Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου για το " Κερασία " Αφροδίτη Φραγκιαδουλάκη

 

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου


   Αφοπλιστικό, τρυφερό και ένα εντελώς διαφορετικό ψυχογράφημα, που μέσα από τις σκέψεις και τις επιθυμίες που εκφράζει η κεντρική ηρωίδα, αντανακλά την σημερινή πραγματικότητα και τονίζει εκκωφαντικά την ανάγκη να μιλήσει, να εκφραστεί και να κραυγάζει την θέληση να ζήσει τον απόλυτο έρωτα για να ξεφύγει απο ένα παρελθόν που την κρατά μαγκωμένη σε μια ατέρμονη δυστυχία.
   Η Κερασία είναι μια γυναίκα που προσπαθεί να ξεπεράσει τον οδυνηρό χωρισμό της με τον Στέφανο. Τον άντρα που σημάδεψε ανεξίτηλα την ζωή της. Τον άντρα που γκρέμισε για πάντα τα όνειρα της. Μετά από αυτόν νιώθει πως δεν υπάρχει τίποτα. Ούτε αρχή, ούτε συνέχεια. Παρά μόνο μια απέραντη μοναξιά, μια πικρή θλίψη και ένα απόλυτο κενό. Έχει ξεχάσει να ζεί, να φλερτάρει να απολαμβάνει. Ζει μόνο με τις μνήμες και την εμμονή της αποτυχία της.
   Ψάχνει να αλλάξει τα μεγαλοπρεπή τίποτα της ζωής της, με όσα θα μπορέσουν να δώσουν μια αποστομωτική αλλαγή στην μονοτονία της. Βρίσκεται σε μια διαρκή αντίστροφη μέτρηση με τα θέλω της και τους πόθους της. Σε μια αναμέτρηση με τα βαλτωμένα όνειρα της και τις αδικαίωτες ελπίδες της. Γυρεύει με τρόπο απεγνωσμένο να νικήσει την δικιά της συντριβή. Να νικήσει την απελπισία και να αφήσει τον εαυτό της να ξεκινήσει ξανά απο την αρχή ξαναζώντας έναν δυνατό έρωτα.
   Ταξιδεύει άλλοτε νοητά, άλλοτε ονειρικά και άλλοτε πραγματικά σε θάλασσες. Σε χέρια, σε φιλιά, σε αγγίγματα, σε ανάσες. Ψάχνει τον κάθε τρόπο να αποτινάξει απο πάνω της την ανάμνηση του Στέφανου και πιάνοντας απο την αρχή την άκρη της προσδοκίας της, ψάχνει παντού για μια νέα αρχή, για μια νέα ζωή. Και μέσα απο την απόγνωση της και την ανάγκη της να ξεφύγει αρχίζει το αληθινό ή φανταστικό ή ονειρικό ταξίδι  με τους ίδιους τους κρυφούς της πόθους.
   Ένα ερωτικό μυθιστόρημα γραμμένο με ένα ιδιότυπο και ξεχωριστό τρόπο που αναδεικνύει την ένταση των στιγμών και την δύναμη των συναισθημάτων. Τολμηρό, σαγηνευτικό, προκλητικό αλλά όχι πρόστυχο. Ξεγυμνώνει το μυαλό και την καρδιά μιας γυναίκας καθώς αυτή παλεύει να ξεπεράσει έναν χωρισμό που την έχει πονέσει. Να ισορροπήσει τις συναισθηματικές της μεταπτώσεις, να ξανακερδίσει την χαμένη της αυτοπεποίθηση και να ξεδιπλώσει τον καταπιεσμένο και κοιμισμένο ερωτισμό της. Η Ψυχή της Κερασίας μας κατακλύζει με αισθήματα και συναισθήματα, αλλά ταυτόχρονα μας παρασέρνει σε σκέψεις και σε ανομολόγητα ερωτικά απωθημένα που ξυπνάνε τις αισθήσεις και διεγείρουν τις νευρικές απολήξεις του μυαλού και της καρδιάς. Η αναζήτηση της αυτογνωσίας και η διεκδίκηση ενός άλλου έρωτα θα οδηγήσουν τα βήματα μας σε πρωτόγνωρες αισθήσεις και σε ξεχωριστά συμπεράσματα.
   Σε αυτό το βιβλίο με κέρδισαν τόσο το γρήγορο και έντονο τέμπο του, όσο και ο γλυκός αυθορμητισμός του.  Η αντισυμβατική και η ιδιόμορφη εξέλιξη της ερωτικής ιστορίας, αλλά και το απλό και λιτό ξεδίπλωμα της ψυχολογίας μιας γυναίκας που ψάχνει για μια νέα αρχή. Που ψάχνει τρόπο να δώσει και να δοθεί. Συνδέει με υπέροχο και εύστοχο τρόπο έννοιες και λέξεις που έχουν χαθεί στις μέρες μας. Αποδίδει με τρόπο μαγικό πρωτόγονα ένστικτα αλλά παράλληλα καλά κρυμμένες σκέψεις, απωθημένα και επιθυμίες. Μια νοερή διαμάχη ψυχολογίας ανάμεσα στο θηλυκό και στο αρσενικό και στην εκπλήρωση κρυφών αλλά τόσο δυνατών επιθυμιών. Τα διάφορα στιγμιότυπα μπερδεύονται γλυκά, τρυφερά, δυναμικά και απόλυτα αποδίδοντας αδιαπραγμάτευτα την έξαρση της κάθε σκέψης την ένταση του κάθε συναισθήματος, την αίσθηση του κάθε αγγίγματος.
   Μην αργήσετε να κάνετε μια βουτιά στην ιδιαίτερη και διαφορετική ψυχή της Κερασίας. Θα εκπλαγείτε πραγματικά με όλα αυτά που κρύβει μέσα της γιατί κάποιες από τις μύχιες σκέψεις της κρύβονται και μέσα στις δικές μας ανομολόγητες σκέψεις.....

Πληροφορίες για το Βιβλίο στην σελίδα των ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΑΓΓΕΛΑΚΗ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ