ΒΙΒΛΙΩΝ ΕΡΓΑ / VIVLIONERGA

  Σήμερα σας προτείνουμε 20 βιβλία για τις γιορτές. Για αυτές τις ιδιαίτερες γιορτές που θα κυλήσουν σε μια ιδιόμορφη και πρωτόγνωρη ατμόσφαιρα. Θεωρώ πως με ένα καλό βιβλίο για συντροφιά θα περάσουμε αυτές τις ημέρες ανεκτικά και πιο ωφέλιμα ίσως. Μην κλείνεστε στον εαυτό σας. Διαβάστε ένα βιβλίο και ζήστε έστω και παροδικά σε έναν άλλο κόσμο ελεύθερο και ξεχωριστό. 1.   Διαδρομές Αφής Συγγραφέας: Ουρανία Καραδέμητρου Εκδότης: Πηγή Ποιο είναι το νόηµα της ύπαρξης, και σε τι περιπέτειες µας βάζει η ζωή για να απαντήσουµε στο παραπάνω ερώτηµα; Πόσο διαφορετικοί είµαστε οι άνθρωποι, αλλά και πόσο όµοιοι, κατά βάθος; Πόση αλήθεια κρύβεται στον µύθο και πόσο ψέµα στην πραγµατικότητα; Μια συνηθισµένη σύγχρονη ελληνική οικογένεια που ζει στα Ιωάννινα, κάνει τη δική της διαδροµή και στην πορεία της έρχεται αντιµέτωπη µε τον Θεό, τον έρωτα, τον θάνατο. Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας στερείται της αισθήσεως της όρασης, διαθέτει όµως ένα ιδιαίτερο χάρισµα και µε αυτό κινεί τα νήµατα...

Η Χριστίνα Σουλελέ γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε παιδαγωγικά, μετεκπαιδεύτηκε στην Ειδική Αγωγή και υπηρετεί ως δασκάλα Ειδικής Αγωγής στη δημόσια εκπαίδευση. Αγαπά τα ταξίδια, την ορειβασία, το διάβασμα και το θέατρο. Διηγήματά της έχουν δημοσιευθεί στον ιστότοπο «τοβιβλίο.net» και σε άλλες λογοτεχνικές ιστοσελίδες, ενώ έχουν συμπεριληφθεί και σε συλλογικές εκδόσεις. Το 2019, δημοσιεύτηκε η συλλογή διηγημάτων της «Ο ανάποδος καθρέφτης», με τη μορφή e-book, από τις εκδόσεις «το βιβλίο.». Συμμετοχές με έργα της υπάρχουν σε καλλιτεχνικά ημερολόγια και ανθολόγια ποίησης. Έχει βραβευτεί με έπαινο παραμυθιού από τον 16ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Εταιρείας Τεχνών, Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου για το παραμύθι της «Ο Πλόκο του βυθού». Το «Γιάνκεα», που κυκλοφορεί από την Άνεμος Εκδοτική, είναι το πρώτο της μυθιστόρημα. Η Χριστίνα απάντησε στις ερωτήσεις μας, που είναι βασισμένες επάνω στο βιβλίο αυτό.  1. "Γιάνκεα" Είναι το πρώτο σας μυθιστόρημα. Ποιο ήταν το έναυσμα και η ...

  Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Τα κοινωνικά πρότυπα και τα καλούπια της επαρχιακής νοοτροπίας γίνονται η αφετηρία για το ξετύλιγμα μιας ιστορίας που έχει πλουραλισμό στην υφή, στην μορφή και στην πλοκή και ουσία στα ηχηρά μηνύματα που θέλει να περάσει.  Σε ένα χωριό κοντά στην Τρίπολη μια παντρεμένη γυναίκα και μητέρα ενός παιδιού εξαφανίζεται. Δολοφονία, αυτοκτονία ή οικειοθελής φυγή; Δεν υπάρχει πτώμα, δεν βρέθηκε σημείωμα, δεν είχε κανέναν λόγο να φύγει. Στα αχνά και περιορισμένα στοιχεία έρχεται να δώσει φως ο Αστυνόμος Μάξιμος Βαγενάς, ο οποίος αναλαμβάνει την υπόθεση με εντολή του ίδιου του Αρχηγού της Αστυνομίας. Ο Μάξιμος προσπαθώντας να ξεφύγει παράλληλα από τους δικούς του προσωπικούς εφιάλτες ανακαλεί την άδεια του και βρίσκεται στο χωριό που αποτελεί την κεντρική σκηνή της ιστορίας μας.  Εκεί θα έρθει αντιμέτωπος με την υπεροψία της τοπικής κοινωνίας τόσο των κατοίκων όσο και της τοπικής αστυνομίας. Οι μαρτυρίες συγκεχυμένες και συγκρουόμενες μοιάζουν θολές και ...

  Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Είναι κάτι βιβλία που σε σημαδεύουν. Που σε αρπάζουν και σε ταρακουνούν συθέμελα, για να καταλάβεις την ψυχή, την κραυγή και την απελπισία. Να νιώσεις το χάος της κοινωνίας. Να ακουμπήσεις τον βυθό της κόλασης. Να πιάσεις τον πάτο της ίδιας της ύπαρξης. Να αισθανθείς την αναμπουμπούλα και την αντάρα του μυαλού που καθοδηγεί και καθοδηγείται από τις πράξεις και τις συνέπειες τους. Ένα βιβλίο συγκλονιστικό, αληθινό, πραγματικό. Σκληρό και ωμό που αποτυπώνει μια πραγματικότητα που την γνωρίζουμε, αλλά κάνουμε πως την αγνοούμε. Μια πραγματικότητα την οποία την θεωρούμε ξένη εθελοτυφλώντας με αποτέλεσμα να την διαιωνίζουμε και έτσι να διογκώνουμε τον αρνητισμό της.  Πρωταγωνίστρια της ιστορίας η Ζένια, μαθήτρια της δευτέρας Λυκείου, καταγόμενη από την Βόρεια Ήπειρο. Ζει με τους γονείς της και τον μικρό της αδερφό. Ζει ταυτόχρονα μια ψυχολογική κόλαση μιας και νιώθει πως κανείς δεν της έχει φερθεί σωστά. Μια οικογένεια που το παίζει οικογένειά ακολουθώντ...

  Η Αικατερίνη αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο τη ζωή τη δική της και της φίλης της, της Αφροδίτης, στα χρόνια της εφηβείας, με διάθεση αυτοσαρκασμού και πολύ χιούμορ. Και οι δυο είναι τα "φυτά" του Σχολείου και οι "...Μεγάλες" του σπιτιού. Πρότυπα με "πι" κεφαλαίο μέσα σε χρυσές κορνίζες. Η πρώτη "έξοδος" είναι της Αικατερίνης. Ο καινούριος εαυτός της την μπερδεύει. "Ποια είμαι τελικά;" αναρωτιέται. "Με ξέρω ή δε με ξέρω; Όλα μέσα μου αλλάζουν. Είμαι σ' ένα χάος. Όλα όσα πίστευα μέχρι χτες, τώρα τ' αμφισβητώ. Με στενεύουν κι αυτά σαν τα ρούχα μου, καθώς μεγαλώνω και τα πετάω. Απορώ κι εγώ μ' εμένα. Ποιος να το φανταζόταν; Εγώ, να απαιτώ, να ζητάω, να λέω "θέλω". Να ταυτίζομαι μ' αυτό που σθεναρά πολεμούσα στο πρόσωπο του αδερφού μου χρόνια τώρα. Να αποποιούμαι το σκήπτρο της "γονεϊκής" εξουσίας που με τόσο κόπο και προσπάθεια είχα αποκτήσει. Να αποσκιρτώ από την τριαδικότητα της σύνεσης, με τον μπαμπ...