Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μια γυναίκα δεν είναι άνθρωπος Etaf Rum

 


Σε αυτό το πρώτο της μυθιστόρημα, η Ετάφ Ρουμ διηγείται την ιστορία τριών γενεών Παλαιστίνιων γυναικών της Αμερικής, οι οποίες αγωνίζονται να χαράξουν το δικό τους μονοπάτι στη ζωή και να εκφράσουν τις ατομικές τους επιθυμίες μέσα στα πλαίσια της αραβικής τους κουλτούρας και στον απόηχο της σκανδαλώδους ενδοοικογενειακής βίας στην κοινότητά τους. Πρόκειται για μία αναπάντεχη ιστορία πολιτισμού και τιμής, μυστικών και προδοσιών, αγάπης και βίας.

«Στην πατρίδα μου διδαχθήκαμε να φιμώνουμε τη φωνή μας. Μας δί­δαξαν ότι η σιωπή μας θα μας σώσει. Στην πατρίδα μου κρατάμε αυτές τις ιστορίες για τον εαυτό μας. Το να τις πούμε στον έξω κόσμο είναι κάτι το ανήκουστο, επικίνδυνο, η έσχατη ντροπή».

Παλαιστίνη 1990. Η δεκαεπτάχρονη Ισρά προτιμά να διαβάζει βι­βλία από το να υποδέχεται τους μνηστήρες που ο πατέρας της έχει επιλέξει για εκείνη. Μέσα σε μία εβδομάδα, αυτό το αφελές και ονειροπόλο κορίτσι αρραβωνιάζεται και παντρεύεται εν τάχει, ενώ σύντομα βρίσκεται να ζει στο Μπρούκλιν. Εκεί, η Ισρά αγωνίζεται να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της καταπιεστικής της πεθεράς Φαρίντα και του άγνωστου συζύγου της Αντάμ, μία πίεση που κορυφώνεται κα­θώς αρχίζει να γεννοβολάει παιδιά‧ τέσσερις κόρες αντί για τους γιους που η Φαρίντα της είπε ότι θα έπρεπε να γεννήσει.

Μπρούκλιν, 2008.

Η δεκαοκτάχρονη Ντεγιά, η μεγαλύτερη κόρη της Ισρά, πρέπει να συναντήσει υποψήφιους συζύγους κάτω από την επιμονή της γιαγιάς της, της Φαρίντα, αν και η μόνη της επιθυμία είναι να πάει στο κολέγιο. Η Ντεγιά αναρωτιέται εάν οι προοπτικές της θα ήταν διαφορετικές στην περίπτωση που οι γονείς της επιζούσαν από το αυτοκινητικό δυστύχημα στο οποίο σκοτώθηκαν όταν εκείνη ήταν μόλις οκτώ χρονών. Πάντως η γιαγιά της είναι απόλυτη: ο μόνος τρόπος να εξασφαλίσει η Ντεγιά ένα αξιόλογο μέλλον είναι το να παντρευτεί τον κατάλληλο άντρα.

Ωστόσο η μοίρα έχει άλλα σχέδια και σύντομα η Ντεγιά θα βρεθεί σε ένα απροσδόκητο μονοπάτι που θα την οδηγήσει σε συγκλονιστικές αλήθειες για την οικογένειά της‧ μια γνώση που θα την ανα­γκάσει να αμφισβητήσει όλα όσα νόμιζε ότι ήξερε για τους γονείς της, το παρελθόν, καθώς και το ίδιο της το μέλλον.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ