Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τα κορυφαία Βιβλία που διάβασα 2016 " Κάτι Παράξενο στο νου μου" Ορχάν Παμούκ


Η Κριτική μου για το Βιβλίο:

Μια παράξενη ιστορία, ένας παράξενος ήρωας, μια ιδιόμορφη αφήγηση. Μια εξαιρετικά περίτεχνη πλοκή αναδεικνύει την συγκλονιστική μεταμόρφωση της Τουρκίας τα τελευταία 40 χρόνια. Ιστορία, Πολιτισμός, Πολιτική, ήθη και έθιμα αλλάζουν μορφή στα μάτια του αναγνώστη με κινηματογραφική ταχύτητα χωρίς να κουράζουν, χωρίς να μπερδεύουν, με έναν τρόπο που εισχωρεί βαθιά και άμεσα στο μυαλό και στην καρδιά ακόμα και του πιο απαιτητικού αναγνώστη. Μέσα απο την αφήγηση και την προσωπική ιστορία του Πρωταγωνιστή Μεβλουτ Καρατάς αναδεικνύονται όλα εκείνα τα στοιχεία της προσπάθειας της Ινσταμπούλ να ακολουθήσει τα βήματα της Δύσης. Και είναι σημαδιακό, και καθόλου τυχάιο. Καθοριστικό και έξυπνο που ο Ορχάν Παμουκ επιλέγει σαν αφηγητή και σαν κυρίαρχο αναλυτή και εκ φορέα της σκέψης του έναν απλό άνθρωπο. Ο Μεβλουτ Καρατάς είναι ένας επαρχιώτης ο οποίος έρχεται στην Πόλη μαζί με τον πατέρα του για να δουλέψει. Μαθαίνει να πουλάει γιαούρτι και μπόζα*. Έρχεται σε επαφή με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους. Μπαίνει στα σπίτια τους, αφουγκράζεται τα προβλήματα τους. Περπατάει στους δρόμους και βιώνει σπιθαμή με σπιθαμή τις μικρές και μεγάλες αλλαγές μιας Πόλης που προσπαθεί να αλλάξει μέσα απο βίαιες και απότομες επιβολές.Ανασαίνει τους κινδύνους που περπατάνε μαζί του στα σκοτεινά και επικίνδυνα σοκάκια. Συναναστρέφεται με ανθρώπους μπεσαλήδες αλλά και υποκριτές. Και εκείνος δέχεται τα πάντα με καλή πρόθεση με αγάπη και κατανόηση. Ήρεμος και καλόβολος, αλλά γεμάτος με ενεργή σκέψη με προβληματισμούς και στοχασμούς. Ζει τις αλλαγές αλλά αρνείται να αφήσει αυτό που έμαθε να κάνει. Το επάγγελμα του χάνει την αίγλη του, γίνεται παρωχημένο, αλλά αυτός επιμένει να το ασκεί μένοντας πιστός σε ένα σύμβολο ζωής που αργοπεθαίνει. Αποδεχόμενος τα δώρα της μοίρας του χωρίς μεμψιμοιρίες και περιττά παράπονα. Αθώος ρομαντικός, ένας άνθρωπος μιας άλλης εποχής αποδίδει με έναν συγκλονιστικά δυνατό και έντονο τρόπο την αλλαγή και την μεταμόρφωση μιας ολόκληρης πόλης. Κουβαλάει στους ώμους του και μας τα καταθέτει όλα εκείνα τα μεγάλα και τα σημαντικά γεγονότα που έδωσαν στην Κωνσταντινούπολη έναν άλλον αέρα, μια άλλη εντελώς διαφορετική μορφή.
Και το μεγαλειώδες στοιχείο που κάνει αυτό το βιβλίο να ξεχωρίζει είναι πως τα γεγονότα καταγράφονται με τρόπο κινηματογραφικό, συνοπτικό και αδιάβλητα αντικειμενικό. Χωρίς να παίρνει θέση ο συγγραφέας διαμέσου του πρωταγωνιστή του στα γεγονότα και στις πολιτικές εξελίξεις δίνει την αίσθηση ωστόσο ή την ανεπαίσθητη εκείνη χροιά που βάζει τελικά την προσωπική άποψη του στο κάθε κομμάτι της ραγδαίας εξέλιξης και μετάλλαξης της Πόλης.
Οι απλές λέξεις μετατρέπονται αυτόματα σε εικόνες και αυτές οι εικόνες κρύβουν όλα τα κωδικοποιημένα συναισθήματα που μεταφράζουν την πορεία ζωής ενός λαού απο το 1969 εως το 2012. Μέσα απο ένα αίσθημα ανθρωποκεντρισμού, νοσταλγίας, μελαγχολίας, έντονης και βαθιάς περισυλλογής. Θυμού και απαξίωσης κατορθώνει να ξεπεταχτεί και να κυριαρχήσει η ελπίδα, τα ιδανικά, οι αξίες ο έρωτας και η ομορφιά ενός ταξιδιού που έχει για προορισμό του την αναζήτηση της ταυτότητας ενός έθνους που προσπαθεί να διατηρήσει την ιδιαιτερότητα του.
Η Κάθε αλλαγή της πόλης συνοδεύεται και απο ένα ξεχωριστό συναίσθημα. Απο μια ξεχωριστή σκέψη. Απο μια σύγκρουση ηθών και αξιών. Η ραγδαία ανοικοδόμηση, η αποδόμηση και εξαφάνιση επαγγελμάτων. Η εσωτερική μετανάστευση. Η Παιδεία που ακολουθεί τον ορισμός της απο τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις. Το Πραξικόπημα του 1980 που βυθίζει κάθε ίχνος ανθρώπινης ελευθερίας. Η εισβολή στην Κύπρο, ο σχηματισμός του PKK. Ο ισχυρός σεισμός του 1999. Γεγονότα που παίρνουν μορφή με μια ιδιόμορφη παρουσίαση και με μια εξαιρετική απόδοση της κάθε στιγμής που άλλαξε την ροή μιας Πόλης.
Ο Ορχαν Παμουκ σε αυτό το βιβλίο δείχνει ακριβώς εκείνα τα στοιχεία που μπορούν να χαρακτηρίσουν ένα βιβλίο πραγματική Λογοτεχνία. Έχοντας εντοπίσει όλα εκείνα τα σημεία που κρύβουν την κουλτούρα την παράδοση και την ιστορία του λαού του καταφέρνει με τρόπο αλληγορικό αλλά και πραγματικό να τονίσει όλες τις απότομες και βίαιες αλλαγές που βίωσε ο λαός του. Κατορθώνει χωρίς να πάρει θέση στα γεγονότα να αποδώσει την δικιά του σφραγίδα και να δώσει το δικό του χρώμα σε κάθε στιγμή και σε κάθε κομμάτι αυτής της αλλαγής. Και όλα αυτά τα πολλά, τα γνωστά και άγνωστα γεγονότα ο αναγνώστης τα δέχεται με έναν τρόπο και έναν ρυθμό που τον τραβά αντί να κουράζει. Με έναν τρόπο που κινητοποιεί την σκέψη και διεγείρει το συναίσθημα ακολουθώντας τα βήματα ενός ήρωα που σκέφτεται παράξενα, ιδιαίτερα, αντισυμβατικά αλλά και αμερόληπτα.
Τα μάτια του Μεβλούτ στοχεύουν τα επιλεγμένα κομμάτια που στιγμάτισαν τις μεγάλες αλλαγές. Ο τρόπος σκέψης του δίνει μορφή και πνοή σε αυτές τις αλλαγές. Αλλά και όλες οι πινελιές που μπαίνουν απο τους δευτεραγωνιστές ή τους Τριταγωνιστέςτου αποδίδουν στο βιβλίο αυτό την μέγιστη αξία του. Δύσκολα θα βρείς βιβλίο να εισχωρήσει στο μυαλό σου και να γίνει ανεξίτηλο κομμάτι του εαυατού σου.
Διαβάζοντας το Κάτι Παράξενο στο νού μου καταφέραμε να δούμε την ιστορία αλλιώς. Να επικεντρωθούμε σε εκείνα τα σημεία τα αδιόρατα και τα φαινομενικά ασήμαντα. Σε εκείνα τα σημεία όμως που μας έκαναν να δούμε την αλήθεια με ένα άλλο πρόσωπο, πιο αληθινό πιο αυθεντικό και πιο ξεκάθαρο.

Ρετετάκου Γεωργία

Η Κρτική δημοσιεύτηκε και στο Βιβλίο της Παρέας

Πληροφορίες για το Βιβλίο θα βρείτε Εδώ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου "Λέγε με Ισμαήλ" Τέσυ Μπαϊλα Εκδόσεις Ψυχογιός - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

  Η Τέσυ Μπάϊλα είναι μια συγγραφέας που ακολουθώ από την πρώτη στιγμή που διάβασα δικό της βιβλίο. Έχει έναν δικό της προσωπικό στίγμα στην λογοτεχνία και ένα ιδιαίτερο τρόπο να σε κάνει να κατανοείς και τα ανθρώπινα συναισθήματα, αλλά κυρίως τις ανθρώπινες πράξεις φτάνοντας κατευθείαν στις αιτίες οι οποίες και τις κατευθύνουν, αλλά και μπορούν να τις αλλάξουν. Το μυθιστόρημα κινείται χρονικά ανάμεσα στα γεγονότα του 1955 στα Σεπτεμβριανά και στην απέλαση την Ελλήνων υπηκόων το 1964. Η Κωνσταντινούπολη γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει και ανακατεύει αρμονικά συναισθήματα, βιώματα και συνήθειες και παράλληλα γίνεται το μήλο της έριδας για μίση, για αντιπαλότητες και διεκδικήσεις που γεννά η ανθρώπινη απληστία, και τα πολιτικά συμφέροντα.  Τόπος εξέλιξης της ιστορίας μια γειτονιά στο Πέρα, που κινούνται και πρωταγωνιστούν χαρακτήρες που μένουν ανεξίτηλα χαραγμένοι στο μυαλό του αναγνώστη γιατί ο καθένας από αυτούς κουβαλά την δικιά του ξεχωριστή ιστορία. Ο Ισμαήλ ο Tούρκος καφετζή