Ο Γιώργος Δάμτσιος γεννήθηκε 1978 στη Νάουσα και εργάζεται στο Ελληνικό Δημόσιο από το 2000. Εκτός από τη συγγραφή, του αρέσει να διαβάζει μανιωδώς ενώ είναι λάτρης της Heavy Metal, του gaming και του αθλητισμού.
Αποτελεί έναν από τους οραματιστές και μέλος της οργανωτικής επιτροπής του Φεστιβάλ Φαντασίας Fantasmagoria.
Αρθρογραφεί τακτικά στην ιστοσελίδα nyctophilia.gr, καθώς και στο προσωπικό του blog: georgedamtsios.weebly.com
Το ντεμπούτο του βιβλίο κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2015 από τις εκδόσεις Momentum και τιτλοφορείται “Μέχρι την τελευταία του ανάσα”.
Τον Γενάρη του 2016, συμμετείχε στο συλλογικό έργο “Ψίθυροι μέσα στη νύχτα”, για λογαριασμό του site nyctophilia.gr
Τον Ιούνιο του 2016 κατέλαβε την πρώτη θέση ανάμεσα σε εκατόν τριάντα συμμετέχοντες στον διαγωνισμό των εκδόσεων “Ανάτυπο” με θέμα “Το Άγνωστο”. Συμμετείχε στο αντίστοιχο συλλογικό έργο.
Τον Μάρτιο του 2017, από τις “Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή”, κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο του, με τίτλο “Το Τρίπτυχο Των Ευχών”.
Τον ίδιο μήνα, συμμετείχε και σε τρεις ακόμα συλλογές διηγημάτων:“Αντίθετο Ημισφαίριο 4”, για λογαριασμό της gamecraft.“Τρόμος”, των εκδόσεων Ανάτυπο.“Ζόμπι στην Ελλάδα”, των εκδόσεων iWrite.
Συναντήσαμε τον Γιώργο Δάμτσιο συγγραφέα του Βιβλίου το "Τρίπτυχο των Ευχών" ο οποίος και μας απάντησε σε στοχευμένες ερωτήσεις που αφορούν το συγκεκριμένο βιβλίο του. Και τον ευχαριστούμε πολύ.
1. Ποια ήταν η πρώτη σπίθα που σε ώθησε να γράψεις αυτό το βιβλίο; Πως γεννήθηκε μέσα σου η ιδέα για το Τρίπτυχο των Ευχών;
-Γενικότερα, τα περισσότερα από τα βιβλία μου προκύπτουν από ένα ερώτημα που ξεκινάει με το “τι θα γινόταν αν”. Κάπως έτσι έγινε και με το Τρίπτυχο των Ευχών, αφού αναρωτήθηκα: “τι θα γινόταν αν μια νεαρή κοπέλα που έχει περιθωριοποιηθεί επειδή νιώθει άσχημη (και δεν είναι απαραίτητα) έβρισκε ξαφνικά τον τρόπο να βελτιωθεί θεαματικά, αλλά πληρώνοντας ένα μεγάλο και βαρύ τίμημα; Τι θα έκανε; Θα σταματούσε ή θα συνέχιζε μέχρι τέλους, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι θα έπρεπε να κάνει μερικές πολύ σκληρές επιλογές;”
Αυτό ήταν το ερώτημα, και από τη στιγμή που τρύπωσε στο μυαλό μου ήθελα να γράψω το βιβλίο για να μάθω κι εγώ τις επιλογές της, έτσι όπως θα προκύπταν βήμα το βήμα. Δε σας κρύβω ότι θεωρούσα ότι το βιβλίο θα έχει διαφορετικό τέλος και μόνο όταν κόντευα να το ολοκληρώσω κατάλαβα τι θα συνέβαινε.
2. Ποιο είναι το πιο ισχυρό μήνυμα που θέλεις να περάσεις μέσα από το Βιβλίο σου;
-Ότι δεν υπάρχει “αληθινά άσχημος άνθρωπος”. Έχουμε μάθει να εκλαμβάνουμε ως δεδομένα τα πρότυπα που βλέπουμε καθημερινά στις τηλεοράσεις μας και κοντεύουμε να ξεχάσουμε ότι η ομορφιά υπάρχει πρωτίστως στις ψυχές και τους χαρακτήρες μας.
3. Αν έμπαινες εσύ στην Θέση της Εύης της πρωταγωνίστριας του Βιβλίου. Ποιες θα ήταν οι τρεις ευχές που θα έκανες και τι θα ήσουν διατεθειμένος να θυσιάσεις προκειμένου να πληρώσεις το αντίτιμο των ευχών σου;
-Πολύ ωραία η ερώτηση! Η αλήθεια είναι πάντως ότι δεν είμαι καθόλου σίγουρος για τις ευχές μου. Νομίζω ότι μόνο όταν κάποιος φτάσει να μπορεί να κάνει τις τρεις ευχές θα καταλάβει ποιες είναι πραγματικά –ή έστω θα καταφέρει να τις επιλέξει μέσα από χιλιάδες άλλες. Όσο για το τι θα θυσίαζα, η τωρινή μου θέση μού παρέχει και πάλι ασφάλεια και μπορώ να πω εύκολα ότι θα ήμουν πολύ προσεκτικός έτσι ώστε να μη θυσιάσω τίποτα. Όσο όμως έγραφα το βιβλίο και έμπαινα στη θέση της ηρωίδας, σκεφτόμουν ότι σχεδόν όλοι μας θα θυσιάζαμε πολλά περισσότερα από αυτά που νομίζαμε…
4. Το ορεινό χωριό της Μακεδονίας που περιγράφεις στο βιβλίο σου είναι υπαρκτό ή είναι κομμάτι που έπλασε η φαντασία σου. Μίλησε μας λίγο για τον τόπο που γεννήθηκες.
-Η Δρύπη δεν υπάρχει στ’ αλήθεια. Τη δημιούργησα κυρίως επειδή ήθελα να δυσκολέψω κι άλλο την πρωταγωνίστριά μου. Ζώντας σε μια κλειστή κοινωνία όπως το (υποθετικά) ορεινότερο χωριό της Μακεδονίας, τα προβλήματά της έγιναν αμέσως ακόμα χειρότερα. Είναι άλλο να ζεις στην ανωνυμία της μεγαλούπολης και άλλο σε ένα χωριό που σε γνωρίζουν όλοι.
Εγώ γεννήθηκα και ζω στη Νάουσα, μια πόλη περίπου 20000 κατοίκων που κρύβει τα υπέρ και τα κατά κάθε άλλης επαρχιακής πόλης. Προσωπικά βλέπω κυρίως τα “υπέρ”, με το βασικότερο να είναι ότι οι ρυθμοί ζωής είναι λιγότερο αγχωτικοί σε σχέση λόγου χάρη με την Αθήνα.
5. Έχεις επιλέξει να ασχοληθείς με την συγγραφή βιβλίων που ανήκουν στην κατηγορία του μεταφυσικού και γενικότερα στην λογοτεχνία του Φανταστικού. Γιατί επέλεξες αυτή την κατηγορία που η αλήθεια είναι πως δεν την προτιμά και πολύ το αναγνωστικό κοινό. Τι πραγματικά μπορεί να προσφέρει αυτό το είδος στον αναγνώστη;
-Επειδή διαβάζω πάρα πολλά βιβλία κάθε χρόνο, από εξίσου πολλά λογοτεχνικά είδη, είναι φορές που απορώ κι εγώ γιατί τα περισσότερα απ’ όσα γράφω ανήκουν στη Λογοτεχνία του Φανταστικού. Ωστόσο έχω και έτοιμα βιβλία που δεν έχουν ίχνος μεταφυσικού μέσα τους. Ενδεικτικά αναφέρω μια περιπέτεια μιας νεαρής Ελληνίδας στον Ινδικό Ωκεανό και ένα αμιγώς αστυνομικό μυθιστόρημα. Τι θα εκδοθεί όμως και πότε, είναι και καθαρά θέμα συγκυρίας. Γενικότερα, γράφω πολύ και το αποτέλεσμα είναι ο ρυθμός συγγραφής να ξεπερνά αρκετά τον ρυθμό έκδοσης.
Επιστρέφοντας πάντως στα βιβλία της λογοτεχνίας του φανταστικού, θα έλεγα ότι μπορεί και αυτή να πει πολλά στις καρδιές των αναγνωστών –φτάνει φυσικά να ειπωθούν σωστά. Προσωπικά, τα όσα μεταφυσικά συμβαίνουν στις ιστορίες μου, θέλω να λειτουργούν απλώς σαν υπομόχλια της πλοκής και ποτέ να μην την καταπατούν. Θεωρώ ότι τις ιστορίες τις δημιουργούν οι άνθρωποι με τις αποφάσεις τους.
6. Γιατί αποφάσισες να δώσεις αυτόν τον Τίτλο στο Βιβλίο σου; Ποιες είναι οι τρεις πτυχές που ήθελες να αναδείξεις;
-Επειδή τα όσα γίνονται έχουν άμεση σχέση με το αντικείμενο που η πρωταγωνίστρια γνώρισε ως ”Τρίπτυχο των Ευχών”, θεώρησα ότι είναι ο πιο αντιπροσωπευτικός τίτλος. Πέραν αυτού, το “τρία” παίζει σημαντικό ρόλο στις ιστορία. Οι ευχές είναι τρεις και μέσα από αυτές, όπως πολύ σωστά αναφέρατε, βλέπουμε και τρεις διαφορετικές πτυχές του χαρακτήρα της ηρωίδας.
7. Κάνε εσύ μια ερώτηση στον εαυτό σου σχετικά με το βιβλίο και δώσε μας την απάντηση σου.
Θα βάλω αυτή που μου έχουν αναφέρει πολλές φορές εν είδει απορίας: Πόσο εύκολο είναι να γράψει κάποιος για χαρακτήρα αντίθετου φύλου;
-Φαντάζομαι ότι είναι ανάλογα με την περίσταση. Στην προκειμένη εμένα μου βγήκε αβίαστα, ενδεχομένως επειδή κατάφερα να νιώσω για τα καλά την πρωταγωνίστριά μου. Σε κάθε της απόφαση πάντως, προσπαθούσα να σκεφτώ τι θα έκανε εκείνη, με τις δικές της καταστάσεις ζωής και ιδιαιτερότητες, και όχι εγώ.
Επιμέλεια Ρετετάκου Γεωργία
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου