχα χρόνια στο μυαλό μου . Όταν το ολοκλήρωσα ένιωσα ότι ένα μεγάλο όνειρο πήρε σάρκα και οστά. Μέσα από το βιβλίο και βλέποντας πολλές φορές την ιστορία ήξερα ότι η αγάπη είναι δώρο.


Ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των ηρώων σας; Υπήρξε κάποιος που είναι ο αγαπημένος σας;

Η Άννα η ηρωίδα μου, είμαι εγώ άρα την αγαπώ , άλλος ένας αγαπημένος μου ήρωας είναι ο Γρηγόρης για την στάση ζωής του .


Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που συναντήσατε κατά την διάρκεια συγγραφής του βιβλίου σας;

Δυσκολία όχι ιδιαίτερη, το θέμα ήταν να κάτσω να γράψω, γιατί αυτό το βιβλίο για να ολοκληρωθεί πέρασε από πολλά κύματα. Πολλές απώλειες, ασθένειες και αναβολές. Άρα όταν έβαλα την λέξη τέλος, δεν το πίστευα. Ακόμα και τώρα που κρατάω το βιβλίο δεν το πιστεύω .


Υπάρχει κάποιο αγαπημένο απόσπασμα από το βιβλίο να το μοιραστείτε μαζί μας;

Αν μοιραστώ κάποιο απόσπασμα από τα αγαπημένα μου θα προδώσω όλη την ιστορία. Υπάρχουν μέσα πολλές εικόνες και δυνατά συναισθήματα. Θέλω να αφήσω τον αναγνώστη να τα ανακαλύψει.


Συνήθως σε κάθε βιβλίο συναντάμε βιώματα και μηνύματα του ίδιου του συγγραφέα. Υπάρχει κάποιο βιωματικό στοιχείο που διέπει το βιβλίο σας; Και ποιο ή ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε μέσα από τις σελίδες του;

Κατά το ήμισυ είναι τα δικά μου βιώματα και μετά μπαίνει και το στολίζει η μυθοπλασία. Τα περισσότερα τα έζησα. Το μήνυμα για μένα είναι ένα η αγάπη κάνει την ζωή πιο όμορφη και με ουσία.


Με ποιο τραγούδι θα επενδύατε μουσικά αυτό το βιβλίο σας; 

-Δύο τραγούδια του ταιριάζουν και πιστεύω ότι είναι τα κατάλληλα το πρώτο είναι του Bon Jovi Always και το δεύτερο των Roxete listen to your heart, είναι ένα τραγούδι που υπάρχει μέσα και σηματοδοτεί ένα τέλος, αλλά ίσως και μια αρχή.



Φτιάξτε μας ένα απόφθεγμα που προκύπτει από το σύνολο του βιβλίου σας.

Να ζεις στο κόκκινο χωρίς απωθημένα και ΑΝ. Η ζωή είναι στιγμές και η αγάπη είναι η δύναμη για να ξεπερνάς τα πάντα.


Αν υπάρχει κάτι που θέλετε να ειπωθεί για το βιβλίο και δεν έχει προκύψει από τις ερωτήσεις μπορείτε να τι εκφράσετε εδώ.

Εγώ συνήθως δεν λέω πολλά, προτιμώ ο αναγνώστης να μου γράψει την δική του ματιά και τα δικά του συναισθήματα όταν θα φτάσει στην τελευταία σελίδα.


Ευχαριστώ πολύ για αυτή την συζήτηση. Είναι τιμή μου και χαρά μου όταν βλέπω να στηρίζουν νέους συγγραφείς.

Το βιβλίο "Όσα χρόνια κι αν περάσουν" κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διάνοια. Θα το βρείτε και στο επαγγελματικό σάιτ της συγγραφέως https://www.andreaarvanitidou.com/books.


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ

Η Άνδρεα Αρβανιτίδου γεννήθηκε στην Τσεχία. Μεγαλωµένη στη Θεσσαλονίκη, έκανε πέρα τα πρέπει και ζούσε µε τα θέλω.

 

Τα χρόνια πέρασαν, µα η αγάπη της για τη γραφή δεν ξεχάστηκε ποτέ. Διάφορα θέµατα άφησαν έξω από τη ζωή της τη συγγραφή. Η ασθένειά της τής θύµισε ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.

 

Η απώλεια όπλισε την πένα της µε δύναµη και συναίσθηµα. Έρχεται µε το πρώτο της βιβλίο που θα είναι µια εξοµολόγηση ψυχής. Δεν έχει σηµασία τι έκανε πριν στη ζωή της, γιατί όλα σβήστηκαν όταν η αγάπη χτύπησε την πόρτα της.

 

Σηµασία έχει το συναίσθηµα που βγάζεις µε εικόνα στο χαρτί, αυτός είναι ο σκοπός της. Ταξιδέψτε µαζί της και ξεχάστε ό,τι δικό σας σάς πονάει.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ