Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου για το " Ξεπέρνα τον φόβο Ζήσε το θαύμα " Μαργαρίτα Αρβανίτη


Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου


   Αν ρωτήσεις κάποιον ποιο είναι το μεγαλύτερο αγαθό στην ζωή η μόνη απάντηση που θα πρέπει να λάβεις είναι η Ίδια η ζωή.  Είναι αυτονόητο λοιπόν πως η προστασία της υγείας μας της ψυχικής και της σωματικής διασφαλίζει αυτόματα το πιο πολύτιμο αγαθό που μας έχει δοθεί. Την ζωή που κάθε μέρα πρέπει να την διεκδικούμε.  Το Βιβλίο Ξεπέρνα τον φόβο ζήσε την ζωή με τρόπο εμφατικό, διεισδυτικό και έντονο μας δείχνει το πως η Προληπτική Ιατρική συντελεί στο κέρδος της ζωής και το πως αυτή θωρακίζει την ίδια την ψυχή με ελπίδα, αισιοδοξία και καλή διάθεση. Ένα μήνυμα αξιοπρέπειας που αφυπνίζει και διδάσκει με έναν ξεχωριστό ύφος και ένα διαφορετικό ρυθμό.
   Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στον Καρκίνο του Μαστού και στον δρόμο σωτηρίας που υπάρχει μόνο δια μέσου της πρόληψης και της δυνατής θετικής ενέργειας που που πρέπει να έχουμε μέσα μας. Και είναι πολύ σημαντική η προσπάθεια της συγγραφέως να απομυθοποιήσει πια τον Καρκίνο του Μαστού και να φτάσει στην ουσία του θέματος και του προβλήματος που στοιχίζει εκατομμύρια ζωές. Αλλά και να υπογραμμίσει όλα εκείνα τα σημεία που αναδύονται απο την ψυχή μας κάτω από την έντονη πίεση μιας αρρώστιας και την έντονη παρουσία μιας τυχόν απώλειας στην ζωή μας.
   Η Ελπίδα είναι μια γυναίκα ευτυχισμένη. Μια γυναίκα που ζεί με την αγάπη και την φροντίδα του συζύγου της και δυο παιδιών της. Σε μια εξέταση ρουτίνας, αλλά και πρόληψης που ευτυχώς είχε εντάξει στο πρόγραμμα της, ανακαλύπτει την ύπαρξη ενός όγκου στο στήθος της. Το στήθος που έθρεψε με γενετήσιο γάλα τα παιδιά της. Αυτό που προστάτεψε τις υγειονομικές άμυνες των παιδιών της, αυτό το στήθος τώρα νοσεί. Πολύ με συγκίνησε αυτή η ανεπαίσθητη αντιπαραβολή γιατί ταιριάζει την μητρότητα με την σημασία της υγείας του στήθους στις γυναίκες. Από την στιγμή που θα μάθει λοιπόν η Ελπίδα για την ύπαρξη του όγκου, ή δύνη των εξελίξεων, η αναθεώρηση των σκέψεων. Αλλά και η αναπόληση των σημαντικών στιγμών της ζωής της θα θωρακίσουν, αλλά και θα μεταλλάξουν τον τρόπο αντίληψης της ίδιας της ζωής. Μέσα απο τα γρανάζια της αγωνίας της η αντίληψη του χρόνου αλλάζει και μας παρασέρνει απο τον φόβο στη μάθηση και στην γνώση του ίδιου μας του εαυτού. Η περιπέτεια της Ελπίδας ευαισθητοποιεί και διώχνει μακριά τον εφησυχασμό. Αφυπνίζει και κεντρίζει συνειδήσεις, ορίζοντας μας πόσο σημαντικό είναι να είμαστε έτοιμοι ψυχολογικά απέναντι στις δυσκολίες της ζωής. Καταλύει τον ψυχοφθόρο φόβο του Θανάτου λέγοντας πως ο Φόβος του Θανάτου δεν σταματάει τον Θάνατο. Την ζωή σταματάει. Φθείρει την χαρά και τις αξίες της. Μέσα απο τα στάδια της ασθένειας. Τις επεμβάσεις, τις επαναλαμβανόμενες εξετάσεις, τις θεραπείες, Τον φόβο της επανεμφάνισης της ασθένειας, αλλά και τον φόβο της μετάστασης κάνουν την παρουσία τους στοιχεία που βοηθούν την καλή εξέλιξη κυρίως της ψυχολογίας αυτού που ασθενεί. Το δέσιμο της οικογένειας. Η απόφαση να κρατηθούν τα παιδιά μακριά απο την γνώση της φοβερής ασθένειας. Η στήριξη απο αγαπημένα πρόσωπα. Η ανάγκη να ξεφύγει το μυαλό απο το πρόβλημα ανακαλύπτοντας καινούργιους δρόμους διαφυγής. Όπως είναι ένα ταξίδι ή η ενασχόληση με κάποιο καινούργιο χόμπι.
   Μέσα απο την πορεία της εξέλιξης της υγείας της Ελπίδας η συγγραφέας βρίσκει την ευκαιρία και τον ιδανικό τρόπο να κουμπώσει πολλά απο τα θέματα που απασχολούν την σημερινή Ελλάδα. Η παιδεία, η ειρήνη, η ελευθερία και ένα σωρό άλλες αξίες που διέπουν την ζωή μας και το κέντρο του κόσμου μας. Με μεστότητα και απόλυτη ευαισθησία έχει συμπυκνώσει όλες τις κακοήθειες της Ελληνικής Κοινωνίας. Παράλληλα όμως υποδεικνύει και όλα εκείνα τα στοιχεία που μπορούν να κάνουν την Ελλάδα να ξανασταθεί στα πόδια της.
   Αγγίζει εύστοχα και βαθιά, ένα τόσο ευαίσθητο θέμα όπως είναι ο Καρκίνος. Καταρρίπτει τα ταμπού που θέλουν να κρατάμε το στόμα μας κλειστό και να μην μιλάμε για θέματα υγείας. Ακουμπάει επάνω στην ουσία της αρρώστιας και βρίσκει τα σημεία εκείνα που η αντιμετώπιση της μας κάνει πιο δυνατούς και πιο ώριμους. Αποδιώχνει κάθε φόβο και μελετάει με τρόπο έντεχνο τον ίδιο τον θάνατο καταλύοντας το ίδιο το φόβητρο του. Ένα κείμενο που δεν μας δείχνει μόνο τον δρόμο της Ίασης του σώματος και της Ψυχής, αλλά και τον δρόμο της ίδιας της ευτυχίας. Επιστρατεύει σκέψεις ζωής. Σκανάρει στην ψυχοσύνθεση, παρακάμπτει τον φόβο αντιστρέφει το άγχος φέρνοντας στον νου γλυκές νοσταλγικές αναμνήσεις. Και μας πάει σε άλλες εποχές, μας δείχνει άλλες αξίες. Αντισταθμίζει τον Φόβο με πράξεις Ζωής. Μεταγγίζει αισιοδοξία γιατί η αισιοδοξία είναι αυτή που πραγματικά μπορεί να απογυμνώσει και τους πιο δυνατούς φόβους μας.
   Η επιθυμία για ζωή και ο φόβος του θανάτου σε πορεία παράλληλη. Σε μια πορεία που αυτά τα δυο στοιχεία είναι αναπόφευκτο να συνυπάρξουν. Και ένα πράγμα πρέπει να ξέρουμε πολύ καλά.

Η Ζωή μας εκπαιδεύει στα δύσκολα για τα δυσκολότερα.

   Να δώσω πολλά συγχαρητήρια στην συγγραφέα, γιατί πραγματικά το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα μάθημα ζωής και αυτογνωσίας. Με έρευνα και πολύ ευαισθησία αγγίζει αυτά που όλοι φοβόμαστε να ζήσουμε να αγγίξουμε και να νιώσουμε. Η Μαργαρίτα Αρβανίτη όμως μας δείχνει τον δρόμο για να ξεπεράσουμε τον φόβο και να ζήσουμε το Θαύμα της ζωής.
 Το Βιβλίο Κυκλοφορεί απο τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΧΑΛΗ ΣΙΔΕΡΗ

Σχόλια

  1. Γεωργία μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Με εντυπωσίασες με την διεισδυτική σου ματιά τη σαφήνεια του λόγου σου και την στηρικτική σου δύναμη προς το βιβλίο καθώς αναδεικνύεις το επίκεντρο του βιβλίου που είναι η στήριξη της ζωής στα δύσκολά της, όπως αυτά εμπεριέχονται, σαν αφορμή ανάδειξης των νόμων, αξιών και στάσεων ζωής που μπορούν να τα νικήσουν, και όχι να μας "μελαγχολήσουν! Επισημαίνεις με τον δικό σου λόγο τη μαχητική διεκδίκηση της αναστροφής στα αντίθετά τους με στόχο να ανθίζουν χαμόγελα καιμέσα από τα δύσκολα όχι μόνο όπου είναι αυτονόητο να υπάρχουν! Σε ευχαριστώ γιατί το βιβλίο μου βρήκε ακόμα έναν φίλο - συνοδοιπόρο προς τον προορισμό του, να στηρίζει το θαύμα της ζωής όπου δεν μας χαρίζεται! Και πάλι σε ευχαριστώ που τόσο εμπεριστατομένα επικοινωνείς τα μηνύματά του προς τους αναγνώστες σου προσφέροντας έτσι και εσύ το δικό σου "λιθαράκι" στην αφύπνιση για φροντίδα και προστασία της ζωής με τον προληπτικό έλεγχο που σώζει ζωές όταν στην απουσία τους χάνοται άδικα εκατομμύρια ψυχές κάθε χρόνο!
    Καλή συνέχεια στη δημιουργική σου πορεία που τόσα πολλά προσφέρει στην διακίνσηση των ιδεών και αξιών για καλύτερη ζωή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ