Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

"Χάρι Χόλε" Ο ήρωας που αγαπάς με την πρώτη λέξη



   Χάρι Χόλε ο πλέον χαρακτηριστικός ήρωας Αστυνομικών μυθιστορημάτων και ο ήρωας που έχει στιγματίσει ανεξίτηλα την συγγραφική καριέρα του δημιουργού του, Jo Nesbo. Θα προσπαθήσω να φτιάξω το προφίλ του με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που σχηματίζουν την προσωπικότητα του και κυρίως να βρώ τους λόγους για τους οποίους αυτός ο ήρωας είναι ένας απο τους πιο αγαπητούς της Παγκόσμιας  Αστυνομικής Λογοτεχνίας. Χαρακτηριστικός αλλά όχι χαρισματικός μιας και την προσωπικότητα του την αλλοιώνουν τα ίδια τα βιώματα του, και τα ίδια τα πάθη του.
   Ο Jo Nesbo κατάφερε να φτιάξει έναν ήρωα ανθρώπινο και τρωτό, αλλά ταυτόχρονα δυνατό και γνώστη της πραγματικότητας που τον διακατέχει. Ο Χάρι Χόλε αναγνωρίζει τα λάθη του και συμβαδίζει με αυτά. Ένας αυτοκαταστροφικός Αστυνομικός Επιθεωρητής εγκλωβισμένος στα πάθη του. Μελαγχολικός, έντονα καταθλιπτικός αλλά και ρομαντικός, ευαίσθητος και ρεαλιστής.          Τσαλακώνεται και φωτίζει με εξαιρετικό τρόπο την σκοτεινή πλευρά του χαρακτήρα του. Έξυπνος και πολυμήχανος, πάντα πιστός στο καθήκον. Εξυμνεί την φιλία και υπερασπίζει με κίνδυνο της ζωής του τους ανθρώπους που αγαπάει. Πολυσύνθετος και πολύπλοκος χαρακτήρας έχει κερδίσει με το σπαθί του την αγάπη του κόσμου παρότι το αξεπέραστο πρόβλημα που έχει με τον αλκοολισμό αποτελεί το απροσπέλαστο αγκάθι της προσωπικότητας του. Η σχέση του με το αναγνωστικό κοινό είναι εθιστική, μια σχέση εξάρτησης που νομίζω πως δύσκολα θα μπορέσει να την αποκόψει ο Jo Nesbo την στιγμή που θα αποφασίσει να τον αποσύρει απο τα βιβλία του.
   Ένας αντιήρωας λοιπόν, αντισυμβατικός και αινιγματικός που φέρνει όμως πάντα σε πέρας τις αποστολές που αναλαμβάνει λύνοντας και τους πιο δύσκολους και περίτεχνους γρίφους.
   Ζήτησα απο τους αναγνώστες να προσπαθήσουν να δώσουν πρόσωπο στον χαρακτήρα του. Να του δώσουν σάρκα και οστά σκιαγραφώντας τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Μερικές απο τις απαντήσεις ήταν: Τον έχω στο μυαλό μου κάπως άσχημο αν μπορούσα να του δώσω πρόσωπο θα ήταν κάτι σαν τον Αλ Πατσίνο ή τον Σων Πεν. Όχι όμορφο αλλά με έναν δικό του ξεχωριστό και ερωτεύσιμο τύπο.  Γοητευτικό με στυλ που σε μαγνητίζει. 
   Ο γήινος και ανθρώπινος χαρακτήρας του. Η δυναμική που προσδίδει στα ελαττώματα του και στα ψεγάδια του  έχουν δέσει τους αναγνώστες μαζί του. Δεν είναι ο υπερήρωας αλλά ένας τρωτός και ευάλωτος χαρακτήρας που γίνεται πολλές φορές έρμαιο των αδυναμιών του.
   Ψάχνοντας τον χαρακτήρα του και αναλύοντας την προσωπικότητα του το μόνο που θα ήθελα πραγματικά να αλλάξει επάνω του είναι το πρόβλημα που έχει με το Αλκοόλ. Έντονα συναισθηματικά δεμένη με τον σκληροτράχηλο αλλά και ευάλωτο χαρακτήρα του θα ήθελα να τον δω παρόντα σε πολλά ακόμα βιβλία.
   Χάρι Χόλε είσαι μέσα στην καρδιά μου και φαντάζομαι μέσα στην καρδιά των εκατομμυρίων αναγνωστών που έχουν μοιραστεί τις περιπέτειες του.
           
                                                                               Ρετετάκου Γεωργία 
   






Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ