Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Βάσω Ζαφειροπούλου - Συνέντευξη στην Γεωργία Ρετετάκου με αφορμή το βιβλίο " Στο αρχοντικό της λεωφόρου "



Η Βάσω Ζαφειροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και ζει μόνιμα. Σπούδασε ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, δημοσιογραφία στη σχολή «Όμηρος», γαλλικά στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και γερμανικά στο Ινστιτούτο Γκαίτε. Εργάστηκε ως φιλόλογος σε ιδιωτικά και δημόσια σχολεία, καθώς και σε φροντιστήρια. Τα τελευταία δέκα χρόνια δίδασκε στο 26ο Λύκειο Αθηνών (Μαράσλειο).

Κείμενά της έχουν επίσης δημοσιευτεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και ιστοσελίδες.

Εργογραφία

«Ο πατέρας αφέντης», Μπουκουμάνης, 1997. 

«Παράξενη ζωή», Μπουκουμάνης, 2002.

«Η τελευταία στάση», Άνεμος εκδοτική, 2016.

«Τα κορίτσια πίσω από τη χαραμάδα», Άνεμος εκδοτική, 2018.

Εμείς σήμερα μιλάμε για το νέο της βιβλίο " Στο αρχοντικό της λεωφόρου " που μόλις κυκλοφόρησε από την Άνεμος Εκδοτική. Οι ερωτήσεις ΄όπως πάντα αφορούν το βιβλίο καθώς και θέματα που έχουν αναφορά σε αυτό.

1. Ποια ήταν η βαθύτερη ανάγκη σου, αυτή που σε οδήγησε στην συγγραφή αυτού του βιβλίου.

Δεν μπορώ ν’ απαντήσω συγκεκριμένα. Συνήθως, σχεδόν απροσδόκητα, σχεδόν ακατανόητα, μια λέξη, μια εικόνα, μια ανάμνηση, με βάζουν σ’ ένα μονοπάτι, που σιγά-σιγά γίνεται δρόμος που οδηγεί τη φαντασία μου. Κάπως έτσι γεννιέται κάθε μου μυθιστόρημα. Αυτό σημαίνει πως υπάρχουν όλα μέσα μου σαν υλικό και περιμένουν το έναυσμα! Αν βοηθάει και η εξωτερική συγκυρία, το αποτέλεσμα είναι άμεσο κι αρχίζω να γράφω.

2. Ήρωας κλειδί που προώθησε την ιστορία σου, αλλά και ο ήρωας που εσύ ή οι αναγνώστες σου θέλεις να προσέξουν ιδιαίτερα μέσα στο βιβλίο;

Επειδή, όταν γράφω, φροντίζω ώστε κάθε ήρωάς μου να έχει τη θέση που του ταιριάζει, στο τέλος, δεν μπορώ να ξεχωρίσω αυτόν ή τον άλλον. Διότι ο κάθε θετικός ήρωας συμπληρώνεται από έναν αρνητικό! Ο ένας σπρώχνει τον άλλον σε τούτη ή σε κείνην την ενέργεια. Επομένως, όλοι παίζουν ένα ρόλο καθοριστικό που δίχως αυτούς δεν θα είχε εξελιχθεί έτσι η υπόθεση! Βέβαια, η Δάφνη είναι η πρωταγωνίστρια. Αλλά, κι αυτή εξαρτάται απ’ τους άλλους!!

3. Για ποιον λόγο θα ήθελες οι αναγνώστες να επιλέξουν το βιβλίο σου " Στο αρχοντικό της λεωφόρου; Μπορείς να μας επισημάνεις εσύ σαν συγγραφέας μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του βιβλίου αυτού; 

Πολλοί οι λόγοι. Αλλά, επειδή πιστεύω πως κάθε αναγνώστης διαβάζοντας δημιουργεί και το δικό του μυθιστόρημα, δεν θα ήθελα να «χειραγωγήσω» κανέναν. Αν αγαπάνε το καλό βιβλίο-πιστεύω πως είναι ένα καλό βιβλίο-έχουν να ζήσουν άπειρα συναισθήματα και να γνωρίσουν χαρακτήρες που θα τους ξαφνιάσουν ίσως, γιατί, αν και ζουν δίπλα τους, τους είναι στην ουσία άγνωστοι!! 

4. Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που συνάντησες κατά την συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου;

Μα, δεν συνάντησα δυσκολία. Συνήθως-κι αυτό συμβαίνει σε όλα μου τα μυθιστορήματα-όταν μπω στη διαδικασία του γραψίματος, νιώθω σαν κάποιος να μου υπαγορεύει τα όσα γράφω. Μπαίνω στο «κλίμα» τόσο βαθιά που όλα έρχονται φυσιολογικά! Κι αν κάπου κοντοσταθώ, μετά από λίγο, έρχεται η απάντηση από μόνη της!!

5. Έχεις ένα συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίο κατευθύνεις την ιστορία σου σε κάθε νέο σου βιβλίο; Προσπαθείς μέσα από τα βιβλία σου να αναπτύξεις έναν δικό σου προσωπικό τρόπο γραφής ώστε να κάνεις τα κείμενα σου ξεχωριστά;

Ευτυχώς ή δυστυχώς, ο τρόπος της γραφής μου δεν αλλάζει. Αφηγούμαι την ιστορία με απλό τρόπο, με γλώσσα ρέουσα και όχι επιτηδευμένη, αλλά, φυσικά, τα μέσα που χρησιμοποιώ, είναι όσα η υπόθεση απαιτεί. Πιστεύω πως «ξεχωριστό», αν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ένα κείμενο έτσι, είναι εκείνο που μου περιγράφει με απλό –όχι απλοϊκό-τρόπο και σαφήνεια τα γεγονότα και τους χαρακτήρες!! 

6. Θα δώσω δυο λέξεις- έννοιες που είναι θέματα κλειδιά μέσα στο βιβλίο για να μου αναπτύξεις συνοπτικά τις σκέψεις σου επάνω σε αυτές τις λέξεις. "Γερασμένη Αριστοκρατία" "Σχέσεις αλληλεξάρτησης"

Άνθρωποι προχωρημένης ηλικίας, που άλλοτε είχαν ζήσει μέσα στα πλούτη και την πολυτέλεια-άλλοι με κανόνες και αρχές και άλλοι επιπόλαια και αυτοκαταστροφικά- και που τώρα αναγκάζονται να έχουν δυσκολίες μικρές ή μεγάλες οικονομικές, άρα και κοινωνική απομόνωση, ονομάζω γερασμένη αριστοκρατία. 

Πιστεύω πως όλοι μας έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον! Κανένας δεν μπορεί να λειτουργεί μόνος του. Ο λαός λέει: Μοναχός, ούτε στον παράδεισο! Επομένως, αλληλεξαρτώμεθα! Πόσο μάλλον, όταν ζούμε κάτω απ’  την ίδια στέγη άνθρωποι που δεν μας δένει η μυρωδιά του αίματος!! Τότε η ισορροπία που μας δίνουν οι σχέσεις αλληλεξάρτησης είναι απολύτως απαραίτητη!! 

7. Οι ήρωες του βιβλίου είναι τόσο διαφορετικοί και παράταιροι. Υπάρχει κάποιος συνδετικός κρίκος, που τους συνδέει, πέρα φυσικά από την μοίρα που τους ενώνει φέρνοντας τις ζωές τους τόσο κοντά;

Θεωρώ πως η Ανάγκη είναι αυτό που τους κρατάει ενωμένους! Γιατί, αν δεν είχαν ανάγκη ο ένας τον άλλον, για τους δικούς του λόγους ο καθένας, θα είχαν πάρει «των ομματιών» τους!! Η συμβίωση είναι πάντα δύσκολη, όπως ξέρουμε, επομένως, άνθρωποι ξένοι, στην ουσία, μεταξύ τους δεν θα’ χαν λόγο να εξακολουθούν να ανέχονται ο ένας τον άλλον. Η δύναμη της ανάγκης είναι κυρίαρχη πάντα!!

8. Έρωτας και Χρήμα. Είναι ποτέ συμβατή μια τέτοια σχέση; Μίλησε μας λίγο για αυτό το αντιφατικό δίπολο.

Είναι δύο έννοιες που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, πιστεύω: τον Εγωισμό!! Και οι δυο επιδιώκουν το προσωπικό τους καλό, πρωτίστως. Αυτό, λοιπόν, το χαρακτηριστικό απομακρύνει τη μία απ’ την άλλη. Ωστόσο, αν υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις, όπως καλλιέργεια, καλός χαρακτήρας, ανάλογη ανατροφή, μπορούν να έρθουν κοντά, εφ’ όσον το χρήμα δεν είναι αυτοσκοπός! Επειδή, όμως, οι ευτυχείς συγκυρίες σπανίως απαντώνται, γι’ αυτό υποστηρίζεται…. ως πολύ δύσκολη σύμβαση!! 



9. Πιστεύεις πως στην πορεία ενός ανθρώπου στην ζωή, παίζει ρόλο ή μοίρα ή προσωπικές του επιλογές; 

Αν δεχτούμε πως η μοίρα είναι ο χαρακτήρας του ανθρώπου, τότε οι επιλογές του προσδιορίζουν την πορεία  της ζωής του. Ρόλο παίζουν επίσης και οι συμπτώσεις. Μα και αυτές δεν είναι αποτέλεσμα των ενεργειών κάποιων άλλων; Άρα, κατά  τη γνώμη μου, χαρακτήρας κι επιλογές μας οδηγούν την ζωή μας!!  

10. Το μεγαλύτερο μήνυμα που θέλεις να περάσεις μέσα από αυτό το βιβλίο σου;

Όπως προείπα, όταν γράφω, δεν σκέπτομαι τα μηνύματα. Φροντίζω να περιγράφω γεγονότα και καταστάσεις με αγάπη και ειλικρίνεια. Ο αναγνώστης δέχεται την επιρροή κι αποφασίζει. Αυτό το λέω γιατί, όταν συζητάω πολλές φορές με αναγνώστες μου, ξαφνιάζομαι με ό, τι μου λένε. Δηλ. σημεία που δεν είχα προσέξει ιδιαίτερα τους δημιουργούν ερωτηματικά. Επομένως, θέλω να πιστεύω πως απευθύνομαι σε πολύ έξυπνους αναγνώστες που προσλαμβάνουν εύκολα!! 

11. Μια φράση ή μια στιγμή που ξεχώρισες περισσότερο μέσα από το βιβλίο σου;

«Τελικά, ο φόβος ενός ζοφερού μέλλοντος, η μοναξιά, η αρρώστια, τα γεράματα κι η αφραγκία φτιάχνουν μια αλυσίδα με γερούς μαντεμένιους κρίκους, σφυρηλατημένους απ’ τον χρόνο και την καθημερινή τριβή. Όλοι τους άρρηκτα δεμένοι μεταξύ τους· καμιά προσπάθεια για ν’ αλλοιώσεις τον χαρακτήρα τους δεν είχε ελπίδα επιτυχίας». Νομίζω πως είναι χαρακτηριστική του κλίματος που επικρατεί στο αρχοντικό!!

12. Θα ήθελες να μας πεις ποια ιστορία κρύβεται πίσω από την ατμοσφαιρική φωτογραφία του εξώφυλλου; Είναι πραγματικά ένα εξώφυλλο που αποπνέει μυστήριο, νοσταλγία και εξωτερική αλλά και εσωτερική ομορφιά. Πως έγινε άραγε η επιλογή του;

Α, να μια εύκολη απάντηση. Όλα, ανεξαιρέτως, τα εύσημα ανήκουν στον εκδότη μου, τον Νικόλα τον Τελλίδη! Ο οποίος είναι γνωστός, εκτός των άλλων, για τα ανεπανάληπτα εξώφυλλά του!! Πάντα δρέπει δάφνες!!

13. Όλοι οι ήρωες σου κουβαλάνε μια ταμπέλα βασισμένη στον τρόπο ζωής τους. Σε αυτό που τους ανέθεσε η μοίρα, αλλά και σε αυτό που τους όρισαν οι επιλογές τους. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου αυτοί οι ήρωες παίρνουν το μάθημα τους; Γενικότερα πιστεύεις πως οι άνθρωποι είναι αμετανόητοι ή έχουν πάντα τα περιθώρια να αλλάξουν μαθαίνοντας από τα ίδια τα λάθη τους;

Ναι, πιστεύω πως κάθε έξυπνος άνθρωπος μαθαίνει απ’ τα λάθη του-άλλωστε η ζωή μας είναι γεμάτη από λάθη!- και προχωράει στη ζωή. Ο αμετανόητος βλάπτει τον εαυτό του κυρίως, μένοντας προσκολλημένος σε μια ζωή φθίνουσα. Οι ήρωές μου είναι….έξυπνοι. Πέφτουν και ξανασηκώνονται, πιο σοφοί και περισσότερο δυνατοί! Άλλωστε, η προσπάθεια αξίζει πάντα τον κόπο!!

14. Πως βίωσες συναισθηματικά την συγγραφή αυτού του βιβλίου; Ένιωσες κάτι ιδιαίτερο μέσα σου να αλλάζει; Πιστεύεις γενικότερα πως όταν κάποιος γράφει ένα βιβλίο ή όταν διαβάζει ένα βιβλίο γίνεται καλύτερος σαν άνθρωπος; Ποιο είναι το κέρδος της συγγραφής και ποιο το κέρδος της ανάγνωσης κατά την δικιά σου προσωπική άποψη;

Μέσα από τη διαδικασία της συγγραφής, οπότε βιώνεις πρωτόγνωρα πολλές φορές συναισθήματα, είναι φυσικό να βγαίνεις, αν όχι διαφορετικός άνθρωπος, πάντως πιο βαθύς και πιο γεμάτος, σίγουρα!! Ζεις για πολύ καιρό παρακολουθώντας την πορεία πολλών χαρακτήρων, οπότε μαθαίνεις, προβληματίζεσαι, ζυγίζεις και τη δική σου συμπεριφορά. Αυτό και μόνο σε κάνει πλουσιότερο σε γνώση και συναίσθημα, οπότε μπορείς να καταλάβεις και τον εαυτό σου καλύτερα και τους άλλους. Βελτιώνεσαι και εξελίσσεσαι!

Όταν διαβάζεις-εξαρτάται πόσο καλός αναγνώστης είσαι-το κέρδος είναι πολλαπλό. Γιατί, εκτός απ’ την μυθοπλασία, ωφελείσαι και στη γλώσσα, την έκφραση και όλα μαζί αποτελούν ένα σύνολο δυναμικό!! 

15. Θα ήθελες να μας προτείνεις ένα Βιβλίο που διάβασες φέτος και σου άρεσε πολύ;

Ασφαλώς. « Τον Άγγελο της πείνας», της Χέρτα Μύλλερ!!

16. Κάνε μια ευχή ή μια διαπίστωση βασισμένη στο Βιβλίο " Στο αρχοντικό της Λεωφόρου"

Όταν οι άνθρωποι δίνουν το χέρι με ειλικρίνεια και αγάπη ο ένας στον άλλον, η ζωή μάς χαμογελάει συχνότερα εφόσον τα πάθη κουρνιάζουν μαλακωμένα!!


«Τελικά, ο φόβος ενός ζοφερού μέλλοντος, η μοναξιά, η αρρώστια, τα γεράματα κι η αφραγκία φτιάχνουν μια αλυσίδα με γερούς μαντεμένιους κρίκους, σφυρηλατημένους απ’ τον χρόνο και την καθημερινή τριβή. Όλοι τους άρρηκτα δεμένοι μεταξύ τους· καμιά προσπάθεια για ν’ αλλοιώσεις τον χαρακτήρα τους δεν είχε ελπίδα επιτυχίας»


 Για περισσότερη δια δραστική συμμετοχή για αυτό και για άλλα Βιβλία μπείτε στην ομάδα μας στο Facebook ΒΙΒΛΙΩΝ ΕΡΓΑ. Διαβάσατε το βιβλίο πείτε την άποψη σας. Έχετε να συμπληρώσετε κάποια άλλη ερώτηση σε σχέση με το βιβλίο ή την συγγραφέα; Ρωτήστε εδώ ή στην ομάδα μας ή σε προσωπικό mail στο mail της σελίδας μας vivlionerga@gmail.com. Υπάρχουν τα κατάλληλα βιβλία για τον κάθε αναγνώστη αρκεί αυτός να τα αναζητήσει με τον σωστό τρόπο. 


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου "Λέγε με Ισμαήλ" Τέσυ Μπαϊλα Εκδόσεις Ψυχογιός - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

  Η Τέσυ Μπάϊλα είναι μια συγγραφέας που ακολουθώ από την πρώτη στιγμή που διάβασα δικό της βιβλίο. Έχει έναν δικό της προσωπικό στίγμα στην λογοτεχνία και ένα ιδιαίτερο τρόπο να σε κάνει να κατανοείς και τα ανθρώπινα συναισθήματα, αλλά κυρίως τις ανθρώπινες πράξεις φτάνοντας κατευθείαν στις αιτίες οι οποίες και τις κατευθύνουν, αλλά και μπορούν να τις αλλάξουν. Το μυθιστόρημα κινείται χρονικά ανάμεσα στα γεγονότα του 1955 στα Σεπτεμβριανά και στην απέλαση την Ελλήνων υπηκόων το 1964. Η Κωνσταντινούπολη γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει και ανακατεύει αρμονικά συναισθήματα, βιώματα και συνήθειες και παράλληλα γίνεται το μήλο της έριδας για μίση, για αντιπαλότητες και διεκδικήσεις που γεννά η ανθρώπινη απληστία, και τα πολιτικά συμφέροντα.  Τόπος εξέλιξης της ιστορίας μια γειτονιά στο Πέρα, που κινούνται και πρωταγωνιστούν χαρακτήρες που μένουν ανεξίτηλα χαραγμένοι στο μυαλό του αναγνώστη γιατί ο καθένας από αυτούς κουβαλά την δικιά του ξεχωριστή ιστορία. Ο Ισμαήλ ο Tούρκος καφετζή