Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Κλήρωση 9 Νοεμβρίου " Η πόλη που δακρύζει " Σοφία Βόικου


Κλήρωση 9 Νοεμβρίου " Η πόλη που δακρύζει " Σοφία Βόικου.
Απαντήστε στην ερώτηση για συμμετοχή στην Κλήρωση:

Ποια άλλα Βιβλία της Σοφίας Βοϊκου έχετε διαβάσει;

Η απάντηση στην ερώτηση να δοθεί στην ΑΝΑΡΤΗΣΗ της ομάδας


"Λυπάμαι... Τα βιβλία με άρωμα ευτυχίας είναι σπάνια. Ο σινιόρε Φραντσέσκο λέει πως είναι τόσο σπάνια που πρέπει να πληρώσεις μια περιουσία για να τα αγοράσεις. Εγώ, πάλι, λέω πως, για να σου αποκαλυφθεί ένα βιβλίο ευτυχίας, πρέπει πρώτα να έχεις περάσει από όλα τα αρώματα. Να διαβάσεις πολλά... αλλιώς πώς θα καταλάβεις πως αυτό που κρατάς είναι ευτυχία;" 

Βενετία. Ένα βιβλιοπωλείο διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Ένα βιβλιοπωλείο όπου επιλέγεις βιβλία με βάση το άρωμα που αναδίνουν και με τη βοήθεια της μικρής Ιρένε, που δεν ξέρει να διαβάζει. Ένας κόσμος σαγηνευτικός, από αμέτρητες εκδόσεις, σπάνιες και νέες, που τις παραδίδει τα μεσάνυχτα ένας μαυροφορεμένος άντρας με τη γόνδολά του. 

Ο Ρωμανός, ο Έλληνας με το αιρετικό αίμα, κυνηγάει με πάθος παλιά χειρόγραφα και περγαμηνές, ενώ παρασύρει σ’ έναν καταστροφικό έρωτα την όμορφη Ελιζαμπέτα. Πίσω από τις μισάνοιχτες γρίλιες ενός διάσημου πορνείου, η Σινιόρα κινεί αόρατα νήματα και επεμβαίνει στις ζωές των ανθρώπων. 

Όταν η παλίρροια πλησιάζει και το νερό στη λιμνοθάλασσα φουσκώνει, η πόλη δακρύζει για να ξεπλύνει μια μεγάλη αμαρτία που βαραίνει στις πλάτες ενόχων και αθώων. 

Ένα μυθιστόρημα-εξερεύνηση στον μυστηριώδη κόσμο των ανθρώπινων σχέσεων με φόντο την ατμοσφαιρική και ερωτική Βενετία.

Σχόλια

  1. Τελειο δυστυχως δεν εχω διαβασει καποιο δικο της ευχαριστουμε για την ευκαιρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν έχω διαβάσει κάποιο βιβλίο της συγγραφέως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ψιθυροι του βαρδη πραγματικα υπεροχο βιβλιο..και το πικρο γλυκο λεμονι υπεροχο και αυτο ..Ευχαριστουμε πολυ για την ευκαιρια..Νικολαιδου Μαρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΟΥΦΟΠΟΥΛΟΥ28 Οκτωβρίου 2017 στις 4:54 μ.μ.

    ΟΛΑ ΤΑ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ Κ ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΟΛΑ ΤΑ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ!!! ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δυστυχως δεν εχω διαβασει κανενα!!Μακαρι να ειμαι τυχερη!!Ευχαριστουμε πολυ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δεν έχω διαβάσει κάποιο. Ευχαριστούμε πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. δεν εχω διαβασει κανενα βιβλιο της (Alexandra Foteinou)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν έχω διαβάσει κάποιο βιβλίο της και λυπάμαι γι'αυτό, γιατί έχω διαβάσει καλές κριτικές και έχω ενθουσιαστεί με τα αποσπάσματα των βιβλίων της, στη σελίδα του Ψυχογιού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δεν εχω διαβασει καποιο βιβλιο της ...ακομη...ευχαριστουμε πολυ για την ευκαιρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΟΙ ΨΙΘΥΡΟΙ ΤΟΥ ΒΑΡΔΑΡΗ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ !!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Το ταξίδι της φωτιάς και Το κόκκινο σημάδι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Βαρβαρα Καραφλογκα7 Νοεμβρίου 2017 στις 9:21 π.μ.

    Το κοκκινο σημαδι και το ταξιδι της φωτιας.Και τα 2 εξαιρετικα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ