Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Παραμυθοποιός Μαρία Κορινθίου - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 


Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

Τα παραμύθια πάντα εντός τους κρύβουν αλήθειες. Αλήθειες που απλά περιέχουν περισσότερες δόσεις φαντασίας. Με πιο χρωματιστές και ωραιοποιημένες εικόνες, για να ξυπνούν τα συναισθήματα, αλλά και τα αισθητήρια της γνώσης και της μάθησης των μικρών μας φίλων.

Στην Παραμυθοποιό λέξεις και εικόνες ζωντανεύουν για να φέρουν κοντά την παιδικότητα στο θέατρο και κατ΄επέκταση στον πολιτισμό. Έχει λοιπόν κάτι απο την μαγεία του παραμυθιού και κάτι απο την μυσταγωγία του ηθοποιού.

"Μια φορά και έναν καιρό η Ισμήνη ζούσε το δικό της μοναδικό παραμύθι. Από αυτά τα παραμύθια που όλοι ζούμε και δεν τα εκτιμούμε...."

Η "Παραμυθοποιός" δημιουργεί εικόνες με λέξεις, εκφράσεις και σημασίες που επεξηγούνται με την διήγηση και την όμορφη διδακτική περιγραφή αλλά και από μια εξαιρετική εικονογράφηση. Έτσι με έναν μαγικό τρόπο το παιδί μαθαίνει για το Θέατρο και το πως μέσα από αυτό, τα όνειρα του μπορούν να ζωντανέψουν και να πάρουν μορφή πέρα από κάθε φαντασία.

Η Ισμήνη η ηρωίδα του παραμυθιού μαθαίνει μικρές και σημαντικές λεπτομέρειες, για τους ηθοποιούς, για τις παραστάσεις, τα σκηνικά και το πως στήνετε γενικότερα μια παράσταση με όλους τους φανερούς και τους κρυφούς συντελεστές της. Παράλληλα μέσα από προτροπές μαθαίνει να φτιάχνει τις δικές της ιστορίες σχηματίζοντας το δικό της παραμύθι. 

Ένα σημαντικό μήνυμα που περνάει λοιπόν το παραμύθι αυτό πέρα από την εξαιρετική διασύνδεση παιδιού και θεάτρου-ηθοποιού, είναι το γεγονός της προτροπής που θα πρέπει να δίνουν οι γονείς στα παιδία τους ώστε μετά την ανάγνωση των παραμυθιών να αφήνουν την φαντασία των παιδιών να λειτουργήσει συνδέοντας την ιστορία που μόλις διάβασαν με την δικιά τους μοναδική καινούργια ιστορία που θα γεννηθεί στο μυαλό τους. Διαβάζουμε λοιπόν μια ιστορία και ζητάμε από τα παιδάκια μας να γράψουν την συνέχεια ή να επεκτείνουν κάποιες λεπτομέρειες και κάποια περιστατικά από τις ζωές και τις συμπεριφορές των ηρώων. Μπορούμε επίσης να τους ζητήσουμε να επαναλάβουν το παραμύθι με τα δικά τους λογάκια.

Παράλληλα καταφέρνει να διεγείρει και την φαντασία των γονιών, να μπορέσουν να δημιουργήσουν στο μυαλό του παιδιού μεταξύ πραγματικού και παραμυθένιου κόσμου. Γιατί το θέατρο έτσι και αλλιώς από μόνο του είναι ένας ζεστός και παραμυθένιος τόπος. Η πλατεία του θεάτρου, το βεστιάριο, η κουΐντα. Τα παρασκήνια. Η ταξιθέτρια, η αμπιγιέζ. Το τρίτο κουδούνι. Θεατρικές ορολογίες που εμποτίζουν δημιουργικά το παιδικό μυαλό, δίνοντας του το προνόμιο να γνωρίσει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του πολιτισμού μας. Ένα παραμύθι γεμάτο τρυφερότητα και αγάπη. Ένα παραμύθι δοσμένο με ευαισθησία και μαγεία.  

"Η φαντασία και τα όνειρα μας είναι μοναδικά....Τα όνειρα Ισμήνη μου είναι για αυτούς που τα πιστεύουν."

Ένα παραμύθι λοιπόν για τους μικρούς μας φίλους, που το προτείνω ανεπιφύλακτα. Γιατί είναι σημαντικό το παιδί από μικρό να συνδεθεί με μορφές της τέχνης. Και το θέατρο και το επάγγελμα του ηθοποιού είναι τέχνη. Αλλά ακόμα πιο σπουδαία είναι ΗΘΟΣ. 

Το Παραμύθι κυκλοφορεί από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ






  

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ