Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ιδού οι Ονειροπόλοι IMBOLO MBUE ΒΡΑΒΕΙΟ PEN/FAULKNER


Στην Imbolo Mbue απονεμήθηκε το φετινό βραβείο Pen/Faulkner για το μυθιστόρημά της Ιδού οι ονειροπόλοι, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος. Το Ίδρυμα Pen/Faulkner ανακοίνωσε χθες τη νικήτρια, η οποία θα λάβει 15,000 δολάρια για τη βράβευσή της. Είναι από τις λίγες φορές στην ιστορία του σημαντικού αυτού θεσμού που μια πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας κερδίζει το βραβείο, που στο παρελθόν έχουν λάβει τιτάνες της Αμερικανικής λογοτεχνίας, όπως οι Ντον ΝτεΛίλο, Φίλιπ Ροθ, Τζον Απντάικ και Ρίτσαρντ Φορντ.



Το μυθιστόρημα της Imbolo Mbue διαδραματίζεται την εποχή της κατάρρευσης της Lehman Brothers και επικεντρώνεται στην ιστορία του Γιέντε Γιόνγκα και της οικογένειάς του. Ο Γιέντε καταφέρνει να προσληφθεί ως σοφέρ του Κλαρκ Έντουαρντς, ανώτερου διευθυντικού στελέχους της Lehman Brothers, και για ένα διάστημα εκείνος και η οικογένειά του κάνουν όνειρα για το μέλλον κι απολαμβάνουν τα αγαθά της ζωής στη Νέα Υόρκη, πιστεύοντας ότι έχουν αφήσει πια πίσω το δύσκολο παρελθόν τους στο Καμερούν. Ωστόσο, σύντομα οι επιπτώσεις της Μεγάλης Ύφεσης δεν θα αφήσουν ανεπηρέαστη την οικογένεια του Γιέντε αλλά και εκείνη του Κλαρκ Έντουαρντς.

Ο Ρον Τσαρλς της Washington Post χαρακτήρισε το βιβλίο «μια εντυπωσιακή και διαχρονική ιστορία», ενώ στον τίτλο της κριτικής του έγραψε ότι το Ιδού οι ονειροπόλοι είναι «Το βιβλίο που θα πρέπει να διαβάσει τώρα ο Ντόναλντ Τραμπ». Ο Economist, ξεχωρίζοντας τη συγγραφέα ανάμεσα στις νέες φωνές που κατάγονται από την Αφρική και γράφουν στην Αμερική, εκθείασε το αφηγηματικό της ταλέντο, χαρακτηρίζοντάς το «εντυπωσιακό». Ενώ επίσης ο κορυφαίος Αμερικανός συγγραφέας Τζόναθαν Φράνζεν, ένας από τους πρώτους αναγνώστες του Ιδού οι ονειροπόλοι, έγραψε για τη συγγραφέα: «Η Imbolo Mbue θα ήταν μια αξιοθαύμαστη συγγραφέας όπου και αν ζούσε, σε όποια γλώσσα και αν έγραφε. Είμαστε πολύ τυχεροί που η ίδια και οι ιστορίες της ανήκουν στην Αμερική».

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ