Η Χριστίνα Σουλελέ γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε παιδαγωγικά, μετεκπαιδεύτηκε στην Ειδική Αγωγή και υπηρετεί ως δασκάλα Ειδικής Αγωγής στη δημόσια εκπαίδευση. Αγαπά τα ταξίδια, την ορειβασία, το διάβασμα και το θέατρο.
Διηγήματά της έχουν δημοσιευθεί στον ιστότοπο «τοβιβλίο.net» και σε άλλες λογοτεχνικές ιστοσελίδες, ενώ έχουν συμπεριληφθεί και σε συλλογικές εκδόσεις. Το 2019, δημοσιεύτηκε η συλλογή διηγημάτων της «Ο ανάποδος καθρέφτης», με τη μορφή e-book, από τις εκδόσεις «το βιβλίο.». Συμμετοχές με έργα της υπάρχουν σε καλλιτεχνικά ημερολόγια και ανθολόγια ποίησης.
Έχει βραβευτεί με έπαινο παραμυθιού από τον 16ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Εταιρείας Τεχνών, Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου για το παραμύθι της «Ο Πλόκο του βυθού».
Το «Γιάνκεα», που κυκλοφορεί από την Άνεμος Εκδοτική, είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
Η Χριστίνα απάντησε στις ερωτήσεις μας, που είναι βασισμένες επάνω στο βιβλίο αυτό.
Η ιδέα να γράψω ένα μυθιστόρημα με φόντο τον Όλυμπο, πέρασε από τον νου μου, όταν ανέβηκα πρώτη φορά στο μυθικό βουνό. Πρόθεσή μου ήταν να μοιραστώ την ομορφιά που συνάντησα εκεί, μέσα από μια ιστορία που θα είχε κάτι να πει εκτός από τις περιγραφές του βουνού. Η έμπνευση ήρθε πέντε χρόνια αργότερα, στα τέλη Φεβρουαρίου 2019 μέσα στο μετρό, όταν άκουσα δυο γυναίκες να συζητούν. Η μια μιλούσε στην άλλη για τα προβλήματά της, που έμοιαζαν με βουνό όπως έλεγε. Τότε συνέλαβα την ιδέα κι όταν γύρισα σπίτι, ξεκίνησα αμέσως να γράφω. Το μήνυμα που θέλω να περάσω, είναι ότι η ζωή μπορεί να μοιάζει με βουνό αλλά τα βουνά εκτός από ανηφόρες έχουν και γαλήνια ξέφωτα. Αρκεί μια στάση για να θαυμάσει κανείς τα μικρά αλλά σπάνια που συναντά στο διάβα του και να μοιραστεί την ομορφιά τους με τους εκλεκτούς συνοδοιπόρους του.
2. Μια έκθεση Ζωγραφικής γίνεται η αφορμή για να επανέλθουν οι έντονες μνήμες και οι πικρές αναμνήσεις. Και εμείς οι αναγνώστες να γνωρίσουμε και να συνδεθούμε με τους πρωταγωνιστές της ιστορίας σας. Ποια η σχέση σας με την ζωγραφική και γενικότερα με τις τέχνες; Πως πιστεύετε ότι αυτές επηρεάζουν την ζωή μας;
Την τέχνη, σε όλες τις μορφές της, την αγαπώ. Είναι το βάλσαμο, η παρηγοριά, το αντίδοτο στις ασχήμιες που μας κατακλύζουν κάθε μέρα. Είναι η τροφή της ψυχής, το μέλι και το δροσερό νερό της. Με τα εργαλεία της, πότε λειαίνει τις αιχμηρές στιγμές της ζωής, πότε ραπίζει τις ασχήμιες της. Χάριν στην τέχνη, διατηρούμε ζωντανό το δικαίωμα στο όνειρο, την ελπίδα, τη χαρά. Όσο για τη δική μου σχέση με τη ζωγραφική, μοιάζει με αυτή που έχουν τα μικρά παιδιά μαζί της.
3. Ποιος ο ρόλος της μοίρας και της νοοτροπίας της Ελληνικής επαρχίας στην ζωή των ηρώων σας;
Η μοίρα των ηρώων μου καθορίστηκε από τα στερεότυπα που διαμορφώθηκαν και τις προκαταλήψεις που επικρατούσαν στην κοινωνία της ελληνικής επαρχίας, μέχρι λίγες δεκαετίες πριν. Εκείνη την εποχή, οι ρόλοι των δύο φύλων ήταν διακριτοί κι από αυτούς απέρρεαν τα καθήκοντα και οι υποχρεώσεις αντρών και γυναικών. Ασφυκτικά ήταν τα πλαίσια που κινούνταν οι άνθρωποι και δεν επέτρεπαν λοξοδρομίσματα. Ως εκ τούτου, ο έρωτας που αναπτύχθηκε ανάμεσα στον Ανδρέα και την Κατερίνα ήταν απαγορευμένος, σύμφωνα με τους άγραφους νόμους της κοινωνίας, επομένως καταδικασμένος, αφού οι ήρωες ανήκαν και σε διαφορετικά κοινωνικο -οικονομικά περιβάλλοντα.
4. Πόσο εύκολη ή πόσο δύσκολη είναι η συμφιλίωση των ανθρώπων με το δύσκολο, οδυνηρό και πολλές φορές τραγικό παρελθόν τους; Μπορεί να υπάρξει και με ποιόν τρόπο συγχώρεση για τους ανθρώπους που κάποτε μας πλήγωσαν;
Πολλές φορές, το παρελθόν του ανθρώπου καθορίζει και το μέλλον του. Τα γεγονότα που έζησε στη νεαρή του ηλικία διαμορφώνουν τις αντιλήψεις που έχει για τη ζωή. Αν θα τον δυναμώσουν ή αν θα τον συντρίψουν εξαρτάται από τον χαρακτήρα του. Οι άνθρωποι που κάποτε τον πλήγωσαν, άφησαν σημάδι στην ψυχή του, άλλοτε ανεπαίσθητο, άλλοτε ανεξίτηλο που δεν τον αφήνει να ξεχνά. Η θύμηση υπάρχει. Η συγχώρεση όμως είναι άλλο πράγμα. Για να συνεχίσει τη ζωή του, πρέπει να συγχωρήσει, απαλλαγμένος από το βάρος της πικρίας και του θυμού.
5. Κάτω από τη σκιά του επιβλητικού Ολύμπου, ξετυλίγεται μεγάλο μέρος της ιστορίας σας. Γιατί επιλέξατε την συγκεκριμένη περιοχή και το συγκεκριμένο βουνό για να οριοθετήσετε αρκετό κομμάτι της μυθοπλασίας σας; Έχει κάποιο συγκεκριμένο συμβολισμό το επιβλητικό βουνό μέσα στο κείμενο σας;
Η ζωή μοιάζει με βουνό, ψηλό, πολύκορφο, πολυδιάστατο. Πόσους μύθους έχει υφάνει, πόσες ιστορίες έχει δημιουργήσει, πόσα εμπόδια έχει στήσει αλλά και πόσες ομορφιές έχει μοιράσει! Τη φαντάστηκα σαν την ψηλότερη κορφή του Ολύμπου. Κουραστική η ανάβασή της, τα τοπία της όμως ανεπανάληπτης ομορφιάς. Πολλές φορές, βρίσκονται κρυμμένα πίσω από βράχους και αγριόχορτα και για να τα δει κάποιος πρέπει να κουραστεί, να λαχανιάσει, να γδάρει το σώμα και την ψυχή του. Ό,τι κατακτιέται όμως με κόπο, φαντάζει ακόμη πιο όμορφο.
6. Οι περιγραφές σας είναι τόσο ρεαλιστικές που αγγίζουν την κορυφή των "Θεών" και τις αμαρτίες ακόμα και τις πιο εσωτερικές και κρυφές των ανθρώπων. Πως προσεγγίσατε τόσο τις εξωτερικές εικόνες των τοπίων όσο και τις εσωτερικές εικόνες των συναισθημάτων των ηρώων σας;
Κάθε φορά που ανέβαινα στον Όλυμπο, κοιτούσα τα πάντα γύρω μου με μια λαίμαργη ματιά. Από τα πιο μεγάλα, ως τα πιο μικρά, τα παρατηρούσα, τα φωτογράφιζα, τα έκλεινα μέσα μου και τα αποτύπωνα στη σκέψη μου. Το περπάτημα όμως στη φύση του βουνού δεν μου επέτρεψε μόνο την παρατήρηση του εξωτερικού κόσμου. Η γαλήνια σιωπή με τα ανεπαίσθητα ψιθυρίσματα του δάσους, του ανέμου αλλά και των μύθων που ξεπετάγονταν από κάθε μεριά, με οδήγησε στην αυτοπαρατήρηση. Μέσα από τη συνομιλία με τον εαυτό μου, προσπάθησα να προσεγγίσω τους ήρωες μου. Μπήκα στη θέση τους, συμφώνησα και διαφώνησα μαζί τους, συγκρούστηκα πολλές φορές, κι από αυτή τη συνδιαλλαγή δημιούργησα τους χαρακτήρες τους.
7. Πολλές φορές οι συγγραφείς χρησιμοποιούν βιωματικά στοιχεία στα βιβλία τους. Εσείς χρησιμοποιήσατε κάποια δικά σας ξεχωριστά βιώματα ή κάποια χαρακτηριστικά του εαυτού σας μέσα στην ψυχοσύνθεση των ηρώων σας;
Ο συγγραφέας, άλλες φορές λιγότερο κι άλλες περισσότερο, εμπνέεται από βιωματικά γεγονότα ή από άλλα που άκουσε και διάβασε. Στο μυθιστόρημά μου, βιωματικές είναι μόνο οι περιγραφές του βουνού και του Λιτόχωρου. Καμιά ιστορία που έζησα δεν χρησιμοποιήθηκε αυτούσια. Ψήγματα υπάρχουν μόνο, τα οποία μετασχημάτισα και εμπλούτισα με τη φαντασία μου. Το ίδιο ισχύει και για τους χαρακτήρες των ηρώων μου. Αυτό, κατά τη διάρκεια της συγγραφής , ήταν για μένα το πιο δημιουργικό κομμάτι. Να βγαίνω δηλαδή από τον εαυτό μου και να δημιουργώ χαρακτήρες διαφορετικούς.
8. Θα δώσω δυο λέξεις- έννοιες που είναι θέματα κλειδιά μέσα στο βιβλίο για να μου αναπτύξετε συνοπτικά τις σκέψεις σας επάνω σε αυτές τις λέξεις. " Προκαταλήψεις" "Δεύτερες ευκαιρίες"
Η κοινωνία της ελληνικής επαρχίας, τη δεκαετία του ’60, υπήρξε το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινήθηκε μεγάλο μέρος της ιστορίας μου. Την εποχή εκείνη, οι προκαταλήψεις αιώνων, που είχαν ριζώσει στις συνειδήσεις των ανθρώπων, όρισαν τον ρόλο του κάθε φύλου και κατά συνέπεια την τύχη των ηρώων μου. Αργότερα, η ζωή εμφάνισε στον δρόμο τους «δεύτερες ευκαιρίες». Κάποιοι τις ακολούθησαν, κάποιοι άλλοι όχι. Ήταν δική τους επιλογή. Όπου το έκαναν όμως, βγήκαν κερδισμένοι, αφού συνέχισαν απαλλαγμένοι από το βάρος της πικρίας και του θυμού.
Το Γιάνκεα είναι ένα σπάνιο αγριολούλουδο, που αντέχει κάτω από ακραίες καιρικές συνθήκες κι ενώ μοιάζει εύθραυστο, είναι πολύ ανθεκτικό. Εύθραυστες μοιάζουν και οι σχέσεις των ανθρώπων. Κάποτε μπορεί να μαραίνονται. Όταν οι ρίζες τους όμως είναι βαθιές και στηρίζονται στην ειλικρίνεια και την αγάπη, μπορούν να αντέξουν σε αντίξοες συνθήκες. Το Γιάνκεα το προσεγγίζω στο βιβλίο μου ως σύμβολο για καθετί σπάνιο που εμφανίζεται στον δρόμο του ανθρώπου και είναι δική του επιλογή αν θα το προσπεράσει βιαστικά ή αν θα σταθεί για να θαυμάσει την ομορφιά του και να το προστατέψει.
10. Μια φράση ή μια στιγμή που ξεχωρίσατε περισσότερο μέσα από το βιβλίο σας;
Πολλές φράσεις μου έρχονται στον νου, αν ήταν όμως να διαλέξω μία, αυτή θα ήταν:
«…καλό είναι να μην αφήνουμε χρωστούμενα από το παρελθόν, γιατί έρχεται το μέλλον και μας τα ζητάει πολλαπλάσια. Ο χρόνος είναι αδίστακτος τοκογλύφος, να το θυμάσαι».
Όσο για τη στιγμή που θα ξεχώριζα, ήταν εκείνη που ο Ανδρέας άκουσε τη φωνή της Σκέψης να του λέει αυστηρά:
«Η ζωή σε οδήγησε μέσα από το πιο σκοτεινό τούνελ, για να μάθεις να εκτιμάς το φως. Σου έδωσε μια ευκαιρία ακόμη. Αν την αδράξεις ή την αγνοήσεις , θα είναι δική σου επιλογή»
11. Διαλέξτε δυο ήρωες του βιβλίου σας και περιγράψτε μας τα κυριότερα χαρακτηριστικά τους. Τι κέρδισαν και τι έχασαν από την ζωή τους;
Ο Ανδρέας είναι σοβαρός, ευαίσθητος, μετρημένος στα λόγια του και αυτό προκαλεί τον σεβασμό όσων τον γνωρίζουν. Είναι όμως πολύ εσωστρεφής και αυτό το στοιχείο του χαρακτήρα του τον οδηγεί στην μοναξιά. Εντελώς διαφορετικός χαρακτήρας είναι ο καλός του φίλος, ο Γιώργος. Εξωστρεφής, ανέμελος, έξω καρδιά, κάτι που του επιτρέπει να έχει μια έντονη κοινωνική ζωή και πολλά ταξίδια. Πολλές φορές όμως, αυτή η εξωστρέφεια γίνεται η προμετωπίδα για να καλύψει πόθους που δεν μοιράστηκε ποτέ με κανέναν.
12. Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που συναντήσατε κατά την συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου;
Η μεγαλύτερη δυσκολία που συνάντησα έχει να κάνει με την αεικίνητη φύση μου, που δεν τιθασεύεται εύκολα. Από τη μια είχα την έμπνευση που τριγύριζε στο μυαλό μου και δεν θα ησύχαζε αν δεν την μετέτρεπα σε λέξεις και από την άλλη, το σώμα μου που μου έβαζε εμπόδια. Στην αρχή ήταν δύσκολα. Στην πορεία όμως κατάφερα να τα συμφιλιώσω και τα δυο, κάνοντας μια συμφωνία μαζί τους. Πολύ πρωί, την ώρα που το σώμα ήταν ακόμη κοιμισμένο, έδινα χώρο έκφρασης στην σκέψη. Τηρήσαμε τη συμφωνία κι έτσι καταφέραμε από κοινού να ολοκληρώσουμε την ιστορία.
13. Πως βιώσατε συναισθηματικά την συγγραφή αυτού του βιβλίου; Νιώσατε κάτι ιδιαίτερο μέσα σας να αλλάζει; Πιστεύετε γενικότερα πως όταν κάποιος γράφει ένα βιβλίο ή όταν διαβάζει ένα βιβλίο γίνεται καλύτερος σαν άνθρωπος; Ποιο είναι το κέρδος της συγγραφής και ποιο το κέρδος της ανάγνωσης κατά την δικιά σας προσωπική άποψη;
Η συγγραφή έχει για τον συγγραφέα μια επίδραση ψυχοθεραπευτική. Όταν γράφει , εξωτερικεύει σκέψεις και συναισθήματα, που προσπαθεί να τα προσεγγίσει κι από την ανάποδη μεριά, για να δομήσει χαρακτήρες με διαφορετική ψυχοσύνθεση. Το ίδιο συμβαίνει κι όταν κάποιος διαβάζει ένα βιβλίο. Μπαίνει στη θέση των ηρώων, προσπαθεί να ερμηνεύσει τις πράξεις τους, να καταλάβει τα συναισθήματά τους , να προβληματιστεί από τις ενέργειές τους και, παίρνοντας πληροφορίες για το χωροχρονικό πλαίσιο που έζησαν, να δικαιολογήσει ή να στηλιτεύει συμπεριφορές. Με λίγα λόγια γίνεται ένα σκεπτόμενο άτομο. Αυτό τον βοηθά να αποβάλλει στερεότυπα, να ξεφύγει από τα στεγανά του και να απομάθει ό,τι είχε εδραιωθεί στη σκέψη του με στρεβλό τρόπο. Υπό αυτή την έννοια, μπορεί να γίνει καλύτερος άνθρωπος.
14. Θα θέλατε να μας προτείνετε ένα Βιβλίο που διαβάσατε φέτος και σας άρεσε πολύ;
Πολλά βιβλία ελληνικής λογοτεχνίας, σύγχρονων κυρίως συγγραφέων, διάβασα φέτος και ήταν αρκετά αυτά που ξεχώρισα. Μου είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω ένα γιατί θα αδικούσα άλλα.
15. Έχετε πάρει τις πρώτες κριτικές για το βιβλίο σας. Πως νιώθετε για αυτές; Αν υπάρξει μια αρνητική κριτική πως θα αντιδράσετε επάνω σε αυτήν;
Όταν πήρα την απόφαση να εκδώσω το βιβλίο μου, προετοιμάστηκα για κάθε είδους κριτική. Μέχρι στιγμής, οι κριτικές είναι θετικές και ενθαρρυντικές. Όσον αφορά στις αρνητικές κριτικές τις κατατάσσω σε δύο κατηγορίες. Στις καλοπροαίρετες, που αιτιολογούν με παραδείγματα τι είναι αυτό που τυχόν δεν αρέσει - θέμα, μυθοπλασία - τρόπο γραφής- και στις κακοπροαίρετες, που γράφονται μόνο για να βλάψουν. Τις πρώτες τις εκτιμώ και θα δώσω ιδιαίτερη σημασία σε αυτές, για να βελτιωθώ συγγραφικά.
16. Κάντε μια ευχή ή μια διαπίστωση βασισμένη στο βιβλίο " Γιάνκεα ".
Είναι περίπου ενάμισης μήνας που κυκλοφορεί το «Γιάνκεα» και οι πρώτες ενδείξεις δείχνουν ότι αγαπιέται από τους αναγνώστες. Εύχομαι να συνεχίσει έτσι και να ταξιδέψει πολύ, για να αγγίξει ακόμη περισσότερες καρδιές.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου