Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ανα-κατευθύνσεις Αρβανίτη Μαργαρίτα




Ο άνθρωπος σαν κοινωνικό δεν μπορεί να ζήσει μόνος. Δημιουργεί κοινωνίες για να καλύπτει μέσα τους, ανάγκες ψυχής και σώματος καθώς η ζωή εξελίσσεται και ανταπεξέρχεται μέσα από τη συλλογική προσπάθεια. Συμβαίνει όμως το  παράλογο, οι κοινωνίες που γεννά για το «καλό» του να ορθώνονται εχθρικά για το «κακό» του όταν το κοινό συμφέρον πολιτείας και εξουσίας είναι απών. Μια ματιά γύρω μας και συναντάμε, όχι μόνο μέσα στη δική μας κοινωνία αλλά και  στις γειτονιές του κόσμου, τους λαούς να ταλαιπωρούνται έως και να βασανίζονται. Βλέπουμε το αυτονόητο αγαθό της επιβίωσης να γίνεται  καθημερινός αγώνας, ανέλπιδος για πολλούς ανθρώπους, η οικονομική κρίση να συνακολουθείται από τη κρίση των αξιών, να κινδυνεύει το πολύτιμο αγαθό της ύπαρξης και η επιθυμία της καρδιάς για ευτυχία να τείνει να γίνεται όλο και περισσότερο χαμένη ευκαιρία. Επιτακτικά ορθώνεται η ανάγκη για επαναπροσδιορισμούς ζωής και  ΑΝΑ-ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ– εξ ου και ο τίτλος του βιβλίου – για άρση των  σκηνικών αγωνίας που βασανίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο όπως δηλοί και το εξώφυλλο του βιβλίου το οποίο είναι πίνακας του πολυβραβευμένου ζωγράφου Αντώνη  Απέργη που υπήρξε και δάσκαλός μου. Αν ασχολούμαι με τα δύσκολα και δυσάρεστα είναι γιατί στην απουσία της επαγρύπνησης για αντιμετώπισή τους εισβάλλουν ανενόχλητα και καταλύουν τα εύκολα και ευχάριστα, που αυτά επιθυμούμε να ζούμε! «Ο καθείς και τα όπλα» του λέει ο Ελύτης, «Εγώ θα σώσω τον κόσμο» λέει ο Καζαντζάκης και ο Αριστοτέλης δείχνει τον δρόμο…Ο άνθρωπος είναι πολιτικό ον και οφείλει να  ελέγχει την εξουσία του για καλύτερη απονομή δικαιοσύνης.  Δική μας ευθύνη η ζωή μας. Και δική μου τι μπορώ να προσφέρω με τον λόγο μου μέσα στη γενικότερη συλλογική προσπάθεια για μια ζωή στα μέτρα της καρδιάς. Μεγάλη η χαρά του να μοιράζεσαι και όπλο δυνατό η επικοινωνία καθώς ο κάθε ένας από εμάς μαθαίνει από τον άλλον και οι άλλοι από εμάς!

Μαργαρίτα Αρβανίτη



Απο το Οπισθόφυλλο του Βιβλίου: 

Ε­μείς οι πο­λί­τες αυ­τής της χώ­ρας, που α­νά­με­σά μας αυ­ξά­νε­ται διαρ­κώς ο αριθ­μός των αν­θρώ­πων που υ­πο­φέ­ρουν, ε­ξα­κο­λου­θού­με να ελ­πί­ζου­με ό­τι το πέ­ρασμά μας α­πό αυ­τή τη γη δεν θα εί­ναι μό­νο μια πο­ρεί­α σταύ­ρωσης προς τον Γολ­γο­θά των προ­βλη­μά­των αλ­λά και μια α­νά­στα­ση στο όνει­ρο ό­τι ά­ξι­ζε τε­λι­κά η γνω­ρι­μί­α μας με την πα­νέ­μορ­φη αυ­τή πα­τρίδα, με την πα­νέ­μορ­φη αυ­τή γη.

Σε αυ­τή την «α­νά­στα­ση» στο­χεύ­ω με τον λό­γο μου, σαν το δι­κό μου λι­θα­ρά­κι μέ­σα στη γε­νι­κό­τε­ρη συλ­λο­γι­κή προ­σπά­θεια για κα­λύ­τε­ρη ποιό­τη­τα ζω­ής πα­ρά τις δυ­σκο­λί­ες.

Ο α­γώ­νας, η α­γω­νί­α και οι α­να­ζη­τή­σεις του σύγ­χρο­νου αν­θρώ­που να κα­τα­νο­ή­σει τι α­κρι­βώς συμ­βαί­νει γύ­ρω του για πιο σω­στές α­πα­ντή­σεις-το­πο­θε­τή­σεις, ε­πα­να­προσ­διο­ρισμούς και πρά­ξεις ζω­ής, προ­κει­μέ­νου να ζή­σει τα ό­σα πο­θεί και δεν τα ζει, πε­ριέ­χο­νται στα ποι­ή­μα­τα που α­κο­λου­θούν.

Προσ­δο­κώ τα λό­για μου να συ­να­ντή­σουν την καρ­διά σου, α­να­γνώ­στη, σε κοι­νή πο­ρεί­α προς τα ε­κεί που ό­λα γί­νο­νται πιο ό­μορ­φα, πιο φι­λι­κά, στα μέ­τρα της καρ­διάς.

Στο μοί­ρα­σμα εί­ναι η χα­ρά και τα ο­φέλη της ε­πι­κοι­νω­νί­ας!

 Μαρ­γα­ρί­τα Αρ­βα­νί­τη

Η Παρουσίαση της Ποιητικής Συλλογής θα γίνει την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου στις 19.30 στις Εκδόσεις Κάκτος Πανεπιστημίου 46 Αθήνα 


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου "Λέγε με Ισμαήλ" Τέσυ Μπαϊλα Εκδόσεις Ψυχογιός - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

  Η Τέσυ Μπάϊλα είναι μια συγγραφέας που ακολουθώ από την πρώτη στιγμή που διάβασα δικό της βιβλίο. Έχει έναν δικό της προσωπικό στίγμα στην λογοτεχνία και ένα ιδιαίτερο τρόπο να σε κάνει να κατανοείς και τα ανθρώπινα συναισθήματα, αλλά κυρίως τις ανθρώπινες πράξεις φτάνοντας κατευθείαν στις αιτίες οι οποίες και τις κατευθύνουν, αλλά και μπορούν να τις αλλάξουν. Το μυθιστόρημα κινείται χρονικά ανάμεσα στα γεγονότα του 1955 στα Σεπτεμβριανά και στην απέλαση την Ελλήνων υπηκόων το 1964. Η Κωνσταντινούπολη γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει και ανακατεύει αρμονικά συναισθήματα, βιώματα και συνήθειες και παράλληλα γίνεται το μήλο της έριδας για μίση, για αντιπαλότητες και διεκδικήσεις που γεννά η ανθρώπινη απληστία, και τα πολιτικά συμφέροντα.  Τόπος εξέλιξης της ιστορίας μια γειτονιά στο Πέρα, που κινούνται και πρωταγωνιστούν χαρακτήρες που μένουν ανεξίτηλα χαραγμένοι στο μυαλό του αναγνώστη γιατί ο καθένας από αυτούς κουβαλά την δικιά του ξεχωριστή ιστορία. Ο Ισμαήλ ο Tούρκος καφετζή