Η Κριτική μου για το "Μην Ξυπνήσεις" Αλέξης Τσακανίκας

Απο το Οπισθόφυλλο του Βιβλίου: 


Όσο καλά κι αν κρύψεις την αλήθεια, εκείνη θα βρει τρόπο να φανερωθεί. Όσο προσεχτικά κι αν χτίσεις ένα ψέμα, στα θεμέλιά του θα υπάρχει ρωγμή. Το σκοινί έσπασε. Το ψέμα έγινε αλήθεια. Ο εφιάλτης έγινε πραγματικότητα. Η πτώση ξεκίνησε.

Άνοιξε τα μάτια σου, σε προκαλώ. Αν νομίζεις πως αντέχεις, αν πιστεύεις πως το θες, Άνοιξε τα μάτια σου και δες, Τι είναι πλάνη και τι πραγματικό.

Το «Μην ξυπνήσεις» είναι ένα μεταφυσικό αγωνιώδες θρίλερ που σας καλεί να δώσετε απαντήσεις σε ερωτήματα όπως: Υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο; Πώς γίνεται να αγαπάς τόσο πολύ κάποιον που δεν υπάρχει πια; Πόσο καλά γνωρίζεις τους ανθρώπους γύρω σου; Πόσο καλά γνωρίζεις τον εαυτό σου; Υπάρχουν πόρτες που δεν πρέπει να ανοίγονται; Υπάρχει πάντα επιλογή; Είναι πάντα προτιμότερο να γνωρίζεις τη αλήθεια; Μπορείς να αντέξεις την αλήθεια;

Η Βιβλιοκριτική μου: 

Το Μην Ξυπνήσεις ανέτρεψε πολλά και άλλαξε αρκετά πράγματα στην σκέψη και στην απήχηση που είχαν επάνω μου τα βιβλία μεταφυσικού περιεχομένου. Δεν διαβάζω εύκολα βιβλία τέτοιου είδους. Γιατί το μεταφυσικό είναι ένα κομμάτι της φανταστικής λογοτεχνίας που αν δεν είναι σωστά δοσμένο και καλά δομημένο μοιάζει με ψεύτικο. Το μεταφυσικό στην λογική μας μεταφράζεται σαν το παράλογο. Το απίστευτο. Το μη πραγματοποιήσιμο. Αν λοιπόν ένα βιβλίο του Φανταστικού δεν σου δώσει την τροφή και το πάτημα να το ακολουθήσεις με κλειστά μάτια. Αν δεν εξάψει την φαντασία σου και δεν παρασύρει την σκέψη σου. Αν δεν σε καθηλώσει δεν έχει πετύχει απόλυτα τον σκοπό του. Το μην με Ξυπνήσεις όμως έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που πραγματικά το κατατάσσουν ανάμεσα στα Βιβλία που μπορούν και πρέπει να αντιπροσωπεύσουν αυτό το είδος.

Διατηρώντας μια αρμονική ισορροπία ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό καταφέρνει να φέρει τον αναγνώστη εκεί που θέλει. Να τον κάνει να περάσει τις πύλες του αδιόρατου και να του δείξει έναν άλλον κόσμο αυτόν τον κόσμο που δεν μας είναι καθόλου άγνωστος στην ουσία. Τον κόσμο που μας εμφανίζεται μέσα απο το ίδιο μας το υποσυνείδητο. Τον κόσμο των ονείρων. Ποιός απο εμάς άλλωστε δεν βλέπει όνειρα; Ποιός μπορεί να μας πεί οτι μέσα απο αυτά δεν έχει ψάξει το ανέφικτο ή το προσδόκιμο; Ποιός μπορεί να πεί πως κάποια στιγμή δεν έχει δεί ένα όνειρο που ήταν τόσο αληθινό που έστω και στιγμιαία το μπέρδεψε με την πραγματικότητα; ή ακόμα και να θυμηθεί χρόνια μετά μια κατάσταση που την είχε ονειρευτεί παλαιότερα; Πιστεύουμε ή δεν πιστεύουμε στα όνειρα, αυτά αποτελούν μέρος της ψυχολογίας μας και της οντότητας μας για αυτό και ανέκαθεν αποτελούσαν μέρος έρευνας απο τους επιστήμονες.

Απο τον Όμηρο εως τον Φρόϊντ. Απο την Αρχαία Ελλάδα και την Αίγυπτο και όλους τους Μεγάλους Πολιτισμούς εως τις σημερινές μέρες τα Όνειρα και το απο που αυτά πηγάζουν ή τι αυτά σημαίνουν συνεχίζουν να δημιουργούν αντικείμενο αναλύσεων και διαφοροποιήσεων. Και είναι πολύ σημαντικό που ο Αλέξης Τσακανίκας αποφάσισε να χρησιμοποιήσει όλες αυτές τις αντιφάσεις και να παίξει με όλες αυτές τις λεπτές ισορροπίες ώστε να κατευθύνει το μυαλό μας και να δώσει άλλη διάσταση στην ιστορία του. Χωρίς να είναι υπερβολικός και χωρίς να χρησιμοποιεί επιστημονικούς όρους. Χωρίς να το παρατραβάει, με μέτρο και σωστό χειρισμό καταφέρνει να μας δώσει ένα μυθιστόρημα που δεν μας αφήνει στιγμή να χαλαρώσουμε ή να βαρεθούμε. Στην ουσία μας κρατάει μπριζωμένους σε έναν αλλεπάλληλο και διαρκή καταιγισμό εξελίξεων και νέων δεδομένων. Η ροή της ιστορίας. Οι υποψίες και η πραγματική διάσταση των γεγονότων θα αλλάξουν πολλές φορές κατεύθυνση και σημασία πετυχαίνοντας να μας δώσουν αυτό που πρέπει να έχει κάθε βιβλίο. Αγωνία, διαρκή εναλλαγή συναισθημάτων και ανατρεπτικό φινάλε.

Μια γυναίκα ξυπνάει σε ένα Κελί μιας Ψυχιατρικής Κλινικής (υποθετικά πάντα γιατί ο αναγνώστης θα ζήσει πολλες ανατροπές που στην ουσία θα τουμπάρουν την δεδομένη πραγματικότητα του. Αυτό που φαντάζεται αρκετές φορές θα αλλάξει και θα μετατραπεί σε κάτι άλλο εντελώς διαφορετικό.) Η γυναίκα αυτή λοιπόν προσπαθεί να θυμηθεί και να αναγνωρίσει τον τρόπο με τον οποίο βρέθηκε έγκλειστη. Προσπαθεί να καταλάβει αν αυτό που ζεί είναι εφιάλτης ή πραγματικότητα. Αν θέλει να ξυπνήσει απο το όνειρο και να ζήσει μια αλήθεια που καθώς προσπαθεί να θυμηθεί αυτή φαντάζει ακόμα χειρότερη. Το μυαλό προσπαθεί να επαναφέρει μνήμες και αυτές μας φέρνουν διαδοχικά σε ένα ντόμινο εξελίξεων που καθηλώνει.

Η Άννα κόρη στρατιωτικού έρχεται να εγκατασταθεί στα Γιάννενα στην μέση της σχολικής χρονιάς, μετά απο μια μετάθεση του πατέρα της. Δύσκολη στις σχέσεις της με τα άλλα παιδιά δημιουργεί προστριβές και με το παραμικρό καυγάδες. Επεισοδιακά και με έντονο τρόπο, μια ιδιαίτερη σχέση αρχίζει να δημιουργείται ανάμεσα σε αυτή και έναν συμμαθητή της τον Νίκο. Ένας εφηβικός έρωτας, μια δυνατή αγάπη, μια σχέση εμπιστοσύνης μας κάνει το σκηνικό πιο τρυφερό πιο ευαίσθητο. Όταν μαθαίνουμε όμως την ιδιαιτερότητα του Νίκου η αίσθηση που αποκτάμε αρχίζει να αλλάζει, να σκιάζει, να φοβίζει. Το τοπίο απο φωτεινό γίνεται σκοτεινό. Αρχίζει να κρύβει καταστάσεις επικίνδυνες και τραγικά τελεσίδικες. Μια κατάσταση που ζει ο Νίκος με την Άννα. Ένα λιβάδι με πεταλούδες του θυμίζουν το πανομοιότυπο όνειρο που είχε δεί όταν ήταν 9 χρονών. Του θυμίζει και μας θυμίζει τα όνειρα που βλέπει και έχουν μελλοντικό ορίζοντα. Τον εαυτό του χρόνια μετά να κρατάει τον νεογέννητο γιό του αδερφού του. Βλέπει Ένα ατύχημα, έναν θάνατο. Έναν χωρισμό.

Με σωστά τοποθετημένες αναδρομές στο παρελθόν. Μέσα απο τις περιγραφές των ηρώων πότε σε πρώτο πρόσωπο και πότε σε τρίτο αποκτάμε τις σωστές αποστάσεις απο τα συναισθήματα των ηρώων! Αισθανόμαστε απόλυτα τις εναλλαγές των συναισθημάτων και της σκέψης καθώς τα γεγονότα αποκτούν την σωστή τους κατεύθυνση για να δώσουν και να αποδώσουν την αλήθεια την δικαίωση και την λύτρωση ενώνοντας τα κομμάτια της ιστορίας που θα δώσουν την λύση στο μυστήριο που κυκλώνει τον αναγνώστη απο την αρχή του Βιβλίου.

Χρόνια μετά βλέπουμε την Άννα να ζει στην Αθήνα με τον Ανδρέα. Ο Ανδρέας ήταν μέλος της εφηβικής παρέας στα Γιάννενα και πολύ φίλος του Νίκου, ερωτευμένος απο τότε με την Άννα. Τώρα ζούνε μαζί. Τί άλλαξε τί μεσολάβησε Γιατί ή Άννα είναι με τον Ανδρέα και όχι με τον Νίκο; Ποιά είναι η αλήθεια; Η υπάρξη του Νίκου στα όνειρα της ή ύπαρξη του Ανδρέα στην πραγματικότητα στο σήμερα; Ή μήπως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο;

Με έναν εκπληκτικό τρόπο έχουμε την μετάβαση ανάμεσα στον ονειρικό κόσμο και την πραγματικότητα. Το υπαρκτό θα παλέψει στην συνείδηση μας με το ανύπαρκτο. Το λογικό με το παράλογο σε μια σχέση αυθυποβολής που οι ίδιες οι λέξεις και οι εικόνες μας κάνουν να ακολουθήσουμε την πορεία των ηρώων ετσι όπως την χάραξε στην φαντασία του ο συγγραφέας.

Η Άννα είναι ψυχίατρος το ίδιος και ο Ανδρέας. Όταν η Άννα θα δεχτεί την επίσκεψη της Ειρήνης και της μιλήσει για τον σύζυγο της τον Βασίλη, έναν μεγαλοδικηγόρο που βρίσκεται σε κατάσταση παραφροσύνης η κατάσταση θα περιπλακεί. Γιατί οι εικόνες που θα συναντήσει στο γραφείο του, τα λόγια που θα ακούσει όλο της σκηνικό που θα της περιγράψει λίγες ημέρες μετά θα την φέρουν αντιμέτωπη με το ίδιο της το υποσυνείδητό.

Μια αλυσίδα εγκλημάτων με άγρια δολοφονημένες γυναίκες, ανάμεσα στις οποίες είναι και η αδερφή του Βασίλη. Η Ομολογία του Βασίλη ότι η Άννα μπορεί να είναι ένα απο τα επόμενα θύματα. Μια αλληλουχία γεγονότων, η επαναφορά μας με επανωτά φλας μπακ στο παρελθόν θα μας δώσει την ευκαιρία να συνδέσουμε τα κομμάτια μιας ιστορίας που ξεφεύγει απο κάθε φαντασία. Που ξεπερνά κάθε παρανοϊκό μυαλό.

Μια πλεκτάνη, ένας ανήθικος νούς, μια τεράστια και βαθιά αγάπη που ξεπερνά τα σύνορα του θανάτου. Συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο παρελθόν και το Παρόν, ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα, ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι τα όνειρα που θα κατευθύνουν τους ήρωες είτε στην δικαίωση είτε στην τιμωρία.
Ένα ανελέητο κυνηγητό, μια φρενήρης καταδίωξη. Αγωνία στο κατακόρυφο, γρήγορες και ανατρεπτικές εξελίξεις, συνθέτουν ένα φινάλε απροσδόκητο και ευρυματικό που θα το λατρέψετε.

Όταν ένα Βιβλίο καταφέρνει να σε αγγίξει και να σου αλλάξει κάποια κομμάτια της σκέψης σου. Όταν καταφέρνει να σε βάλει σε εγρήγορση και να σε κάνει να ψάχνεις ανάμεσα στην λογική λύση και την παράλογη επέκταση που φτιάχνει το ίδιο το υποσυνείδητο σου έχει καταφέρει αυτόματα τον σκοπό του. Εχει κατευθύνει το μυαλό σου στα μονοπάτια που χαράζουν οι λέξεις και οι εικόνες. Γιατί πραγματικά το Βιβλίο που κράτησα στα χέρια μου, το βιβλίο που σήμερα έχει την τιμητική του, αποτέλεσε για μένα ένα απο τα πιο ανατρεπτικά και πολυσύνδετα Βιβλία που έχω διαβάσει. Γιατί μέσα απο τους ήρωες του και μέσα απο την πρωτότυπη και διαφορετική διαμόρφωση της ιστορίας του ανεβάζει την αδρεναλίνη στα ύψη και ταυτόχρονα καταφέρνει να περάσει το μεγαλύτερο μήνυμα της Ζωής " Την αγάπη" που δεν αλλοιώνεται. Που δεν μειώνεται, δεν σταματά και δεν ξεχνιέται ακόμα και όταν την σταματήσει ο θάνατος ή η απόσταση που δεν μπορεί να μειωθεί.

Απο δω και πέρα το Μεταφυσικό για μένα θα έχει άλλη αξία.

Ρετετάκου Γεωργία.

 "Μην Ξυπνήσεις" Αλέξης Τσακανίκας  ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ