Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γιώργος Δόλγυρας - Συνέντευξη στην Γεωργία Ρετετάκου με αφορμή το Βιβλίο " Σκοτεινά Φεγγάρια "

 


O Γιώργος Δόλγυρας γεννήθηκε στις 10/05/89 στα Ιωάννινα. Μεγάλωσε στην Έδεσσα και τα τελευταία χρόνια ζει στη Θεσσαλονίκη. Είναι σπουδαστής στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ στο τµήµα Δηµοσιογραφίας. Φοίτησε στη Νοµική του Αριστοτελείου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης. Παρακολούθησε µαθήµατα σεµιναρίου, σκηνοθεσίας και θεάτρου σε διάφορα εργαστήρια (Παράθλαση, Aβέρτο κ.ά.) καθώς και στην Ανωτέρα Δραµατική Σχολή Ίασµος – Βασίλης Διαµαντόπουλος και Ανδρέας Βουτσινάς (Θεσσαλονίκη). Διδάχθηκε την τέχνη της συγγραφής σε εργαστήρια δηµιουργικής γραφής (Script & Art και στον Ιανό). Έχει εργαστεί εθελοντικά σε θεατρικές και κινηµατογραφικές παραγωγές στη Θεσσαλονίκη (Αντιγόνη στο Radio City και Versus, µία µικρού µήκους ταινία µε θέµα τον καρκίνο). Το διήγηµά του «Θηλιά στον λαιµό», το οποίο συµπεριλαµβάνεται στην παρούσα συλλογή διηγηµάτων «Σκοτεινά Φεγγάρια», έλαβε τον 1ο έπαινο φανταστικού διηγήµατος νέων στον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισµό Πεζογραφίας του λογοτεχνικού περιοδικού Κεφαλονιάς «ΚΕΦΑΛΟΣ».

Σήμερα μιλάμε για το Βιβλίο του Σκοτεινά Φεγγάρια που Κυκλοφορεί από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΗΓΗ. Οι περισσότερες από τις ερωτήσεις είναι βασισμένες επάνω στο βιβλίο. Οπότε και οι απαντήσεις δίνουν το στίγμα του βιβλίου από την πλευρά του συγγραφέα.

1. "Σκοτεινά Φεγγάρια". Ο Τίτλος του βιβλίου. Τέσσερις διαφορετικές ιστορίες φαντασίας με κοινό παρονομαστή όμως τα απωθημένα, τις θαμμένες προσδοκίες, την ανθεκτικότητα της πίστης. Την εκδίκηση, τον θυμό και άλλα πολλά. Και κυρίαρχο στοιχείο την διεκδίκηση μιας σκοτεινής εξουσίας που κυριεύει κάθε κύτταρο μας και βάζει σε πειρασμό κάθε αξία μας. Ποια ήταν η βαθύτερη ανάγκη σου, αυτή που σε οδήγησε στην συγγραφή αυτού του βιβλίου;

Η ανάγκη της έκφρασης σε εμένα πηγάζει ως μορφή εκτόνωσης του άγχους ζωής που βιώνω και της επιθυμίας για επικοινωνία με το κοινό.

2. Το βιβλίο σου αυτό ανήκει στην κατηγορία του φανταστικού. Ποια θεωρείς πως είναι η ιδιομορφία αυτού του είδους για έναν συγγραφέα; Είναι ένα είδος που σε περιορίζει ή ένα είδος που σου δίνει το δικαίωμα να αναπτύξεις με ελευθερία τις σκέψεις σου, μιας και ξεφεύγει από τα όρια του ρεαλισμού;

Προσφέρει σίγουρα μία ελευθερία ασυναγώνιστη που όμως πρέπει να ξέρεις να την τιθασεύσεις αλλιώς μπορείς να ξεφύγεις τόσο πολύ που να μη καταλήγεις πουθενά και να μη βγαίνει κανένα νόημα. Ως προς τον ρεαλισμό. Θεωρώ ότι και τα βιβλία φαντασίας εφόσον διαπραγματεύονται σχέσεις και ζωές ηρώων, είναι ρεαλιστικές ιστορίες. Ένας λυκάνθρωπος δεν απέχει πολύ από έναν ναρκομανή και οι δύο βιώνουν έναν δράμα στην ψυχή τους. Απλώς εντάξει, δεν υπάρχουν λυκάνθρωποι.

3. Θα ήθελες να μας επισημάνεις τα μηνύματα που θέλεις να περάσεις μέσα από τις τέσσερις ξεχωριστές ιστορίες σου; Αν μπορείς να τα διαχωρίσεις ανά ιστορία.

Ο θάνατος και η ζωή, το μισός και η αγάπη. Οι ήρωες μου μπορεί να έχουν δόντια αλλά πονάνε και ματώνουν όπως οι άνθρωποι. Αυτή είναι η κοινή συνισταμένη που ενώνει όλους τους ήρωες μου ώστε να μη τους διαχωρίσω αυτούς και τις ιστορίες τους. Το δε μήνυμα από όλες τις ιστορίες είναι κοινό: πρέπει να ζεις την κάθε στιγμή σαν να’ ναι η τελευταία σου γιατί ποτέ δε ξέρεις πότε θα πεθάνεις.

4. Ποια ιστορία αγάπησες εσύ πιο πολύ από τις τέσσερις ιστορίες σου;

"Θηλιά στον λαιμό" , είναι το βραβευμένο μου διήγημα με αφορμή το οποίο γεννήθηκαν και χτίστηκαν οι υπόλοιπες ιστορίες ώστε να αποτελέσουν την 1η μου προσωπική συλλογή. Το έστειλα στον 1ο διαγωνισμό που διοργάνωσε το λογοτεχνικό περιοδικό ‘’Κέφαλος’’ της Κεφαλονιάς όπου απέσπασε το 4ο βραβείο (1ο τιμητικό έπαινο) και καθώς είδα ότι μπορώ να γράφω ικανοποιητικά, συνέχισα να γράφω καταφέρνοντας να δημιουργήσω και εκδώσω το συγκεκριμένο πόνημα το οποίο ευελπιστώ να αρέσει και στο αναγνωστικό κοινό.

5. Θα δώσω τρεις λέξεις- έννοιες που είναι μερικά από τα θέματα κλειδιά μέσα στο βιβλίο για να μου αναπτύξεις συνοπτικά τις σκέψεις σου επάνω σε αυτές τις λέξεις. " Bullying " "Εργασιακός Μεσαίωνας ", "Επιφανειακές σχέσεις ".

"Bullying ": Δυστυχώς συμβαίνει πολύ συχνά. Έχουμε συνηθίσει να συζητάμε για το σχολικό κυρίως bullying αλλά συμβαίνει και στους χώρους εργασίας και στα ζευγάρια και σχεδόν παντού. Συνήθως όπου υπάρχουν ανθρώπινες σχέσεις κάποιος προσπαθεί να επιβληθεί με επώδυνο τρόπο. Το πρόβλημα είναι πως όταν συμβαίνει ένα περιστατικό τότε ασχολούμαστε, μετά πάλι το ξεχνάμε μέχρι το επόμενο περιστατικό και δεν αντιμετωπίζεται ποτέ σοβαρά με σκοπό την αποτροπή του.

"Εργασιακός Μεσαίωνας": Άλλη μία τραγωδία της σύγχρονης εποχής. Χαμηλοί μισθοί και στον αντίποδα υπέρογκα κέρδη για τους λίγους ενώ είναι εφικτό να είναι πιο δίκαια τα πράγματα μιας και ο παγκόσμιος πλούτος έχει πολλαπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια. Και όμως κατέχει το 90% του πλούτου το 10% και το υπόλοιπο 90% του κόσμου (δηλαδή όλοι εμείς) ζούμε με το 10%. Εδώ είναι παγιδευμένη και η λεγόμενη μεσαία τάξη που ενώ νιώθει προνομιούχα έχει συνήθως ένα δάνειο σπιτιού ή καταστήματος που δύσκολα θα εξοφλήσει και θα αποφύγει την κατάσχεση περιουσίας και τον πλειστηριασμό. Άλλη μία θλιβερή πραγματικότητα. 

"Επιφανειακές σχέσεις": Ζούμε σε μία εποχή όπου το σεξ έχει γίνει κυρίαρχη ιδεολογία και ζευγαρώνουν οι άνθρωποι σαν τα σκυλιά, από ένστικτο και χωρίς να σκέφτονται. Εντάξει κάπου να χρησιμοποιείται και η λογική, όχι μόνος στόχος να είναι η ηδονή της σάρκας. Αποτέλεσμα να αυξάνονται τα διαζύγια και οι εξωσυζυγικές σχέσεις και πολλά δυστυχισμένα ψυχικά άρρωστα παιδιά που μεγαλώνουν μόνα τους και παραμελημένα.

6. Γράφεις πως η δύναμη της πραγματικής αγάπης δεν χάνεται με τον Θάνατο. Με ποιόν τρόπο πιστεύεις πως ένας άνθρωπος μπορεί να κρατήσει ζωντανή την υπόσταση του μετά τον θάνατο του; Αρκεί η φυσική παρουσία ενός ανθρώπου ή ακόμα και η άυλη παρουσία του, για διατηρήσει ζωντανή στους αιώνες το σύνολο της σκέψης του;

Αρκεί να μείνει η ανάμνηση και ο άνθρωπος ζει για πάντα. Ας πούμε το βιβλίο μου είναι ένα εισιτήριο για την αθανασία. Αν μείνει ακόμα και όταν θα έχω πεθάνει, θα ζω για πάντα. Δε τρέφω τέτοιες αυταπάτες. Γνωρίζω ότι δε θα γίνει. Ωστόσο λέω ότι η συγγραφή είναι ένας δρόμος προς την αθανασία μαζί με τον κιν/φο, την ζωγραφική, την μουσική και την ποίηση. Κάθε μορφή τέχνης σου επιτρέπει να φλερτάρεις με την αθανασία.

7. Καλό και κακό. Ζωή και θάνατος. Θύτες και θύματα. Μια καθημερινή πάλη με ρόλους κόντρα. Τι πρέπει πραγματικά να κρατήσει και τι να αφήσει πίσω του ένας άνθρωπος για να βγει νικητής σε αυτή την σύγχρονη και καθημερινή καταπίεση των συναισθημάτων του;

Αν αφήσεις πίσω τον φόβο και τον εγωισμό σου. Μπορείς να κερδίζεις και να ζεις την κάθε σου ημέρα στο υπέρτατο. Μέχρι φυσικά το έρεβος να τα σκεπάσει όλα.

8. Ποια είναι η άποψη σου για την θρησκεία, για τις δεισιδαιμονίες και τις προκαταλήψεις;

Ο Θεός υπάρχει μέσα μας. Ωστόσο η πίστη είναι καταφύγιο για πολλούς ανθρώπους, τους ηρεμεί και τους απαλύνει τις πληγές τους. Αν δεν υπήρχε τόσος τυχοδιωκτισμός θα ήταν ένα θαυμάσιο βάλσαμο στις δυσκολίες της ζωής. Οι δεισιδαιμονίες και οι προκαταλήψεις δυστυχώς ακόμα κυριαρχούν στην κοινωνία. Δυστυχώς ένας λαός που υστερεί σε μόρφωση και παιδεία θα πέφτει θύμα των φόβων του.

Σκοτεινά Φεγγάρια Εκδόσεις Πηγή

9.Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που συνάντησες κατά την συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου;

Να συγκεντρώνομαι και να γράφω κάθε μέρα. Όσο και αν το ήθελα δεν γινόταν. Έτσι κάποιες ημέρες έγραφα πέντε σελίδες και άλλες μία ή καμία.

10.Μια φράση ή μια στιγμή που ξεχώρισες περισσότερο μέσα από το βιβλίο σου;

Η στιγμή της απόδρασης και φυγής από το ψυχιατρείο:

"Ξεκλείδωσα, ξεχύθηκα στον δρόμο. Άγριο, αδέσποτο σκυλί, ελεύθερο, όπως με συμβούλευσε."

Λαχταρώ και γω πολύ την ελευθερία μου ως άνθρωπος.

11.Πως προέκυψε ο Τίτλος του Βιβλίου "Σκοτεινά Φεγγάρια"; Υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος συμβολισμός πίσω από την επιλογή του;

Το φεγγάρι είναι η ελπίδα που το σκοτάδι της απελπισίας το σκεπάζει. Ωστόσο πάντα θα φωτίζει έστω λίγο ακόμα και την πιο σκοτεινή νύχτα. Η ελπίδα πεθαίνει δύσκολα αλλά αλίμονο αν πεθάνει…

12.Πως βίωσες συναισθηματικά την συγγραφή αυτού του βιβλίου; Ένιωσες κάτι ιδιαίτερο μέσα σου να αλλάζει; Πιστεύεις γενικότερα πως όταν κάποιος γράφει ένα βιβλίο ή όταν διαβάζει ένα βιβλίο γίνεται καλύτερος σαν άνθρωπος; Ποιο είναι το κέρδος της συγγραφής και ποιο το κέρδος της ανάγνωσης κατά την δικιά σου προσωπική άποψη; 

Ήταν μία ψυχική εκτόνωση καθώς και διαφυγή μιας και το βιβλίο μου γράφτηκε σε πολύ δύσκολη προσωπική συγκυρία. Στην συνέχεια αποτέλεσε αφορμή να επικοινωνήσω με το κοινό πετυχαίνοντας να εκδοθεί . Νιώθω πλέον πιο σίγουρος από πριν να συνεχίσω να γράφω. Η ανάγνωση και η συγγραφή σε μετατρέπουν σε έναν άνθρωπο με μεγαλύτερο εύρος σκέψης. Είτε διαβάζεις, είτε γράφεις μοιράζεσαι συναισθήματα και αυτό πάντα σου δημιουργεί ευφορία και ψυχική ανάταση. Βιώνοντας πλήθος συναισθημάτων μέσω της κάθαρσης των ηρώων ενός βιβλίου.

13. Ποιον ήρωα του βιβλίου σου αγάπησες περισσότερο και αντίστοιχα με ποιόν ήρωα θύμωσες πιο πολύ; 

Όλοι παιδιά μου είναι και τα αγαπώ όπως κάθε μητέρα αγαπά τα παιδιά της. Ωστόσο το σπουδαιότερο είναι οι καταστάσεις που βιώνουν και όχι τόσο οι ήρωες (γι’ αυτό και μόνο ένας ήρωας μου έχει όνομα, ο Τζόναθαν ) .

14. Πρόσφατα σε μια ανάρτηση μου συγγραφέας μου αποκάλυψε πως οι Εκδοτικοί απορρίπτουν ιστορίες του Φανταστικού και του Εξωπραγματικού. Για ποιόν λόγο θεωρείς πως συμβαίνει αυτό, όταν μάλιστα στο εξωτερικό αυτού του είδους τα βιβλία κάνουν θραύση; Ποια είναι η διαφορά του Ελληνικού αναγνωστικού κοινού από αυτό του εξωτερικού;

Η λογοτεχνία του φανταστικού έχει περισσότερο τις βάσεις της στους Αγγλοσάξονες και Σκανδιναβούς, αυτοί είναι οι μετρ του είδους. Στην Ελλάδα το φανταστικό αρχίζει και τελειώνει στον Χάρι Πότερ και τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών με τους περισσότερους να έχουν δει τις ταινίες αλλά να μην έχουν διαβάσει τα βιβλία. Ωστόσο το κοινό ανταποκρίθηκε. Συνεπώς αποδίδω όλη αυτή την στασιμότητα στο ότι το κοινό δεν είναι εξοικειωμένο και ανοιχτό κυρίως από συνήθεια επειδή έτσι έχει μάθε. Οι συγγραφείς με την σειρά τους κινούνται σε ασφαλή νερά προσφέροντας αυτό που το κοινό θέλει. Σπάνια τολμούν κάτι διαφορετικό. Προσωπικά τόλμησα να πλεύσω σε άγνωστα νερά και αισιοδοξώ πως θα δικαιωθώ. Τουλάχιστον θα’ ναι μία πρωτότυπη προσπάθεια αντί μία από τα ίδια (ο εκδοτικός οίκος Πηγή φαίνεται να συμμερίζεται την άποψη μου και με στήριξε στην πρώτη μου προσπάθεια).    

15. Θα ήθελες να μας προτείνεις ένα Βιβλίο που διάβασες φέτος και σου άρεσε πολύ;

"Η ερμηνευτική του φόνου" ΡΟΥΜΠΕΝΦΕΛΝΤ ΤΖΕΝΤ. Ένα βιβλίο που δείχνει πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται…

16. Κάνε μια ευχή ή μια διαπίστωση βασισμένη στο Βιβλίο " Σκοτεινά Φεγγάρια ".

Το φεγγάρι να συνεχίσει να βγαίνει στην ζωή μας αλλά να μην είναι σκοτεινό. Παρόλο που αγαπώ το σκοτάδι, πλέον με έχει κουράσει. 




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου "Λέγε με Ισμαήλ" Τέσυ Μπαϊλα Εκδόσεις Ψυχογιός - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

  Η Τέσυ Μπάϊλα είναι μια συγγραφέας που ακολουθώ από την πρώτη στιγμή που διάβασα δικό της βιβλίο. Έχει έναν δικό της προσωπικό στίγμα στην λογοτεχνία και ένα ιδιαίτερο τρόπο να σε κάνει να κατανοείς και τα ανθρώπινα συναισθήματα, αλλά κυρίως τις ανθρώπινες πράξεις φτάνοντας κατευθείαν στις αιτίες οι οποίες και τις κατευθύνουν, αλλά και μπορούν να τις αλλάξουν. Το μυθιστόρημα κινείται χρονικά ανάμεσα στα γεγονότα του 1955 στα Σεπτεμβριανά και στην απέλαση την Ελλήνων υπηκόων το 1964. Η Κωνσταντινούπολη γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει και ανακατεύει αρμονικά συναισθήματα, βιώματα και συνήθειες και παράλληλα γίνεται το μήλο της έριδας για μίση, για αντιπαλότητες και διεκδικήσεις που γεννά η ανθρώπινη απληστία, και τα πολιτικά συμφέροντα.  Τόπος εξέλιξης της ιστορίας μια γειτονιά στο Πέρα, που κινούνται και πρωταγωνιστούν χαρακτήρες που μένουν ανεξίτηλα χαραγμένοι στο μυαλό του αναγνώστη γιατί ο καθένας από αυτούς κουβαλά την δικιά του ξεχωριστή ιστορία. Ο Ισμαήλ ο Tούρκος καφετζή