Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Book Zoom στο βιβλίο "Μαύρο Τριαντάφυλλο" Εύα Μαζοκοπάκη Εκδόσεις Δερέ

 


Μία ιστορία γυναικείας εκδίκησης, που μέσα από τα συναισθήματα του θυμού και της τιμωρίας μας βγάζει παράλληλα την τρυφερότητα και την ευαισθησία.  Το άσπρο και το μαύρο της ανθρώπινης ψυχής. Το πώς τα βιώματα σχηματίζουν και σκηνοθετούν τα άσχημα της ζωής και της σκέψης, αλλά και το πώς η καθαρή ψυχή ανασχηματιζει και ανασυνθέτει όμορφα και καθαρά έναν άνθρωπο. Ζωγραφίζοντας την ζωή του με το τελικό πρόσημο του απολογισμού του . 

Για ένα βιβλίο γεμάτο έντονα και αντικρουόμενα  συναισθήματα θα μιλήσουμε σήμερα με την συγγραφέα του. Μαύρο Τριαντάφυλλο και Εύα Μαζοκοπακη μαζί μας σήμερα στο Book Zoom.

 

 

" Η αγάπη με την αγάπη πολλαπλασιάζεται. Είναι μέγεθος που απαιτεί μόνο πρόσθεση , πολλαπλασιασμό και διαίρεση. Αν αντίθετα χρησιμοποιήσεις την αφαίρεση θα σου βγαίνουν πάντα ελλιπή τα νούμερα".


Περιγράψτε το βιβλίο σας μέσα από μια φράση ή μια μικρή παράγραφο.


Το ΜΑΥΡΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ ως βιβλίο εκφράζει το δίπολο της ανθρώπινης ψυχής. 


Μαύρο: το σκληρό, το ακάνθινο, το βάρβαρο κομμάτι του ανθρώπινου ψυχισμού. 


Τριαντάφυλλο: το ευαίσθητο, το τρυφερό, το αρωματικό τμήμα των αποσταγμάτων της καρδιάς.  


Υπήρξε κάποιο πρόσωπο ή κάποιο γεγονός που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το συγκεκριμένο βιβλίο σας; 


Η Εύα ως συγγραφέας εμπνέεται μόνο από λογοτεχνικές ιδέες που γεννιούνται αυθόρμητα στο μυαλό της και τις ερωτεύεται. Από τούτον τον έρωτα δημιουργείται κάθε νέο της μυθιστόρημα. Στο μυαλό μου "εν ολίγοις" υπάρχουν δύο στρόφιγγες, εκείνη  του αναγνώστη που " προσκαλεί" τη στρόφιγγα του συγγραφέα. Η "πρόσκληση" της αναγνωστικής στρόφιγγας γίνεται "πρόκληση" της συγγραφικής …και το  εκάστοτε έργο ανοίγει τα φτερά του. Στο συγκεκριμένο βιβλίο μούσα μου υπήρξε ακόμα μία λογοτεχνική ιδέα, αυτή της "εκδίκησης" που την ερωτεύτηκα παράφορα και την αποκρυπτογράφησα μέσω του νέου μου μυθιστορήματος.


Τι θα θέλατε να ανακαλύψει ο αναγνώστης μέσα από αυτό το βιβλίο σας;


Είναι πολλά τα μηνύματα και οι σκέψεις που θέλω να μεταβιβαστούν στο αναγνωστικό κοινό μέσω του βιβλίου μου.

Αρχική μου πρόθεση  είναι να ξεκαθαριστούν επακριβώς οι έννοιες της μητρότητας και της πατρότητας οι οποίες απαιτούν ευθύνη και αλήθεια ψυχής. Στη συνέχεια  να διαφανεί η άμεση ανάγκη της  ανιδιοτελούς στήριξης και καθολικής αποδοχής  όλων των μελών μιας οικογένειας, όπως  η ισόρροπη αντιμετώπιση των παιδιών χωρίς διακρίσεις καθώς και  η σημαντικότητα της επιλογής των σωστών λέξεων και συμπεριφορών απέναντι σε ανήλικα άτομα. Να καταδείξω παράλληλα τα σκοτεινά σκαλοπάτια της ψυχής που οδηγούν στην άβυσσο των βάρβαρων παθών και φέρνουν στο προσκήνιο την εκδίκηση που κατακρεουργεί τον ανθρώπινο ψυχισμό και τον ωθεί σε μια αέναη κόλαση.  Αλλά το πιο σημαντικό να υπενθυμίσω την υπέρτατη αξία της ζωής, την αγάπη .


Όταν ολοκληρώσατε την συγγραφή του βιβλίου σας, εσείς τι ανακαλύψατε μέσα από αυτό για τον εαυτό σας; Τι αποκομίσατε από την συγγραφική διαδικασία και το τελικό αποτέλεσμα;


Αυτό που διδάχτηκα από το ΜΑΥΡΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ ήταν κάτι μοναδικό. Η Εύα ως άνθρωπος έπαψε απλά να "αισθάνεται" .

Πλέον " Συν-αισθάνεται" τον άνθρωπο που υποφέρει και αγωνιά δίπλα της, το παιδί που κλαίει και συντρίβεται, το κάθε ανθρώπινο ον που λαβώνεται και χάνει τα φτερά του. Η Εύα δεν είναι πια ένας αυστηρός κριτής του "φαίνεσθαι" ενός ανθρώπου , αναζητά πια το " γίγνεσθαι" που  τον οδήγησε στα τυχόν λάθη και πάθη του. 


Ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των ηρώων σας; Υπήρξε κάποιος που είναι ο αγαπημένος σας;


Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της κύριας ηρωίδας του βιβλίου μου, της Κασσάνδρας είναι η εξαιρετική της ευφυΐα , αποτέλεσμα ίσως της μεγάλης της επιθυμίας να εκδικηθεί τους θύτες της. Όσο η πρωταγωνίστρια  μου κατέβαινε τα σκαλοπάτια του ανθρώπινου ψυχισμού της , τόσο ανέβαινε τα σκαλοπάτια της κοινής νόησης και έφτασε έτσι στην κορυφή των νοητικών διεργασιών. Έστησε μια δεξιοτεχνική σκακιέρα τόσο απίστευτα καλοστημένη που παρέσυρε στην απόλυτη συντριβή όλους εκείνους που την αγνόησαν , την απέρριψαν ,της άρπαξαν την ομορφιά της ψυχής. Η κύρια λοιπόν ηρωίδα μου η Κασσάνδρα κρατά και τα πρωτεία στην καρδιά μου.


Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που συναντήσατε κατά την διάρκεια συγγραφής του βιβλίου σας;


Η μεγαλύτερη δυσκολία υπήρξε το γεγονός πως η έννοια της εκδίκησης που περιγράφεται στο μυθιστόρημα είναι εντελώς ξένη του ψυχισμού μου, άγνωστη στα συναισθήματα μου και υπερβολικά βάρβαρη για την ιδιοσυγκρασία μου. Όμως η πένα του συγγραφέα δεν πρέπει να οπισθοδρομεί. Ξεκίνησα το συγγραφικό μου ταξίδι με φόβο και πάθος κι αφέθηκα στα χέρια της χάρτινης ηρωίδας μου ,η οποία χωρίς φόβο με παρέσυρε στη δική της ψυχοσύνθεση και με απίστευτο πάθος μού υπαγόρευσε τα δικά της συναισθήματα. Και βγήκα στην ακτή του τέλους του βιβλίου ως  ετοιμοθάνατος ναυαγός που περιμένει το φιλί της ζωής για τη σωτηρία του και η Κασσάνδρα …μού το έδωσε αβίαστα. Μαζί της έζησα μία συγκλονιστική περιπέτεια και δεν μετανιώνω στιγμή που πέρασα "δια πυρός και σιδήρου ",που στριμώχτηκα μέσα από συμπληγάδες πέτρες , που περπάτησα πάνω σε πυρωμένα σίδερα για να ανακαλύψω την αλήθεια της ψυχής της. Χαλάλι της.


Υπάρχει κάποιο αγαπημένο απόσπασμα από το βιβλίο να το μοιραστείτε μαζί μας;


Υπάρχουν πολλά που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας…θα αρκεστώ όμως σε ένα λίγο σκληρό κομμάτι που φανερώνει την "Πύρρειο νίκη" όσων καταφεύγουν στην εκδίκηση. Γιατί η εκδίκηση είναι μια αγχόνη που σφιχτοδένει την ψυχή και της αφαιρεί το οξυγόνο, ένας πέλεκυς που κρέμεται πάνω από το κεφάλι και κατακρεουργεί την ίδια τη ζωή.


"Δεν λύγισε. Οι αετοί έχουν μάθει να πετούν ψηλά και να οδηγούν τα κοράκια στο ύψος που δεν μπορούν να πάρουν άλλη ανάσα. Έτσι τα κατατροπώνουν. Και αυτό θα έκανε. Η φυλακή ήταν μια απλή τιμωρία και για τους δυο. Η Κάσσια τους ετοίμαζε μεγαλύτερο μαρτύριο, καθημερινό, συνεχές και, κυρίως, αιώνιας διάρκειας. Ο μονόλογός της, ενώπιον πέντε αυτοπτών μαρτύρων, όταν ολοκληρώθηκε, είχε αφήσει στο πέρασμά του φρικιαστικά συντρίμμια ανείπωτης εκδίκησης ψυχής. Είχε διαλύσει κάθε ευγενές συναίσθημα που διαχωρίζει τον άνθρωπο από το θηρίο. Είχε παρασύρει στο διάβα του όλη την ουσία της ζωής. Διότι η ανθρώπινη ζωή στεγάζεται σε πόθους και όνειρα, κυβερνιέται από ιδανικά και αξίες, μετουσιώνεται σε αγαθό μέσω της αγάπης και του σεβασμού, κρέμεται από σχοινιά ευγένειας και επικοινωνίας. Και η οικογένεια Μπέλου είχε ήδη μεταλλαχτεί σε αρένα θηρίων με κυρίαρχο, αναμφισβήτητο πλέον ηγέτη, ένα παιδί που ενηλικιώθηκε απότομα από το μίσος και την απόρριψη της ίδιας του της οικογένειας. Διότι η Κάσσια ήταν ακόμη παιδί και ήθελε ένα χέρι να τη χαϊδέψει και να την οδηγήσει στο σωστό μονοπάτι και όχι στον δρόμο των μοναχικών λύκων που σπείρουν όλεθρο στο πέρασμά τους. Μα δεν της άπλωσε το χέρι κανείς. Και η Κάσσια έγινε λύκος και τους κατασπάραξε όλους, μα πιότερο τραυμάτισε θανάσιμα τη δική της ζωή. Ο μόνος που ένιωσε την τραγικότητα της συνέχειας ήταν μονάχα ο Άρης. Και αυτό διότι κι εκείνος έγινε λύκος, μιας κι εκεί τον ώθησε η ανάγκη του για εκδίκηση στις ιδιοτροπίες που του επιφύλαξε η δική του μοίρα. Και πόνεσε μετά πολύ καιρό για ένα ακόμα πρόβατο της στάνης που ξεστράτισε... Μόνο που δεν μπορούσε ο ίδιος να κάνει το παραμικρό. Όχι γιατί δεν ήθελε, όχι. Δεν γνώριζε να του δείξει τον δρόμο της επιστροφής του στο κοπάδι και το μόνο που υποσχέθηκε στον εαυτό του ήταν να το συντροφεύει στο ταξίδι του προς την κόλαση. Διότι ο Άρης το γνώριζε καλά. Μόνο στην κόλαση σε οδηγεί η εκδίκηση. Κι έσκυψε το κεφάλι κι έβαλε την υπογραφή του στο χαρτί ομηρείας του για το υπόλοιπο της ζωής του, στην Κάσσια. Ίσως αλάφρωνε έτσι τον πόνο της, αφού δεν τα κατάφερε με τη δική του κόρη.

Και η ιστορία άρχισε να ξαναγράφεται από την αρχή".


Συνήθως σε κάθε βιβλίο συναντάμε βιώματα και μηνύματα του ίδιου του συγγραφέα. Υπάρχει κάποιο βιωματικό στοιχείο που διέπει το βιβλίο σας; Και ποιο ή ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε μέσα από τις σελίδες του;


Δεν υπάρχει απολύτως κανένα βιωματικό στοιχείο καθώς  έχω ζήσει μια εντελώς αντίθετη ζωή από την ηρωίδα μου. Δεν υπάρχει καμία συγκλίνουσα επαφή στις σκέψεις, στα συναισθήματα και στην πορεία μας. Η ηρωίδα μου λειτούργησε σε όλο το βιβλίο ελεύθερη δεσμεύσεων και δεν χειραγωγήθηκε στιγμή από μένα. Συνεπώς η  ιστορία που ο αναγνώστης διαβάζει στο ΜΑΥΡΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ  ανήκει αποκλειστικά σε εκείνην . Παρά ταύτα είναι αδύνατον μέσα από ένα μυθιστόρημα να μην περάσει έστω και λίγο , έστω και ανεπαίσθητα και η κοσμοθεωρία του δημιουργού του. Η αντίληψη μου για την αξία της  αγάπης  θεωρώ πως είναι η μοναδική  προσωπική  μου πινελιά σε αυτό το βιβλίο. Το υπόλοιπο το έγραψε εξ ολοκλήρου η ηρωίδα μου.


Με ποιο τραγούδι θα επενδύατε μουσικά αυτό το βιβλίο σας;


Το έχω επενδύσει ήδη με ένα δικό μου τραγούδι  με τον ομώνυμο τίτλο.

ΜΑΥΡΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ σε στίχους δικούς μου, μελοποίηση και τραγούδι από τον Φίλιππο Κτενά και βίντεο από την Χρυσάνθη Βαζιτάρη.


Πάμε να το απολαύσουμε λοιπόν.




Φτιάξτε μας ένα απόφθεγμα που προκύπτει από το σύνολο του βιβλίου σας.


Θα γράψω ένα  μικρό απόσπασμα   από τον επίλογο του βιβλίου μου. Είναι θεωρώ αυτό που εκφράζει όλη τη δυναμική και ουσία της ψυχής του.

" Η αγάπη με την αγάπη πολλαπλασιάζεται. Είναι μέγεθος που απαιτεί μόνο πρόσθεση , πολλαπλασιασμό και διαίρεση. Αν αντίθετα χρησιμοποιήσεις την αφαίρεση θα σου βγαίνουν πάντα ελλιπή τα νούμερα".

Το Βιβλίο "Μαύρο Τριαντάφυλλο" κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Δερέ



 ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ  ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ

Η Εύα Μαζοκοπάκη γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης. Σπούδασε στο τμήμα Κλασικών σπουδών της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Ασκεί το επάγγελμα της φιλολόγου στο ιδιόκτητο φροντιστήριο Θεωρητικών Σπουδών που διατηρεί στη γενέτειρα πόλη της. Ασχολείται με τη συγγραφή σχολικών βοηθημάτων και λογοτεχνικών βιβλίων. Ποιήματα και διηγήματα της  έχουν βραβευτεί και διακριθεί σε Παγκρήτιους και Πανελλήνιους διαγωνισμούς κι εμπεριέχονται σε λογοτεχνικές ανθολογίες.


Ενδεικτικά,έχει βραβευτεί με πρώτο

 Παγκρήτιο βραβείο ποίησης με το ποίημα "Άλωση ψυχής" από τον 

 λογοτεχνικό σύλλογο" Κρητών λόγος" το 2019.

Με τιμητικό έπαινο για το ποίημα Σκοτεινές σκεπές από τη βιβλιοθήκη Σπάρτου το 2019.

Με πρώτο πανελλήνιο βραβείο διηγήματος  με το διήγημα της" Θέμα δευτερολέπτων" από την  pigipaideias.gr  το 2020 .

Με τρίτο έπαινο διηγήματος με το διήγημα της " Προσφυγιά καρδιάς" από το λογοτεχνικό περιοδικό Κέφαλος το 2020 και έχει αποσπάσει και πολλές άλλες τιμητικές  διακρίσεις σε ποιητικά και πεζά  λογοτεχνικά της κείμενα.

 Η ίδια έχει συμμετάσχει σε αρκετές παρουσιάσεις βιβλίων ως κύρια εκφωνήτρια ενώ η ανάγνωση ποίησης και πεζογραφίας παράλληλα με τη συγγραφή είναι οι αγαπημένες της ασχολίες. Παράλληλα έχει γράψει στίχους σε μελοποιημένα ήδη τραγούδια.( Ο δικός μου παράδεισος - μελοποίηση Ελένη Μπελιμπασάκη, Των παθών χαράτσι- μελοποίηση Γιώργος Τάμογλου - Μαύρο τριαντάφυλλο - μελοποίηση Φίλιππος Κτενάς).

Έργα της συγγραφέως:

Συντακτικό της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας( 1994).


Εκδόσεις ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΗ ΠΕΝΑ 

ΛΕΚΤΙΚΑ ΑΡΩΜΑΤΑ

ποιητική συλλογή( 2018)


Εκδόσεις ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΗ ΠΕΝΑ 

Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ  Μυθιστόρημα(2020)

Εκδόσεις ΠΗΓΗ


ΤΑ ΡΟ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Ποιητική συλλογή(2021).

Εκδόσεις ΠΗΓΗ.


ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΜΗΛΟ ΤΗΣ ΕΥΑΣ Συλλογή διηγημάτων.

Εκδόσεις BOOKURU.GR( 2021)


ΟΙ ΣΚΙΕΣ ΤΩΝ ΜΟΥΣΩΝ 

Μυθιστόρημα 

Εκδόσεις ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ( 2021).


ΜΑΥΡΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ 

Μυθιστόρημα(2022).

Εκδόσεις ΔΕΡΕ.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ