Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριτική μου για το Βιβλίο " Στης Καρυδιάς τον Ίσκιο " Γιώτα Φώτου




   Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

   Ένας υπέροχος τίτλος, ένα υπέροχο εξώφυλλο και κυρίως μια Ιστορία που κρύβει πολύ δύναμη, πολλές σκιές και πολύ κρυμμένο φως μέσα στην καρδιά των ηρώων που έζησαν σε μια εποχή όπου η Ελλάδα άλλαξε μέσα σε λίγα μόλις χρόνια χαρακτήρα, υπόσταση και πορεία. Ένα Κοινωνικό μυθιστόρημα περιχαρακωμένo μέσα στα ιστορικά πλαίσια της εποχής απο το 1908 έως το 1958 με ήρωες που προσπαθούν με εγωισμό και πείσμα να πολεμήσουν την οδυνηρή μοίρα. Να υπερασπιστούν την δυναμική ακόμα και των λανθασμένων επιλογών τους και να βγάλουν από μέσα τους το βάρος της γενιάς τους.
    Σε ένα φτωχό ορεινό χωριό της Ευρυτανίας θα γεννηθεί η Θάλεια Λυμπέρη, η κεντρική ηρωίδα του Βιβλίου και θα βιώσει σκληρά και αναπόφευκτα το μέγεθος της φτώχειας, του πολέμου, των προκαταλήψεων και της φθοράς της σκέψης από την αμάθεια. Της διχόνοιας που σπέρνει ο Εμφύλιος,Της ερημιάς που προκαλεί ο θάνατος αγαπημένων προσώπων. Από πολύ μικρή η φοβισμένη και εγκλωβισμένη ψυχή της θα κληθεί να κουβαλήσει το βάρος των γεγονότων που θα σκιάσουν την ζωή την δικιά της και του χωριού της. Κάτω από την πυκνή σκιά της Καρυδιάς συνάντησε όντας μικρό κοριτσάκι ακόμα, τον δεκάχρονο Δημοσθένη Ταρούση τον άλλον πρωταγωνιστή της ιστορίας μας. Κουβαλάει και αυτός μια σκληρή και οδυνηρή ιστορία στους ώμους του. Έχει όμως πάντα δίπλα του, την μάνα που μπορεί να μην τον γέννησε, αλλά τον μεγάλωσε με μπόλικη αγάπη. Ένα νοερό παιδικό φλερτ θα μείνει ισχυρά ριζωμένο στο υποσυνείδητο και θα τους ακολουθεί στα δύσκολα μονοπάτια της ζωής τους. Θα προσπαθήσουν να πλησιάσουν τα βήματα τους, να ενώσουν τα χέρια τους να αγγίξουν τα όνειρα τους. Αλλά οι συνθήκες ζωής σε μια διαλυμένη και διχασμένη Ελλάδα αντιτάσσονται στα θέλω τους και τους απομακρύνουν ολοένα. Όταν τελικά συναντηθούν σε άλλη ήπειρο, σε άλλη χώρα θα καταφέρουν να μοιραστούν την ζωή τους; Θα καταφέρουν να επουλώσουν τις πληγές της ψυχής τους; Θα καταφέρουν να αναστήσουν την χαμένη ζωή τους;
   Σε ένα βιβλίο που ο τίτλος του κρύβει πολλούς συμβολισμούς. Η καρυδιά δεν είναι ένα τυχαίο δέντρο. Και δεν επιλέχθηκε τυχαία από την συγγραφέα. Έχει πολλούς και διφορούμενους συμβολισμούς τόσο στα όσα καταγράφει η λαογραφία μας για το δέντρο, όσο και τα μηνύματα που θέλει να περάσει η Γιώτα Φώτου μέσα από το Βιβλίο της. Το βιβλίο ακροβατεί ανάμεσα σε διφορούμενες συμπεριφορές και καταστάσεις. Θύτες και θύματα. Θάνατος και Ανάσταση. Σκοτάδι και Φως. Μοίρα που μας ορίζει και μοίρα που την ορίζουμε. Ελλάδα η Πατρίδα που δεν μπορεί να σε κρατήσει.. Καναδάς η Ξενιτιά που είναι όμως ο τόπος που μπορεί να αναστήσει την Ελπίδα και το όνειρο.
   Και οι θρύλοι όμως για την καρυδιά και αυτοί διφορούμενοι.  Κάποιες δοξασίες λένε πως δεν πρέπει να παραμείνεις ή να αποκοιμηθείς "Στης Καρυδιάς τον ίσκιο." Όποιος παραμείνει στον ίσκιο του συγκεκριμένου δέντρου αρρωσταίνει. Η καρυδιά ωστόσο για πολλούς συμβολίζει την Άνοιξη και την αναβίωση της φύσης γενικότερα. Άλλοι λένε πως το φύλλωμα της κρύβει κινδύνους, άλλοι λένε πως κρύβει υγεία. Αντιφατικές σκέψεις, αντιφατικές δοξασίες όπως και αντιφατικοί και πολυδιάστατοι οι χαρακτήρες του Βιβλίου που παλεύουν στην σκιά των γεγονότων και των εξελίξεων που δεν μπορούν να ορίσουν. Οι σελίδες του κρύβουν κρίσιμα σημεία της Ελληνικής ιστορίας όπως ο διχασμός η φτώχεια η εξαθλίωση του πολέμου που οδηγεί τελικά στην φυγή σαν την μόνη λύση επιβίωσης από μια κατεστραμμένη οικονομικά και ηθικά χώρα. Η Μετανάστευση επίκαιρη όσο ποτέ στις μέρες μας κάνει το βιβλίο φοβερά εύστοχο και φοβερά διαχρονικό. Ενδιάμεσα στα γεγονότα και στις σημαντικές αλλαγές που βιώνουν οι ήρωες παρουσίαζεται έντονα και ένα άλλο Κοινωνικό ζήτημα που πάντα αποτελούσε μάστιγα και φθορά. Ο Τζόγος και οι επιπτώσεις του στις ζωές αυτών που αγγίζει αποδίδονται με απλότητα και συντονισμένη διδαχή. 
    Ένα κείμενο που αναπνέει, που κινείτε, που βγάζει ρίζες μέσα στην ψυχή σου. Σε μαγεύει με την δύναμη των συναισθημάτων και με το μεγαλείο της δημιουργίας ηρώων που είναι ανθρώπινοι και φθαρτοί. Που παραδέχονται και αποδέχονται τα λάθη τους. Με λόγο απλό και μεστό η Γιώτα Φώτου μας δίνει ακόμα ένα μυθιστόρημα που ξυπνάει την λήθη του χθες.  Μέσα από την πλοκή του, παίρνει σάρκα και οστά η ίδια η Ελληνική Ιστορία που μέσα απο την αμερόληπτη και μελετημένη καταγραφή των γεγονότων σε μετατρέπει σε Κοινωνό εξελίξεων και καταστάσεων που δεν έχεις ζήσει. Μέσα από τους ήρωες που ενσαρκώνουν τους ρόλους της μυθοπλασίας της γνωρίζουμε τους ανθρώπους μιας άλλης εποχής με όλα εκείνα τα πραγματικά και αληθινά χαρακτηριστικά που κουβαλούσαν οι άνθρωποι τότε.

 

Το Βιβλίο Κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ Πληροφορίες για την υπόθεση θα βρείτε ΕΔΩ


Πικρό δέντρο η καρυδιά. Βαρύς ο ίσκιος της. Αν κάποιος χαλαρώσει κάτω από αυτόν, κινδυνεύει να χαθεί. 


Μπείτε στην Ομάδα μας και γράψτε και εσείς την άποψη σας για το Βιβλίο στην ΑΝΑΡΤΗΣΗ που έχουμε φτιάξει.




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Κριτική μου για το " Όλο το Φως που δεν μπορούμε να δούμε " Άντονυ Ντορ

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Με δυο παράλληλες ιστορίες αυτή της Μαρί Λορ Λεμπλάν, ενός τυφλού κοριτσιού από την Γαλλία. Και αυτή του Βέρνερ Πφέννιχ ενός ορφανού αγοριού από την Γερμανία μαθαίνουμε με έναν εξαιρετικά διαφορετικό τρόπο το φως και το σκοτάδι του πολέμου. Το φως και το σκοτάδι της Ψυχής των ανθρώπων. Η Μαρί Λορ έχει μάθει να ζεί στο σκοτάδι απο πολύ μικρή ηλικία, ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι κλειθροποιός στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Παρίσι. Μαθαίνει να ζει και να κινείται μέσα στην γειτονία που κατοικεί απομνημονεύοντας την διαδρομή που βασίζεται σε μια μακέτα που έχει κατασκευάσει ο πατέρας της και αποτελεί πανομοιότυπη απομίμηση και της παραμικρής λεπτομέρειας της γειτονίας. Ψηλαφώντας και απομνημονεύοντας τις λεπτομέρειες μπορεί να βαδίζει μέσα στα στενά σαν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Να εξερευνά, να φαντάζεται και να ονειρεύεται.  Όταν όμως οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Παρίσι πατέρας και κόρη αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να καταφ

Η Κριτική μου "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι" Πηνελόπη Κουρτζή - Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου

 Μια Μοναδική εποχή. Ένα Παγκόσμιο φαινόμενο που καθόρισε ζωές, αξίες, αντιλήψεις και δημιούργησε ένα πρωτότυπο άβατο στην Ελληνική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στην δεκαετία του 70, αποτελεί το κεντρικό θέμα του τελευταίου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Κουρτζή "Το κορίτσι με το σαλιγκάρι." Με φόντο την παραλία των Ματάλων στην Κρήτη παρακολουθούμε μια ιστορία γεμάτη ένταση, ανατροπές και κυρίως μεταστροφές. Μέσα από την προσέγγιση μιας ζωής που μοιάζει ανοίκεια, αλλά μετατρέπεται σε έναν κόσμο που αλλάζει μέσα από την επαφή με την φύση, την θάλασσα, τον πρωτόγονο τρόπο ζωής και την πραγματική επαφή με τους ανθρώπους.  Η Υπατία είναι μια γυναίκα εύθραυστη, μεγαλωμένη μέσα σε μια υπερπροστευτική οικογένεια που την εγκλώβισε μέσα σε μια ζωή χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς ελευθερία. Επιστρέφει από το Λονδίνο τον Μάρτιο του 1969 έχοντας στις αποσκευές της ένα πληγωμένο σαλιγκάρι. Όπως και το σαλιγκάρι με το σκασμένο καβούκι έτσι και εκείνη με σπασμένο κέλυφος βγαίνει α

Η Κριτική μου για το " Αμαλία " Σπύρος Πετρουλάκης

Γράφει η Γεωργία Ρετετάκου Η Αμαλία είναι το τέταρτο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη που διαβάζω. Ένα Βιβλίο εντελώς διαφορετικό απο τα προηγούμενα του. Τόσο στον ρυθμό, όσο και στην εξέλιξη του. Ένα Βιβλίο με δυνατές εικόνες που κάνουν επίθεση στο μυαλό. Με σκηνές σαν μέταλλο σκληρές. Που γεμίζουν με ένταση την καρδιά του Αναγνώστη. Αλλά και εύπλαστες που χαλαρώνουν όταν το μυαλό και η ψυχή του δεν αντέχει άλλο. Η Ιστορία εναλλάσσετε ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Με σωστές και ισορροπημένες τοποθετήσεις που εντείνουν την αγωνία και ανεβάζουν κατακόρυφα το μυστήριο. 35 Χρόνια πριν σε ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας σε μια κλειστή κοινωνία η εξαφάνιση της γιαγιάς Αμαλίας προβληματίζει αλλά και αρχίζει να βάζει σε ένα περίεργο ρυθμό εξελίξεις που κανείς δεν μπορεί να καθορίσει και να υπολογίσει την πορεία τους. Μια οικογένεια που ζει μέσα σε ένα κλίμα που το τρέφει η δειλία και η βία. Ένα χάρισμα δοσμένο σαν βαριά κληρονομία. Ένας φθόνος που πηγάζει από σκοτεινά και απροσδιόριστ