Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου "Ένοχη συνείδηση" Έλενα Κορδέλλα Εκδόσεις Μίνωας - Γράφει η Γεωργία Ρετετακου

 


Μετά τον Θεριστή της Κυψέλης η Έλενα Κορδέλλα έρχεται με μια νέα ιστορία να αποδείξει πως η συγγραφική της πένα και το δαιμόνιο μυαλό της μπορούν να κτίσουν ιστορίες τόσο δυνατές τόσο ευέλικτες και τόσο μα τόσο ανατρεπτικές. Με Ρυθμό εναλλασσόμενης έντασης και παράλληλης αφήγησης. Με τα στοιχεία που εμφανίζει και τις εξελίξεις που πυροδοτεί κάνει τον αναγνώστη να νιώθει μέρος της ιστορίας και των γεγονότων. Τον αναγκάζει να βυθιστεί σε μια αστυνομική ιστορία που κόβει την ανάσα. 

Ο Δημήτρης Χατζηλαδας, γνωστός μας από την ιστορία του Θεριστή, έχοντας να αντιμετωπίσει πολλά προσωπικά προβλήματα από τα κατάλοιπα αυτής της υπόθεσης, έρχεται αντιμέτωπος με μια νέα πρόκληση. Θα κληθεί από την τέως υπηρεσία του να συμμετάσχει στην αναθέρμανση μιας υπόθεσης που είχε συγκλονίσει και απασχολήσει πριν δώδεκα χρόνια τους πάντες. 

Τρεις φόνοι σε ένα ορεινό χωριό της Μακεδονίας. Μια ένοχος που συλλαμβάνεται με συνοπτικές διαδικασίες εύκολα και γρήγορα.

Η απόδραση της Παρασκευής Μαραγκού από το ψυχιατρείο θα σημάνει συναγερμό και θα μπερδέψει μια υπόθεση που θεωρητικά είχε ταυτοποιήσει τον ένοχο της. 

Πως τα καταφέρνει να αποδράσει; Την έχει βοηθήσει κάποιος και για ποιον λόγο; Μήπως συναισθηματικά και ψυχολογικά δεν είναι τόσο ασταθής όσο πιστεύουν οι γιατροί και η αστυνομία; 

Η συγγραφέας τοποθετεί εκπληκτικά τους πρωταγωνιστές της ιστορίας της, τις προθέσεις, τα σχέδια τους και ανακατεύει περίτεχνα τις εξελίξεις μέσα από ανατροπές που δημιουργούνται τεχνιεντως ώστε να οδηγήσουν στην αποκάλυψη τόσο του ενόχου όσο και της ενοχής μέσα από τις σκέψεις και την συνείδηση των ίδιων των πρωταγωνιστών που χειραγωγούνται από την ίδια την προσωποποιημένη δικαιοσύνη που πρέπει να αποδοθεί αυτούσια και ολοκληρωμένη έστω και Χρόνια μετά.  

Μια ιστορία που αλλάζει διαρκώς τα δεδομένα ανάμεσα στον φόβο, την ψευδαίσθηση, την αλήθεια την διακαιοσυνη και την τιμωρία της ίδιας της συνείδησης. Γιατί ο μεγαλύτερος δικαστής είναι η συνείδηση. Ο μεγαλύτερος δικαστής είναι η τιμωρία που έρχεται και σε βρίσκει εκεί όπου δεν το περιμένεις απρόσμενα και νομοτελειακά. Ο ένοχος πληρώνει. Και όμως η δικαιοσύνη δεν έχει αποδοθεί. 

Τα στοιχεία ενώνονται μέσα από τις εξαιρετικά επιλεγμένες λέξεις και καταστάσεις για να οδηγήσουν την ιστορία στην πραγματική ενοχή. Σε αυτή που είναι μπροστα μας. Η Θεία δίκη από μόνη της θα δώσει την λύση. Μια λύση που ετεροχρονισμένα θα δικαιώσει τους αθώους ενόχους αλλά και θα φωτίσει κάθε άγνωστη πτυχή της δυναμικής των ηρώων που κρύβεται πίσω από τον φόβο και την ανάγκη. Πίσω από την εξάρτηση και την δύναμη του χρήματος, αλλά και της ετεροχρονισμένης απόδοσης δικαιοσύνης μέσα από μια βίαιη συμπεριφορά που θα αλλάξει τα πάντα στην έκβαση της ιστορίας.

Η συγγραφέας πλέκει  με μαεστρία έναν ιστό αποκαλύψεων και σχηματίζει το καλούπι ενός μωσαϊκού χαρακτήρων που θα έρθουν εξαναγκαστικά αντιμέτωποι με τις ενοχές, τα λάθη, τα ψέμματα και τις αμαρτίες τους μέσα από τις οποίες έχτισαν ανενόχλητοι το άλλοθι τους ή πέταξαν από πάνω τους καθε υποψία και κάθε συμμετοχή σε ένα έγκλημα που στέρησε τρεις ζωές και κατέστρεψε αρκετές άλλες. Εικονικές και πραγματικές συμπεριφορές θα ξεσκεπαστουν μέσα από ένα παιχνίδι μυαλού και συνείδησης. Συναισθηματικής φόρτισης και Νομοτέλειας που θα σας συναρπάσει και θα σας καθηλώσει.

Λέξεις κλειδιά ξεκλειδώνουν το παρελθόν Αλήθεια και δικαιοσύνη. Θεία δίκη και Τιμωρία. Πράξεις που οδηγούν βίαια τα γεγονότα στους πραγματικούς και αληθινούς υποκινητές μιας ιστορίας που θα ψάξει και θα βρει κάθαρση και λύτρωση έστω και αρκετό καιρό μετά.



«Νομίζω ότι πρέπει να τα δεις...» είπε μόνο, με πρόσωπο που τώρα έδειχνε σοβαρό και που ο Πάνος θα ορκιζόταν ότι είχε, κατά δύο τόνους, χλωμιάσει. Το έγγραφο ήταν γραμμένο σε υπολογιστή.

Το μόνο που επιθυμώ είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ... Η Μαραγκού βρίσκεται στα χέρια μου. Μην επιχειρήσετε να τη βρείτε. Αν το κάνετε, θα τη σκοτώσω, ακόμα κι αν δεν έχω προλάβει να πραγματοποιήσω την επιθυμία μου!

Παρακολουθώ κάθε κίνηση.

Αυτά έλεγε το σημείωμα και όσο για τις φωτογραφίες, αυτές δεν άφηναν κανένα περιθώριο αμφιβολίας. Στη μία απεικονιζόταν μια γυναίκα ξαπλωμένη σε ένα ξύλινο τραπέζι, με μια μεταλλική συσκευή γύρω από τον λαιμό της και ομοίως γύρω από τα χέρια της. Παρόλο που ήταν καπως θολή, ο Πάνος δεν δυσκολεύτηκε να αναγνωρίσει το πρόσωπό της. Το έβλεπε άλλωστε για μέρες στο παρελθόν στα ρεπορτάζ και στις ειδήσεις, το έβλεπε επίσης από το πρωί που είχε ξεκινήσει η βάρδιά του. Η δε άλλη φωτογραφια απεικόνιζε ένα κόσμημα σε σχήμα πεταλούδας δεμενο με ροζ πέτρα και δύο μικρά καρφωτά διαμαντάκια στη μέση.

«Η ροζ πεταλούδα...» μονολόγησε ο Πάνος, αφήνοντας τη φωτογραφία να πέσει.

Για λίγο έμεινε αμίλητος,

«Πήγαινε μέσα και πάρε τα στοιχεία αυτουνού! Επιστρέφω αμέσως!» έκρωξε εν τέλει ενώ πετάχτηκε σαν ελατήριο από την καρέκλα.

Έπρεπε να σπεύσει, να καλέσει τους ειδικούς, να δώσει το περιεχόμενο του φακέλου για εξέταση. Αν πράγματι ήταν η Μαραγκού στη φωτογραφία και όχι κάποιο εξαιρετικό φώτοσοπ, τα πράγματα είχαν σοβαρέψει απείρως περισσότερο απ' όσο πίστευαν. Δεν ήταν απλώς εξαφάνιση... Είχαν και μια απαγωγή στα χέρια τους!

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωας

Δείτε και το βίντεο που έφτιαξα στο YouTube 

Ακούστε και το Podcast του βιβλίου και κάντε εγγραφή στα podcasts των βιβλίων που διαβάζω

Ακούστε και την Playlist που έφτιαξα για τι βιβλίο με τραγούδια που με συντρόφευαν στην ανάγνωση του βιβλίου.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ